Author: vanko
•12:38 PM

http://ovan.be/images

အခ်စ္၏ဒႆန
႐ွယ္လီ

ေရပန္းကေန ျဖာက်လာတဲ့ေရေတြဟာ
ျမစ္ေရနဲ႔ ေပါင္းစည္းသြားၾကသတဲ့။
တသြင္သြင္စီးေနတဲ့ နဒီေရအလ်ဥ္ကေတာ့
ပင္လယ္ျပင္နဲ႔ ေပါင္းဆံုစည္းသတဲ့။
ေကာင္းကင္သုခဘံုမွာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ေလေျပဟာ
အျမဲထာ၀ရ ခ်ဳိျမတဲ့စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ ေရာယွက္ေနသတဲ့။
ဒီကမၻာႀကီးေပၚမွာ ...
ဘယ္တစ္ခုမွ အထီးက်န္မဆန္ပါ။
(နတ္ဘုရားတို႔ရဲ႕)
အံ့ၾသစရာ ဆန္းက်ယ္တဲ့ဥပေဒသအတိုင္း
အရာရာတိုင္းမွာ
ေရာယွက္ေပါင္းဖက္စရာ႐ွိစျမဲပါ။
ခ်စ္သူေရ ...
ဘာလို႔မ်ား မင္းနဲ႔ငါ မေပါင္းဖက္ႏုိင္ရတာလဲကြယ္ ...။

ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ ...
ေတာင္တန္းေတြက ေကာင္းကင္နတ္ဘံုကို
ထိနမ္းေနၾကတယ္။
ေရလႈိင္းေတြက အခ်င္းခ်င္း
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႕ဖက္ထားၾကတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ေနာင္ေတာ္ပန္းပြင့္ေတြကို
အဖက္မတန္သလို ဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္
ႏွမငယ္ပန္းပြင့္ေလးေတြကို
ခြင့္လြတ္စရာ လမ္းမျမင္ေပဘူးေပါ့။
ေနေရာင္ျခည္က ကမၻာေျမႀကီးကို
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႔ဖက္လႊမ္းျခံဳထားသလို
လမင္းအလင္းေရာင္ကလည္း
ပင္လယ္ျပင္အေမွာင္ညကို
ယုယုယယနမ္း႐ႈံ႕လို႔ေပါ့။
ခ်စ္သူေရ ...
တကယ္လို႔သာ
မင္းရဲ႕အနမ္းကို ငါခံယူခြင့္မရခဲ့ရင္
အဲဒီအနမ္းေတြအားလံုးဟာ
ဘာမ်ားတန္ဖိုး႐ွိပါဦးမလဲကြယ္ ...။

ဒီကဗ်ာေလးက အဂၤလိပ္ကဗ်ာဆရာ Percy Bysshe Shelley (August 4, 1792 – July 8, 1822) ရဲ႕ Love's Philosophy ကဗ်ာေလးကို က်ေနာ္ ဘာသာျပန္ထားတာပါ။ ညီမေလးမက္မက္က ၄ ရက္အတြင္း ေရးေပးရမယ္လို႔ tag ထားလို႔ ကမန္းကတန္းဘာသာျပန္လိုက္ရပါတယ္။ (ႏို႔မဟုတ္ရင္ သူေျပာသလို မေပါင္းရရင္ ဒြက္ခ အဟိ)။ မူရင္းကို မဆုပ္ကိုင္မိရင္ က်ေနာ္ရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္မွာ မူရင္း ကဗ်ာေလးကိုပါ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ႏွစ္သက္တဲ့ကဗ်ာေတြက အမ်ားႀကီး႐ွိေပမယ့္ အမ်ားစုက အိမ္မွက်န္ခဲ့ေလေတာ့ အင္တာနက္မွာ ကမန္းကတန္း ႐ွာလို႔ေတြ႔သမွ်ေလးေတြက အခ်ဳိ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ...မက္မက္ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဒြက္ခေတြ ေပးနဲ႔ေတာ့။ :)



Love's Philosophy

Percy Bysshe Shelley

The fountains mingle with the river,
And the rivers with the ocean;
The winds of heaven mix forever
With a sweet emotion;
Nothing in the world is single;
All things by a law divine
In another's being mingle--
Why not I with thine?

See, the mountains kiss high heaven,
And the waves clasp one another;
No sister flower could be forgiven
If it disdained its brother;
And the sunlight clasps the earth,
And the moonbeams kiss the sea;--
What are all these kissings worth,
If thou kiss not me?

ဒီတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာ အမွတ္ ၃၈ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကို လူတိုင္းလိုလိုသိၾကတဲ့ ”အမွတ္ ၁၀၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ” ထက္ကုိ က်ေနာ္ပိုႀကိဳက္ပါတယ္။

ဒီေရသမီး
ေဇာ္ဂ်ီ

ဒီေခ်ာင္းမွာေန၊ ဒီေရမွာႀကီး။
ပီေပသည္ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႔ခရီး။

ဒီတက္ခ်ိန္တန္၊ မဆန္ဟုသူမျငင္း။
ေဗဒါေဆြဒီေရဦးမွာ၊ ျမဴးတက္ေလျခင္း။

ဒီတက္ခ်ိန္ကုန္၊ မစုန္ဟုသူမျငင္း။
ေဗဒါေဆြဒီေရက်မွာ၊ လွတက္ေလျခင္း။

မေတြ႔ခ်င္မျမင္ခ်င္၊ မ၀င္လိုေသာ္လည္း။
၀င္လိုက္တယ္မယ္မလႊဲ၊ ေခ်ာင္းဒီဆိုင္၀ဲ။

မကြဲခ်င္မကြာခ်င္၊ မခြာခ်င္ေသာ္လည္း။
ခြာလိုက္တယ္မယ္မစြဲ၊ ေခ်ာင္းေရဆိပ္တဲ။

ဆန္သူလည္းမေဗဒါ။
စုန္လိုက္သူဆုိလွ်င္လည္း၊ သင္းပဲေဗဒါ။

အဆန္ရဲအျမဲသာ၊ စုန္ခ်ိန္ခါ စုန္သည္ခ်ည္း။
ပီေပသည္ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႔ခရီး။

၀င္သူလည္းမေဗဒါ။
ခြာလိုက္သူဆိုလွ်င္လည္း၊ သင္းပဲေဗဒါ။

အ၀င္ရဲအျမဲသာ၊ အစဥ္ခြာ ခြာသည္ခ်ည္း။
ပီေပသည္ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႔ခရီး။

ေငြတာရီ၊ အမွတ္ ၁၁၂၊ ေအာက္တိုဘာ ၁၉၆၉။


ဒီတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။

ေရခဲပန္းႏု
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ခလုပ္ကေလးႏွိ္ပ္လိုက္ရင္
တိပ္ႀကိဳးေခြက သီခ်င္းထြက္လာမယ္
“မင္းလက္ကေလးကို ကိုင္ခ်င္စမ္းလွတယ္”။

စက္႐ုပ္လို
မလႈပ္႐ွားခ်င္ပါဘူး
မုသားႏိုင္ငံမွာ
အျပန္တရာေသပါေစ
အမွန္အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္မယ္။

သံလြင္ျမစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ
ေမာေျမရဲ႕ရာဇ၀င္ေတြ
ထင္ဟပ္ရဲပေနတယ္။

ရဲေဘာ္တို႔ေသြးျဖင့္
ခ်ယ္ရီေမႊးလွေပရဲ႕။

ထိုအေတြ႕အျမင္
ဤယေန႔တြင္
ေၾသာ္ .. ရင္ခုန္သံမ်ား
ၾကားပါေစ။

ေကာင္းကင္ဘံုမွာ
အိပ္မေပ်ာ္ခ်င္ပါဘူး။

ဒီေလာက
ဒီေျမႀကီးေပၚမွာပဲ
ႏွစ္ႏွစ္ခ်ဳိက္ခ်ဳိက္ႀကီး
အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ပါတယ္။

ေက်းဇူးမ်ားစြာတင္ပါရဲ႕
ဘုရားသခင္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေတာ္
မမူပါနဲ႔။

သိရိေခတၱရာမွ
ကဗ်ာဆရာေလးအသဲမွာ
ေရခဲပန္းႏု
ယုယပါေလာ့ .. အိုအေမ။

ယန္စီျမစ္႐ိုးမွ
ေလွထိုးသူ႔ေတးသံကဗ်ာ
နား၀င္မွာျငိမ့္ေညာင္းေအာင္
တမ္းမက္စရာေကာင္းလွေပတယ္။
Author: vanko
•7:30 PM

www.flickr.com

အကာလညအခါရဲ႕ အတိတ္ဆိတ္ဆံုး အခ်ိန္မွာေပါ့… က်ေနာ္ ႏိုးတစ္၀က္အိပ္တစ္၀က္ျဖစ္ေနတံုး…။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အတၱခုႏွစ္ခုဟာ စုဖြဲ႔ထိုင္ျပီး တီးတိုးစကားလက္ဆံုၾကေနၾကတယ္။

ပထမအတၱ - “ဒီမွာ… ဒီအ႐ူးကုိယ္ထဲမွာ က်ေနာ္ေနလာတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီ။ ေန႔ခင္းဘက္မွာ သူ႔ရဲ႕ ၀မ္းနည္းနာက်င္မႈေတြကို အသစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္.. ညဘက္မွာ သူ႔ရဲ႕ ေၾကကြဲမႈေတြ ဖန္တီး .. ဒါကလြဲလို႔ က်ေနာ့္မွာ တျခားလုပ္စရာမ႐ွိဘူး။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ဆက္ျပီးသည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ ပုန္ကန္ေတာ့မယ္။”

ဒုတိယအတၱ - “ခင္ဗ်ားက က်ုဳပ္နဲ႔စာရင္ အမ်ားႀကီးေတာ္ပါေသးတယ္ ညီအစ္ကိုေတာ္ရယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအတၱ ျဖစ္ေနရတဲ့ က်ဳပ္အျဖစ္က ပိုဆိုးပါတယ္။ သူ႔ရယ္သံေတြကို လိုက္ရယ္ရတယ္။ သူေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတးသံကို သီဆိုေပးရတယ္။ သူ႔အေတြးေတြ ကြန္႔ျမဴးလာျပီဆိုရင္ က်ဳပ္မွာ ေျခေထာက္ေတြကို အေတာင္ပံတပ္ျပီး ကခုန္ရျပန္တယ္။ ဒီပင္ပန္းျငီးေငြ႔စရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀က ေတာ္လွန္ခ်င္ေနျပီဗ်ာ။”

တတိယတၱ - “ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္ကေရာ။ အခ်စ္အတၱေလ။ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ ရမၼက္နဲ႔ ဆန္းျပားတဲ့ စိတ္ကူးေတြရဲ႕ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ အထိမ္းအမွတ္တစ္ခုသက္သက္ပဲလား။ ဒီအ႐ူးကို တကယ္ေတာ္လွန္မယ့္သူက ဒီ..အခ်စ္နာက်ေနတဲ့ အတၱပဲဗ်။”

စတုတၳအတၱ - “ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုးထဲမွာ က်ေနာ္က စိတ္အဆင္းရဲရဆံုးပါဗ်ာ။ စက္ဆုပ္စရာ အမုန္းတရားနဲ႔ မသတီစရာ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးမႈေတြပဲ က်ေနာ့္ကို ေပးထားတယ္။ ဒါေတြကလြဲလို႔ တျခားမ႐ွိ။ အဲဒါ က်ေနာ္ေလ.. မုန္တိုင္းလိုျပင္းထန္တဲ့ အမုန္းအတၱေပါ့။ ငရဲျပည္ရဲ႕ လႈိင္ေခါင္းနက္ထဲက ေမြးဖြားလာတဲ့ အတၱပဲ။ ဒီလူကို က်ေနာ္ ေနာက္ထပ္ အလုပ္အေကြ်းမျပဳႏုိင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။”

ပဥၥမအတၱ - မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တကယ္ ပုန္ကန္ရမယ္သူက ခင္ဗ်ားတို႔ မဟုတ္ဘူး က်ေနာ္ဗ်.. က်ေနာ္။ အေတြးအတၱ၊ စိတ္ကူးယဥ္အတၱေလ။ နားမလည္ေသးတဲ့အရာေတြ ဘယ္သူမွ မဖန္တီးရေသးတဲ့ အရာေတြအတြက္ မနားမေန လွည့္လည္႐ွာေဖြေနရတဲ့ ျဂိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုး၀င္ေနတဲ့ အတၱပါ။”

ဆဌမအတၱ - “က်ဳပ္လည္း ႐ွိပါေသးတယ္။ အလုပ္အတၱေလ။ သနားစရာ အလုပ္ၾကမ္းသမားေပါ့။ စိတ္႐ွည္သည္းခံရတဲ့ လက္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ကို ပံုေဖာ္ေနရတယ္။ ဘာမွ ပံုသ႑န္အတည္တက် မ႐ွိေသးတဲ့ အရာ၀တၳဳေတြကေန အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့ အသစ္အသစ္ေတြကို ထုတ္လုပ္ေပးေနရတယ္။ က်ဳပ္ကမွ ဒီမနားမေန အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အ႐ူးကို ေတာ္လွန္မယ့္ အထီးက်န္ေနတဲ့ အတၱဗ်။”

သတၱမအတၱ - “ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ ဒီအ႐ူးကို ေတာ္လွန္ၾကမယ္ ပုန္ကန္ၾကမယ္နဲ႕ ေျပာေနၾကတာ နဲနဲေတာ့ ထူးဆန္းမေနဘူးလားဗ်ာ။ ဟင္..။ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ျဖည့္ဆည္းစရာ လုပ္စရာ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ေပးထားျပီးသား ကံၾကမၼာေတြ႐ွိတယ္ေလ။ က်ေနာ္လည္း ခင္ဗ်ားတို႔လို ဘ၀ရည္႐ြယ္ခ်က္ခိုင္မာတဲ့ အတၱတစ္ခု ျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္မွာ ဘာတစ္ခုမွမ႐ွိဘူး။ က်ဳပ္ဟာ လက္မဲ့ပဲ။ က်ဳပ္က ဘာမွမလုပ္တဲ့ အတၱတစ္ခုပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔တစ္ေတြက ဘ၀ကို အသစ္အသစ္ျပန္ျပီး ဖန္ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ကေတာ့ ဆြံ႕အျပီးထိုင္ေနရတယ္။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခါဆိုတာမ႐ွိ .. နတၳိပဲ။ ကဲ… ေျပာၾကစမ္းပါဦး။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားတို႔လား.. က်ုဳပ္လား.. တကယ္တမ္း ေတာ္လွန္ပုန္သင့္တဲ့သူက။ ေျပာၾကစမ္းပါ။”

သတၱမအတၱက အဲလိုေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာ က်န္တဲ့အတၱေတြအားလံုးဟာ သူ႔ကို သနားစာနာစိတ္နဲ႔ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကျပီး တစ္ေယာက္မွ ေနာက္ထပ္စကားမဆိုၾကေတာ့..။ ညဟာလည္း တျဖည္းျဖည္း နက္နက္လာတာနဲ႔အမွ် အတၱေတြဟာ တစ္ခုျပီးတစ္ခု အသီးသီးအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္စရာ နာခံမႈအသစ္ေတြနဲ႔ လႊမ္းျခံဳရင္းေပါ့။

ဒါေပမယ့္ သတၱမအတၱကေတာ့ အရာအားလံုးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အႏွစ္သာရမဲ့ျခင္း နတၳိတရားကို ေငးေမာေစာင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ က်န္ေနခဲ့ေလရဲ႕…။

လက္ဘႏြန္ စာေရးဆရာ Kahil Gibran ရဲ႕ The Seven Selves ကို ျပန္ဆိုပါတယ္။
Author: vanko
•7:59 PM

တခါကေပါ့ က်ေနာ္က စာေျခာက္႐ုပ္ကို ေျပာမိတယ္ဗ်ာ။ “ခင္ဗ်ားေတာ့ ဒီအထီးက်န္ဆန္တဲ့ ကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ ပ်င္းေနမွာေပါ့ေနာ္။”

သူျပန္ေျပာပံုက “သူတစ္ပါးကို ေျခာက္လွန္႔ရတဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ နက္႐ႈိင္းျပီး ၾကာ႐ွည္ခံတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ က်ဳပ္ဘယ္ေတာ့မွ ဒီဘ၀ကို ျငီးေငြ႕သြားမွ မဟုတ္ဘူး။”

တစ္မိနစ္ေလာက္ စဥ္းစားေနျပီးမွ က်ေနာ္က ေျပာမိျပန္တယ္။ “အင္း… ဟုတ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း အဲဒီေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ခံစားဖူးပါတယ္။”

သူျပန္ေျပာပံုက “ေကာက္႐ိုးနဲ႔ပံုသြင္းထားတဲ့သူေတြပဲ ဒါကိုသိႏိုင္တယ္” တဲ့။

သူေျပာတာ က်ေနာ့္ကို ေျမွာက္ေျပာတာလား ဒါမွမဟုတ္ အေရးမပါတဲ့သူတစ္ေယာက္လို သေဘာထားေျပာတာလားဆိုတာ ေ၀ခြဲမရပဲ သူ႔ကိုထားခဲ့ျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။

တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ စာေျခာက္႐ုပ္လဲ ေတြးေခၚပညာ႐ွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

က်ေနာ္သူ႔ေဘးက ျဖတ္သြားရင္းေေတြ႔တာကေတာ့ က်ီးကန္း ၂ ေကာင္ဟာ သူ႔ဦးထုပ္ထဲမွာ အသိုက္ဖြဲ႕ေနၾကသဗ်။

လက္ဘႏြန္စာေရးဆရာ Kahil Gibran ရဲ႕ The Scarecrow ကို ျပန္ဆိုပါတယ္။
Author: vanko
•2:12 AM

႐ု႐ွားနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ေတြဟာ ႏွစ္အတန္ၾကာ ရပ္တန္႔ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၇ ေမလမွာ ႐ု႐ွားႏူကလီးယား ေအဂ်င္စီ Rosatom က ႏူကလီးယားသုေတသန ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု တည္ေဆာက္မယ့္အေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ ဒီဓါတ္ေပါင္းဖိုမွာ ပလူတိုနီယံအစား စြမ္းအားနိမ့္ ယူေရနီယံကို အသံုးျပဳမွာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ သေဘာတူညီခ်က္ရဲ႕ ကနဦးအျဖစ္ စစ္တပ္က အမ်ားစုပါ၀င္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး ၃၅၀ ေလာက္ကို ႐ု႐ွားမွာ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ရာနဲ႔ခ်ီျပီး ႐ု႐ွား တကၠသိုလ္ေတြမွာ ေလ့က်င့္ေပးေနပါတယ္။

၂၀၀၇ ေမ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ ဦးေသာင္းနဲ႔ Rosatom ရဲ႕ အႀကီးအကဲ Sergey Kiriyenko တို႔ဟာ ေမာ္စကိုမွာ သေဘာတူညီခ်က္တစ္ခုကို လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ႏူကလီးယားေလ့လာေရး စင္တာတစ္ခု တည္ေထာင္ဖို႔ ႏွစ္ဖက္စလံုးက သေဘာတူညီၾကပါတယ္။ (ဒီပေရာဂ်က္ရဲ႕ ကန္ထ႐ိုက္တာက Atomstroyexport ျဖစ္မွာပါ) ဒီစင္တာမွာ စြမ္းအား ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း႐ွိ ယူေရနီယံ-235 အသံုးျပဳမယ့္ ၁၀ မဂၢါ၀ပ္ ေရေပါ့သံုး ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္လံုး၊ Activation analysis ဓါတ္ခြဲခန္းတစ္ခု၊ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ အိုင္ဆိုတုပ္ ထုတ္လုပ္ေရး ဓါတ္ခြဲခန္းတစ္ခု၊ Silicon ေပးသြင္းဖို႔ စနစ္တစ္ခု၊ ႏူကလီးယားစြန္႔ပစ္ေရ သန္႔စင္စနစ္တစ္ခုနဲ႔ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြျမဳတ္ႏွံဖို႔ ေတြပါ၀င္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီစင္တာဟာ IAEA ႏိုင္ငံတကာ အႏုျမဴေအဂ်င္စီရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွာ ႐ွိမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီလို ေၾကျငာခဲ့ေပမယ့္လည္း International Atomic Energy Agency (IAEA) က ၂၀၀၇ ေမ ၁၇ ရက္ေန႔က သတင္းထုတ္ျပန္ရာမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ ႏူကလီးယား ဓါတ္ေပါင္းဖိုတည္ေဆာက္ဖို႔ကိစၥကို သတင္းေပးခဲ့ျခင္းမ႐ွိဘူးလို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ႏူကလီးယား မျပန္႔ပြားေရး စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဘယ္ႏူကလီးယား အေဆာက္အဦကိုမဆို စစ္ေဆးခံဖို႔ ခြင့္ျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေစာေစာက သေဘာတူညီခ်က္မွာ ေျမာက္ကိုရီးယားကို ထည့္သြင္းေျပာဆိုျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၃ ႏုိ၀င္ဘာမွ ေနာ္ေ၀အေျခစိုက္ ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံက ျမန္မာစစ္တပ္အရာ႐ွိ ၈၀ ဟာ ႏူကလီးယားစြမ္းအင္ နည္းပညာေလ့လာဖို႔ ေျမာက္ကိုရီးယားကို ထြက္ခြာသြားေၾကာင္း သတင္းေပးခဲ့ပါတယ္။

သတင္းဇစ္ျမစ္က မတိက်တဲ့အတြက္ ဒီသတင္းကို အခုထိ အတည္မျပဳႏိုင္ေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔သာ ျမန္မာစစ္သားေတြ ေျမာက္ကိုရီးယားကို သြားခဲ့တယ္ဆိုရင္ ဒံုးပ်ံေတြကို ထိမ္းသိမ္းဖို႔ ေလ့က်င့္သင္ၾကားဖို႔သာ ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ ေျမာက္ကိုရီးယားဆီက ဒံုးပ်ံေတြကို ၀ယ္ယူခ်င္ေနပါတယ္။ အခုထိေတာ့ အေကာင္အထည္ေပၚမလာေသးပါဘူး။

၂၀၀၈ ၾသဂုတ္လမွာေတာ့ အခ်က္ေပးသံေတြ ျမည္လာပါတယ္။ အိႏိၵယက သူ႔ရဲ႕ ေလပိုင္နက္အေပၚကေန အီရန္ကိုသြားတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ေလယဥ္ေတြကို ပ်ံသန္းခြင့္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ေျမာက္ကိုရီးယားေလယဥ္ေတြဟာ အီရန္ကို မသြားခင္ မႏၱေလးမွာ ခရီးတစ္ေထာက္နားပါတယ္။ အမ်ဳိးအမည္မသိရတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြတင္ေဆာင္လာတဲ့ ကုန္တင္ေလယဥ္ Ilyushin-62 ဟာ မႏၱေလးမွာ ရပ္နားျပီး ဘယ္ဆက္သြားမယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွေသခ်ာမသိရပါဘူး။

ျမန္မာ၊ ႐ု႐ွား၊ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ အီရန္တို႔ရဲ႕ ပူးေပါင္းေနမႈသတင္းေတြဟာ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြာလာၾကတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးတစ္ဦး၊ စစ္တပ္ အရာ႐ွိတစ္ဦးနဲ႔ သိပၸံပညာ႐ွင္တစ္ဦးတို႔ဆီက ရတဲ့သတင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အဆိုအရဆိုရင္ ႐ု႐ွားကေထာက္ပံ့ထားတဲ့ ၁၀ မဂၢါ၀ပ္ ႏူကလီးယားဓါတ္ေပါင္းဖိုဟာ ပခုကၠဴေျမာက္ဖက္ ျမိဳင္ မွာ႐ွိတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘက္ေျပာင္းလာၾကတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕အဆိုအရ ျပင္ဦးလြင္အနီးမွာ ေနာက္ထပ္ ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု ႐ွိေသးတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ႐ု႐ွားလူမ်ဳိးသံုးဦး အဲဒီမွာ ႐ွိေနျပီး ေျမာက္ကိုရီးယား အခ်ိဳ႕လည္း ဥမင္လႈိင္ေခါင္းတည္ေဆာက္ျခင္းနဲ႔ ေရေအးေပးစနစ္ေတြ တည္ေဆာက္ရာမွာ ပါ၀င္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ Mushavi လို႔ပဲ သိၾကတဲ့ အီရန္ေထာက္လွမ္းေရး အရာ႐ွိတစ္ေယာက္ဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာျပည္ကို လာေရာက္ခဲ့တယ္လို႔လည္း အခိုင္အမာေျပာဆိုၾကပါတယ္။ သူဟာ ႏူကလီးယား နည္းပညာေတြ ေ၀မွ်ခဲ့တဲ့အျပင္ ကြန္ပ်ဴတာထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ဒံုးပ်ံစနစ္ နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အၾကံဥာဏ္ေတြလည္း ေပးသြားတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ယူေရနီယံထြက္တဲ့ေနရာေတြ႐ွိပါတယ္။ စြမ္းအင္၀န္ႀကီးဌာနက ယူေရနီယံ႐ိုင္းထြက္႐ွိတဲ့ ေနရာ ငါးေနရာကို ေတြ႔႐ွိထားပါျပီ။ အားလံုးဟာ အဆင့္နိမ့္သူေရနီယံေတြျဖစ္ျပီး စစ္ေရးအသံုးအတြက္ေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘက္ေျပာင္းလာသူေတြ အဆိုအရ တရား၀င္ သတင္းထုတ္ျပန္မထားတဲ့ ယူေရနီယံမိုင္း ႏွစ္ခု႐ွိေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တစ္ခုက ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုးညွင္းမွာျဖစ္ျပီး တစ္ခုကေတာ့ မႏၱေလးတိုင္း မိုးကုတ္ တစ္၀ိုက္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေနရာႏွစ္ခုက ယူေရနီယံ႐ိုင္းေတြကို အဲဒီေနရာႏွစ္ခုၾကားမွာ႐ွိတဲ့ သပိတ္က်င္း သန္႔စင္စက္႐ံုကို ပို႔ေပးေနပါတယ္။

ဒီသတင္းေတြ အတည္မျပဳႏိုင္ခင္ ဒါမွမဟုတ္ မေခ်ပႏိုင္ခင္အထိေတာ့ ထင္ျမင္မွန္းဆခ်က္ေတြကေတာ့ ႐ွိေနဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသာ ႏူကလီးယားပိုင္ဆိုင္သြားခဲ့ရင္ အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြအတြက္ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ျပီး ေဒသတြင္း ပါ၀ါခ်ိန္ခြင္လွ်ာလည္း မတည္မျငိမ္ ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြအရေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ႏူကလၤယား အစီအစဥ္႐ွိတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါတယ္။ ျမန္မာဟာ ႏူကလီးယားလက္နက္ ပိုင္ဆိုင္လာဖို႔ ႏွစ္ေပါင္း အတန္ၾကာခ်င္ၾကာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏူကလီးယားနဲ႔ လက္တည့္စမ္းကစားခ်င္ေနတဲ့အခ်က္က စိုးရိမ္ပူပန္စရာ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္ပါတယ္။

YaleGlobal, 3 December 2008 မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ Bertil Lintner ရဲ႕ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕နည္းပညာဆိုင္ရာ စကားလံုးေတြမွာ မွားယြင္းခြ်တ္ေခ်ာ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္သာျဖစ္ပါတယ္။
Author: vanko
•1:57 AM


Bertil Lintner
YaleGlobal, 3 December 2008

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကဆိုရင္ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ သံတမန္အသိုင္းအ၀ိုင္းဟာ ေဒသတြင္းမွာ အထီးက်န္အဆန္ဆံုးနဲ႔ အလိွ်ဳ႕၀ွက္ဆံုး တိုင္းျပည္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မေရရာတဲ့ သတင္းေတြကို စိစစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့ၾကတာပါ။ ႐ု႐ွားက အကူအညီေပးေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးစ ႏူကလီးယား အစီအစဥ္၊ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ အသိရခက္တဲ႔ ဆက္သြယ္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး စစ္အစိုးရရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္အေပၚမွာ စိုးရိမ္မႈေတြ တိုးပြားလာပါတယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ျမန္မာအတိုက္အခံေတြရဲ႕ အဆိုအရ ႐ု႐ွားနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔ဟာ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ႏူကလီးယားပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ အကူအညီေပးေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္က အီရတ္ရဲ႕ စြမ္းအားျပင္းလက္နက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ သတင္းေတြလို ျဖစ္မွာကိုလည္း သတိထားေနၾကပါတယ္။ အဲဒီတံုးက အီရတ္သတင္းေတြဟာ မွားယြင္းေနေၾကာင္း ေတြ႔႐ွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းက ဒီသတင္းေတြအေပၚ သံသနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနတံုးပါပဲ။ Griffith University က လတ္တေလာထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ၾသစေၾတးလွ်ပညာ႐ွင္ Andrew Selth ကေတာ့ ဒီသတင္းေတြကို ပယ္ခ်ထားပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ သံသယျဖစ္စရာမလိုတဲ့ ေသခ်ာတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ႐ွိပါေသးတယ္။ ျမန္မာရဲ႕ ပထမဆံု ႏူကလီးယားအစီအစဥ္ကုိ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီတံုးက ဒီမိုကေရစီအစိုးရဟာ ဗမာ့ႏူကလီးယားစြမ္းအင္ ဗဟုိဌာန Burma Atomic Energy Center, UBAEC ကို ရန္ကုန္မွာ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းအျပီးမွာေတာ့ ဒီအစီအစဥ္လည္း ရပ္တန္႔သြားခဲ့ပါတယ္။ အာဏာ႐ွင္ ေန၀င္းဟာ UBAEC ရဲ႕ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ လွညြန္႔ကို ယံုၾကည္မႈ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။

၂၀၀၁ ေဖေဖာ္၀ါရီ မွာေတာ့ SPDC ရဲ႕ အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏူကလီးယားအစီအစဥ္ကို ျပန္အသက္သြင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႐ု႐ွားႏူကလီးယားစြမ္းအင္ ၀န္ႀကီးဌာနကလည္း ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္း တစ္ေနရာမွာ ၁၀ မဂၢါ၀ပ္ ႏူကလီးယား သုေတသန ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု တည္ေဆာက္မယ္လို႔ ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၁ ဂ်ဴလိုင္မွာ ႏူကလီးယားစြမ္းအင္ဌာနကို တည္ေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီဌာနဟာ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာ၀န္ႀကီး ဦးေသာင္းရဲ႕ အစီအမံလို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ဦးေသာင္းဟာ စစ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္း တစ္ဦးျဖစ္ျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီးေဟာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏူကလီးယားနည္းပညာအတြက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ႏူကလီးယားဘာသာရပ္ကို သင္ၾကားခဲ့တဲ့ သိပၸံပညာ႐ွင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ သိန္းပိုေစာက အဓိကပံ့ပိုးသူျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႕႐ွိခဲ့ၾကပါတယ္။

၂၀၀၂ ဇန္န၀ါရီ ၂၁ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာ႐ွင္းလင္းပြဲတစ္ခုမွာ စစ္တပ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ ဒုအႀကီးအကဲျဖစ္သူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းက ေၾကျငာခ်က္တစ္ခု ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ေၾကျငာခ်က္ထဲမွာ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ အသံုးျပဳဖို႔ ႏူကလီးယား ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု တည္ေဆာက္ဖို႔ စဥ္းစားေနေၾကာင္း ေျပာသြားပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ႔ ေခတ္မီနည္းပညာေတြရ႐ွိဖို႔၊ ေရဒီယုိအိုင္ဆိုတုပ္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေျခ၊ ပညာ႐ွင္ေတြ ေလ့က်င့္ေရးနဲ႔ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေရးေတြအတြက္ ရည္႐ြယ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ဟာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ မလံုေလာက္မႈ နာတာ႐ွည္ေရာဂါႀကီးကို ခံစားေနရတာပါ။ ႏူကလီးယားဓါတ္ေပါင္းဖိုကို ေဆးပညာအတြက္ အသံုးျပဳမွာလားဆိုတာလည္း မေရရာပါဘူး။ ေရဒီယိုအိုင္ဆိုတုပ္အသံုးျပဳျပီး ဦးေႏွာက္၊ အ႐ိုး၊ ကိုယ္တြင္းအဂၤါေတြ၊ အဆုပ္ နဲ႔ ေသြးစီးဆင္းမႈေတြကို ပံုေဖာ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ေဆးေလာကအတြက္ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလ့လာသူေတြကေတာ့ ႐ု႐ွားအကူအညီနဲ႔ ရယူဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ျမန္မာရဲ႕ ႏူကလီးယားဓါတ္ေပါင္းဖိုဟာ ယခင္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက ေျမာက္ကိုရီးယားကို တည္ေဆာက္ေပးခဲ့တဲ့ ၅ မဂၢါ၀ပ္ Yongbyon ဓါတ္ေပါင္းဖိုနဲ႔ ဆင္တူတယ္လို႔ ေထာက္ျပၾကပါတယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယားဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီဓါတ္ေပါင္းဖိုကေန ႏူကလီးယားလက္နက္ထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ပလူတိုနီယံကို ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေျမာက္ကိုရီးယားဟာ သူ႔ရဲ႕ ႏူကလီးယားအစီအစဥ္ေၾကာင့္ အေမရိကန္ကို အံတုတင္းခံျပီး ရပ္တည္ေနႏိုင္တာကို ဂ႐ုမျပဳမိပဲ မေနၾကပါဘူး။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ သတင္းေတြက ေရရာမႈ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၈၃ ကတည္းက အာဇာနည္ကုန္း ဗံုးေဖာက္ခြဲမႈနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး သံတမန္အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္ခဲ့တဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ သံတမန္ျပန္ဆက္သြယ္ျပီး ရက္ပိုင္းမွ်အၾကာ ၂၀၀၇ ဧျပီမွာေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္သေဘၤာ Kang Nam I သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းကို ေရာက္လာပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရကေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာဟာ မုန္တိုင္းခိုဖို႔ ၀င္ေရာက္လာတာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္းေထာက္လွမ္းဖို႔သြားခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္သတင္း ေအဂ်င္စီတစ္ခုရဲ႕ ျမန္မာသတင္းေထာက္ႏွစ္ဦးဟာ ေခတၱမွ် အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ တျခားလွဳိ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ ႐ွိဦးမယ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြကို ညႊန္ျပေနပါတယ္။

ထိုင္းအေျခစိုက္ ဧရာ၀တီသတင္းဌာနရဲ႕ ၂၀၀၇ ဂ်ဴလိုင္ သတင္းမွာ “ထူဆန္းတဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈအျဖစ္ တန္ ၂၉၀၀ ႐ွိတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္သေဘၤာ MV Bong Hoafan ဟာ မုန္တိုင္းေ႐ွာင္ဖို႔ ျမန္မာဆိပ္ကမ္းမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏို၀င္ဘာက ဆိပ္ကပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရကေတာ့ သေဘၤာေပၚမွာ သံသယျဖစ္စရာပစၥည္း သို႔မဟုတ္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြ မေတြ႔႐ွိရဘူးလို႔ သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္႐ွိ သတင္းသမားေတြနဲ႔ သံ႐ံုးေတြကေတာ့ သံသယ႐ွိေနၾကပါတယ္။” လို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္တည္းေလာက္မွာပဲ ေတာင္ကိုရီးယား သတင္းေအဂ်င္စီ Yonhap က “အေမရိကန္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာတစ္စင္းဟာ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြကို ျမန္မာဆိပ္ကမ္းတစ္ခုမွ ခ်ေပးခဲ့တယ္လို႔ ယံုၾကည္ရတယ္” လို႔ သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
Author: vanko
•8:16 PM
www.kristyblunt.com

အိႏၵိယရဲ႕ ျမန္မာ့ေပၚလစီဟာ မီးစတစ္ဖက္ ေရမႈတ္တစ္ဖက္ ေပၚလစီလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို မီးေလးတို႔ေပးလိုက္ ေရေလးေလာင္းေပးလိုက္ လုပ္ေနတဲ့ အိႏၵိယအေပၚ ႏိုင္ငံတကာကလည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အိႏၵိယအတြက္ကေတာ့ မဟာဗ်ဴဟာေနနဲ႔ေရာ စီးပြားေရးတြက္ကိန္းအရေရာ သူ႔ဆင္ေျခနဲ႔သူ ႐ွိပါတယ္။

၈၈ အေရးအခင္းအျပီးမွာ ဒုကၡသည္ရာေပါင္းမ်ားစြာ အိႏိၵယဘက္ကို ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၈၈ ကေန ၁၉၉၂ ခုႏွစ္အထိ အိႏိၵယရဲ႕ ျမန္မာ့ေပၚလစီဟာလည္း ဒီမိုကေရစီလႈပ္႐ွားမႈေတြကို ေထာက္ခံသလိုလို၊ သံတမန္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ပစ္လိုက္မလိုလို နဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနခဲ့တာပါ။ ၁၉၉၁ မွာ P.V. Narasimha Rao အိႏိၵယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚထားတဲ့ အိႏိၵယေပၚလစီဟာ အေျခခံက်က် ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ Look East Policy အေ႐ွ႕ေမွ်ာ္ေပၚလစီ အရ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚလည္း အျပဳသေဘာေဆာင္ျပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံဖို႔ မူခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ အေျပာင္းအလဲကေတာ့ ၂၀၀၄ ကေန ၂၀၀၇ အထိ အုပ္ခ်ဴပ္သြားခဲ့တဲ့ Atal Bihari Vajpayee ဗာ့ဂ်္ပါယီး လက္ထက္မွာပါ။

အဓိကအေၾကာင္းရင္း ႏွစ္ခု႐ွိပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာအရ လႊမ္းမိုးမႈႀကီးထြားလာတာကို တန္ျပန္ဖို႔ရယ္ ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ အိႏိၵယအေ႐ွ႕ေျမာက္ေဒသက သူပုန္ကိစၥပါ။ စီးပြားေရးအက်ိဳးအျမတ္ကလည္း အေၾကာင္းတစ္ခ်က္အေနနဲ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ခ်က္မွာ အဓိကအေလးထားတဲ့အခ်က္က တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ေဒသတြင္းၾသဇာလႊမ္းမိုးလာမႈပါ။ ၁၉၆၂ တ႐ုတ္-အိႏိၵယ စစ္ပြဲရဲ႕ ခါးသီးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳက တ႐ုတ္ၾသဇာက်ယ္ျပန္႔လာျခင္းဟာ အိႏိၵယအတြက္ေတာ့ မလံုျခံဳမႈနဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္ခံေနရသလို ခံစားရပါတယ္။

စီးပြားေရးအရၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ဟာ ျမန္မာရဲ႕ ပိုျပီးႀကီးမားတဲ့ ကုန္သြယ္ဖက္ ပါတနာပါ။ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံကုန္သြယ္မႈဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂.၀၅၇ ဘီလီယံ ႐ွိပါတယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္နဲ႔စာရင္ ၄၀.၉ ရာခိုင္ႏႈန္း ျမင့္တက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၇ မွာ တ႐ုတ္ကေန ျမန္မာကို တင္ပို႔မႈဟာ ယူအက္စ္ေဒၚလာ ၁.၆၈၆ ဘီလီယံဖိုး႐ွိျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက တင္ပို႔မႈကေတာ့ ယူအက္စ္ေဒၚလာ ၃၇၁ သန္းဖိုး ႐ွိပါတယ္။ ဒီကုန္သြယ္မႈမွာ တ႐ုတ္က အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁.၃၁၅ ဘီလီယံ အသာစီးရေနပါတယ္။

အလားတူပဲ ၂၀၀၇-၂၀၀၈ အတြင္းမွာ အိႏိၵယကေန ျမန္မာကို တင္ပို႔မႈဟာ ေဒၚလာ ၁၈၅ သန္းဖိုး႐ွိျပီး ျမန္မာဖက္က တင္ပို႔မႈကေတာ့ ေဒၚလာသန္း ၈၁၀ ခန္႔႐ွိပါတယ္။ တမူး-ကေလး-ကလက္၀ အေ၀းေျပးလမ္း အဆင့္ျမွင့္တင္ျခင္းနဲ႔ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔နဲ႔ စြမ္းအင္႐ွာေဖြေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ အိႏိၵယက ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈေတြ ႐ွိပါတယ္။ အိႏိၵယရဲ႕ လတ္တေလာ အကူအညီကေတာ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၂၀၀ တန္တဲ့ အိုင္တီပေရာဂ်က္တစ္ခုပါ။

ဒါေတြဟာ အာ႐ွစူပါပါ၀ါ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ပါ၀ါျပိဳင္ဆိုင္မႈရဲ႕ တုိက္႐ိုက္အက်ဴိးဆက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏိၵယအတြက္ေတာ့ အနည္းဆံုး လက္႐ွိအေနအထားအရ စစ္အစိုးရနဲ႔ ရင္းႏွီးဆက္ဆံေနျခင္းဟာ တ႐ုတ္ရဲ႕ ၾသဇာလြမ္းမိုးလာမႈကို က်ဥ္းေျမာင္းသြားေစဖို႔ ထိေရာက္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေနာက္ထပ္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အိႏိၵယအေ႐ွ႕ေျမာက္ပိုင္းက တိုးတက္ႀကီးထြားလာတဲ့ ပုန္ကန္မႈေတြပါ။ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုက ေသာင္းက်န္းသူ ၂၀,၀၀၀ ေလာက္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေျခကုပ္ယူထားၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္း အေနာက္ေျမာက္ေဒသေတြမွာပါ။ အိႏိၵယနဲ႔ ျမန္မာ လံုျခံဳေရးတပ္ေတြ ေသာင္းက်န္းသူတန္ျပန္စစ္ဆင္ေရးေတြ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ေဆြးေႏြးမႈေတြဟာလည္း အခုႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ အ႐ွိန္ရလာပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က နယူးေဒလီခရီးစဥ္အတြင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေ႐ႊက အိႏိၵယဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ႔ေတြကို ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ လႈပ္႐ွားခြင့္မျပဳဖို႔ အာမခံခဲ့ပါတယ္။

သိၾကတဲ့အတိုင္း တခါတခါမွာ စားပြဲ၀ိုင္းက သေဘာတူညီခ်က္ေတြဟာ လက္ေတြ႔မွာ အေကာင္အထည္ေပၚမလာတာေတြလည္း ႐ွိပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အတိုက္အခံေတြကို လႈပ္႐ွားခြင့္မေပးဖို႔ အိႏိၵယကို အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုေနေပမယ့္လည္း နယူးေဒလီအစိုးရကေတာ့ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ မေရမရာ မျပတ္မသားပဲ တုန္႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ထို႔အတူပဲ ေနျပည္ေတာ္စစ္အစိုးရကလည္း ျမန္မာျပည္အတြင္းက အိႏိၵယသူပုန္ အေျခစိုက္စခန္းေတြကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ကိစၥမွာ စိတ္ပါလက္ပါ အျပည့္အ၀ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္း မ႐ွိပါဘူး။

အိႏိၵယအေနနဲ႔ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ လႈပ္႐ွားမႈေတြကို မေထာက္ခံပဲ လံုးလံုး လစ္လွ်ဴ႐ႈထားတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမင္သာတဲ့ အေထာက္အထားျပရရင္ေတာ့ အိႏိၵႏိုင္ငံတြင္းမွာ ျမန္မာဒုကၡသည္ေပါင္း ၅၀,၀၀၀ ေက်ာ္႐ွိေနတာပါ။ (ဒါဟာ တရား၀င္ စာရင္းအခ်က္အလက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး) အဲဒီထဲက တစ္ခ်ဳိ႕ေတြဟာ ထင္႐ွားတဲ့ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အိႏိၵယဟာ သူ႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ လံုျခံဳေရးကို အတိုင္အေဖာက္ညီညီ ကိုင္တြယ္ေနတဲ့ သေဘာ႐ွိပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔ ရင္းႏွီးဆက္ဆံေနျခင္းအားျဖင့္ တ႐ုတ္ရဲ႕ ၾသဇာကို က်ဥ္းေျမာင္းေစျပီး စိတ္သက္သာရာရေစပါတယ္။ အမ်ားအျမင္ကေတာ့ အိႏိၵယအေနနဲ႔ ျမန္မာအေပၚ စံႏွစ္မ်ဳိးထားတဲ့ ေပၚလစီကို က်င့္သံုးေနတယ္လို႔ ျမင္ၾကပါတယ္။

အကယ္၍မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီတိုင္းျပည္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အိႏိၵယဟာ ျမန္မာျပည္ကို ပထမဆံုးေထာက္ခံမယ့္ တိုင္းျပည္ေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္မယ္လို႔ ေမွ်ာလင့္ထားၾကပါတယ္။ အခုလက္႐ွိ အေနအထားမွာေတာ့ အိႏိၵယဟာ တ႐ုတ္ႀကီးနဲ႔ ဆက္လက္ ယွဥ္ျပိဳင္ရဦးမွာပါ။ (ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ သေဘာထားနဲ႔ ဆက္ဆံေနဦးမယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။) အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈေတြကိုပဲ ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္သြားဖို႔ အလားအလာ႐ွိပါတယ္။

AsiaSentinel မွာေဖာ္ျပထားတဲ့ ေဆာင္းပါး႐ွင္ Nehginpao Kipgen ရဲ႕ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။

Author: vanko
•6:30 PM

အခ်စ္တဲ့လား
မင္းရဲ႕သစၥာတရား
ငါ ဟားတိုက္လို႔ ရယ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
ငိုသံေတြပဲ...
လည္ေခ်ာင္း၀မွာ လွ်ံတက္လာတယ္...။

ျမတ္ႏိုးခဲ့ရတဲ့
မင္းနာမည္ကို
ငါ ဟ,ဟ ေတာင္ မ႐ြတ္ရဲေတာ့ဘူး
မင္းကိုခ်စ္စိတ္နဲ႔
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ႏွလံုးသား
ပါးစပ္ကေနအျပင္ကိုခုန္ထြက္သြားျပီး
ကြဲသြားမွာေၾကာက္လို႔....။

ငါ့ထြက္သက္၀င္သက္တိုင္းမွာ
မင္းနာမည္...
အိပ္မက္တိုင္းမွာ
မင္းအေၾကာင္း...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔
စေတးခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြ...

အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ
မင္းသူနဲ႔...
ခ်စ္စကားေျပာေနတယ္။

မင္းရဲ႕သစၥာတရား..
ငါ ဟားတိုက္လို႔ရယ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
ငိုသံေတြပဲ..
လည္ေခ်ာင္း၀မွာ လွ်ံတက္လာတယ္...။
Author: vanko
•7:48 PM

ကမၻာသစ္ေတး
စိုင္းခမ္းလိတ္

ကမၻာသစ္တစ္ခုကို ငါျမင္မက္ခဲ့တယ္၊
ဘယ္သူမွ ေျခမခ်ေသးတဲ့ နယ္ေျမေပါ့၊
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးကလည္း ၾကည္လင္ေနတယ္၊
ေရအလ်ဥ္ကလည္း
တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒီနယ္ေျမဟာ ဘယ္မွာလဲဆိုတာ
ငါမမွတ္မိေတာ့ဘူး။
တဒဂၤသာ ျမင္မက္ခဲ့ရတဲ့
အိပ္မက္ထဲက ကမၻာသစ္ကို ျပန္လည္ေရာက္ခ်င္ေပမယ့္
ဘယ္မွာလဲဆုိတာ
ငါစဥ္းစားလို႔ မရေတာ့ဘူး။
သယံဇာတ ေပါႂကြယ္၀တဲ့
ဒီေဒသရဲ႕ အမည္ကိုလည္း
ငါမေမးမိခဲ့ဘူး။
ငါမွတ္မိတာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္
ငါ့နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနတယ္။
“ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ အားလံုးအတူတူလာပါ
ဒါမွ မဟုတ္၊ တစ္ေယာက္မွ မလာနဲ႔” တဲ့။

ဆရာစုိင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕ ႐ွမ္းဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ စိုင္းႏြတ္(ပညာေရးတကၠသိုလ္)က ဘာသာျပန္ေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ေလာက္က ပိေတာက္ပြင့္သစ္ (ႏို၀င္ဘာ) မဂၢဇင္းထဲက ကူးထားတာပါ။ ျပန္ဖတ္မိျပီး စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခု ခံစားရလို႔ ပို႔စ္ တင္ေပးလိုက္တာပါ။ သက္ဆိုင္သူေတြကို ခြင့္မေတာင္းႏိုင္တာကိုေတာ့ နားလည္ခြင့္လြတ္ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
Author: vanko
•7:45 AM

ေလာကႀကီးရဲ႕ မတရားပုံမ်ား
ငါ့ႏွလံုးသားကို ငါျပန္စားျပီး အသက္႐ွင္ေနရတယ္။

ပ႐ိုမီးသီးယပ္စ္က လူသားေတြအတြက္
မီးကိုခိုးယူေပးလို႔တဲ့...
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အသည္းကို
ေဖာက္ထုတ္စားေသာက္ခံရ...
အဲဒီေ၀ဒနာျပင္းျပင္းကို
အသစ္သစ္ထပ္ခံရဖို႔ ...
သူ႔အသည္းဟာ ညမွာ အသစ္တဖန္ျပန္ျဖစ္
မဆံုးႏိုင္တဲ့ နာက်င္မႈ၀ဋ္ေၾကြး
ေပးဆပ္ေနရ႐ွာတယ္။

ငါကေကာ....

ပ႐ိုမီးသီးယပ္စ္ေရ
ခင္ဗ်ားထက္ ကြ်န္ေတာ္ကဆိုးပါတယ္။

သူ႔ကိုခ်စ္ေနလို႔တဲ့..
႐ွင္သန္ေနရင္း
တေန႔ခင္းလံုး
ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကိုယ္ျပန္စားလို႔
ကိုယ့္ႏွလံုးေသြးကို ကိုယ္ျပန္ေသာက္ရ...
ညဘက္ေရာက္ေတာ့
မဟန္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ခႏၶာကို
ေ၀ဒနာအိပ္မက္ေတြထဲကို ပစ္ခ်...
ခံစားစရာ ႏွလံုးသား
ကုန္ဆံုးသြားျပီလားလို႔ ...

ဒါေပမယ့္
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မိုးလင္းတိုင္း
ေ၀ဒနာအသစ္သစ္ေတြခံစားဖို႔
ႏွလံုးသားက အသစ္ေရာက္လာျပန္ေပါ့၊
ဒီလိုနဲ႔ ...
အဲဒီႏွလံုးသားကို စားေသာက္
ေသြးေတာက္ေတာက္က်ရျပန္ေပါ့၊

မဆံုးႏိုင္ေတာ့တဲ့၀ဋ္ေၾကြးလား
ဒီဘ၀မွာတင္ ေျပပါေစေတာ့...။
Author: vanko
•10:05 PM


မေန႔က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့အနားက တံတားေအာက္မွာ မီးပံုးေလးေတြေမွ်ာတဲ့ပြဲကို သြားၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္လိုပဲေပါ့။ လူေတြႀကိတ္ႀကိတ္တိုးပါပဲ။ Stage Show လည္း ၃ ခုေတြ႔ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက တံတားႀကီးေပၚကတက္ျပီး မီးပံုးေမွ်ာၾကတာကို တက္ၾကည့္ၾကတယ္။ တံတားေပၚကငံု႔ၾကည့္ရင္ ေအာက္ကလူေတြကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ရတယ္ေလ။ ေနာက္သူတို႔ေမွ်ာလိုက္တဲ့ မီးပံုးေလးေတြ ေမ်ာသြားတာကိုလည္း ျမင္ရတယ္။

ထိုင္းေတြက မီးပံုးေလးေတြေမွ်ာျပီး လက္အုပ္ကေလးေတြခ်ီဆုေတာင္းၾကတယ္။ ဆုေတာင္းျပည့္တယ္လို႔ ဆိုတာပဲ။ မိသားစုေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူကေလးေတြ၊ ေနာက္ေတာ့ ခ်စ္သူစံုတြဲကေလးေတြေပါ့။ မီးပံုးဆိုတာက ကြ်န္ေတာ္မေျပာတက္လို႔ မီးပံုးလို႔ေျပာတာပါ။ တကယ္က ငွက္ေပ်ာ႐ြက္နဲ႔ ၾကာပန္းပံုေအာက္ခံေလးခ်ိဳးထားျပီး ပန္းေရာင္စံုေလးေတြ ထိုးထားတယ္။ အလယ္မွာ ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔ အေမႊးတိုင္႐ွိတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ဘာနဲ႔ ၾကာပန္းပံုခ်ိဳးထားမွန္းမသိဘူးဗ်။ ထိုင္းေတြကေတာ့ Krathong လို႔ ေခၚတယ္။ တခ်ိဳ႕မီးပံုးေလးေတြက ၾကာပန္းကမုန္႔နဲ႔တူလို႔ သူငယ္ခ်င္းကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ေပါင္မုန္႔နဲ႔လုပ္ျပီးအေပၚက ဆန္ေကာ္ရည္ျဖန္းထားတာတဲ့။ ငါးေတြစားလို႔ရေအာင္ေပါ့။

ခ်စ္သူစံုတြဲကေလးေတြ လက္အုပ္ကေလးေတြခ်ီျပီးဆုေတာင္းၾကတယ္။ ဒီခ်စ္သူနဲ႔ ေသအတူ႐ွင္မကြာ ႐ိုးေျမက် ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေပါင္းရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းၾကတာျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း တံတားေပၚက ငံု႔ၾကည့္ျပီး သူတို႔ေလးေတြအတြက္ တကယ္ရင္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ၀ိုင္းျပီးဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အေ၀းတစ္ေနရာက ကြ်န္ေတာ္မဆိုင္ေတာ့ျပီျဖစ္ေသာ ခ်စ္သူကေလးကိုသာရည္မွန္းျပီး သူစိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္႐ႊင္ေစဖို႔ လမင္းႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး ဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက မီးပံုးေလးေတြထက္ လူေတြအေၾကာင္းပါ။ မီးပံုးေမွ်ာတဲ့အခါ တစ္ခ်ဳိ႕က မိသားစုမွာ မိန္းမလုပ္သူက ဆိပ္ခံေဘာေပၚကေန ေရထဲကို လွမ္းျပီးေမွ်ာရတယ္။ ေယာက်္ားလုပ္သူကေတာ့ မဆိုင္သလိုပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လဲ ေယာက်္ားေလးက မီးပံုးကေလးကိုေမွ်ာျပီး မိန္းေလးက လက္အုပ္ကေလးခ်ီလို႔ေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လဲ ေမာင္ႏွံစံု အတူတူဗ်။ သူတို႔က မီးပံုးေလးကိုႏွစ္ေယာက္သားကိုင္ျပီး အတူတူေမွ်ာၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လဲ ျမစ္ထဲေမ်ာသြားတဲ့ မီးပံုးေလးကို သံေယာဇဥ္မကုန္ႏိုင္႐ွာဘူး။ မ်က္စိတစ္ဆံုးေငးလို႔။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လဲ ေရထဲေရာက္ျပီးတာပဲ သေဘာထားသလားေတာင္ ထင္ရတယ္။ ေဘာတံတားေပၚကေရထဲကို ခ်ရတာ နည္းနည္းေတာ့ခက္ပံုရတယ္။ ျမစ္ေရကလည္း စီးေနေတာ့ ေဘာတံတားမွာ ျပန္ကပ္မေနေအာင္လဲ ဂ႐ုစိုက္ရေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ေကာင္ကေလးေတြ႐ွိတယ္။ သူတို႔လက္ထဲမွာ ပိုက္လံုး႐ွည္တစ္ေခ်ာင္း။ ပိုက္လံုးထိပ္မွာ မုန္႔ဆယ္တဲ့ စကာခြက္လို ခြက္ႀကီးႀကီးတပ္ထားတယ္။ မီးပံုးကို အဲဒီခြက္ထဲမွာထည့္ ပိုက္နဲ႔ လွမ္းေမွ်ာေတာ့ ေဘာတံတားနဲ႔ေ၀းေ၀း ေရာက္တာေပါ့။ သူတို႔ကို ပိုက္ဆံေပးရသလားဆိုတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သတိမထားမိလုိက္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လဲ အဲဒီေကာင္ကေလးေတြကို ေမွ်ာခိုင္းတာေပါ့။ ျပီးရင္ ကင္မရာေလးေတြထုတ္ျပီး အမွတ္တရ မီးပံုးကေလးကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ေပါ့။

အဲဒီဓါတ္ပံု႐ိုက္တဲ့ စံုတြဲတစ္တြဲေပါ့ ကြ်န္ေတာ္သတိထားမိတာ။ ေယာက်္ားေလးကင္မရာက တကယ့္အေကာင္းစား DSLR ဗ်။ ကြ်န္ေတာ့အထင္ Nikon D90 ေလာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ကင္မရာ႐ူးေလးထင္ပါတယ္။ ေကာင္မေလး မီးပံုးေလးကိုင္ျပီးလာတာကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္တယ္။ ေနာက္ မီးပံုးကေလးကို မီးညွိေတာ့လည္း ႐ိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးညွိဖို႔ မီးျခစ္မပါဘူးထင္ပါတယ္။ မီးျခစ္ကို ေကာင္မေလးက လိုက္ငွားရတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေလးကေတာ့ ကင္မရာနဲ႔ပဲ အလုပ္႐ႈပ္ေနတာ။ အေမႊးတိုင္အတူတူထြန္းဖို႔ေတာင္ ေကာင္မေလးက မနည္းေခၚရတယ္။ ေနာက္မီးပံုးကေလးကို ေရထဲခ်ပါျပီ။ ေကာင္မေလးခင္ဗ်ာ ေဘာတံတားကို ကာထားတဲ့ သံလက္ရန္းေအာက္ ေခါင္း၀င္ျပီး (သူ႔အေနနဲ႔ေတာ့) ခက္ခက္ခဲခဲ ေရထဲေရာက္ေအာင္ပို႔ရ႐ွာတယ္။ အဲဒီပံုကေလးကိုလည္း ဓါတ္ပံု႐ိုက္။ ျပီးေတာ့ ေကာင္မေလးခင္ဗ်ာ သံလက္ရန္းေအာက္ကျပန္ထြက္ဖို႔ သူ႔စလင္းဘတ္အိတ္ကေလး ညိေနတာကိုေတာင္ သတိမထားႏိုင္အားဘူး ေမွ်ာသြားတဲ့ မီးပံုးေနာက္ကို အေျပးလိုက္႐ိုက္ျပန္တယ္။ ျပီးေတာ့မွ အဲဒီေ၀းေ၀းကေန ေကာင္မေလးကိုရပ္ေစာင့္ေနျပီး ေမာင္ႏွံစံု လက္ခ်င္းခ်ိတ္သြားၾကပါေလသတည္းေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီေကာင္ကေလးဟာ သိပ္တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ေနာက္ မီးပံုးေမွ်ာတာ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္တာ၀န္ျပီး ျပီးေရာသေဘာမ်ိဳးထားတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ေကာင္မေလး ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ဂ႐ုမစိုက္အားဘူး။ အဲဒီလို ငါ့အလုပ္ျပီး ျပီးေရာဆိုတဲ့လူမ်ိဳးနဲ႔သာ အိမ္ေထာင္က်သြားရင္ ဒီအိမ္ေထာင္ေရး သာယာႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အထင္မွားတာျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မွာေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔အတြက္ ဒီမီးပံုးေလးရဲ႕ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုကေလးက အင္မတန္အေရးႀကီးလို႔လဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ့။

Author: vanko
•8:10 AM
ကံပစ္ခ်ရာအတိုင္း
ဘ၀ကို ေရစုန္ေမွ်ာခဲ့တာ မ်ားျပီ...။
တိုက္ရဲသူတို႔အတြက္ေအာင္ပြဲ
လြဲခဲ့ရေပါင္းမ်ားျပီ...။

အခ်စ္ေၾကာင့္ ေၾကကြဲရတာ
တစ္ခါမကေတာ့ဘူး...။
ပထမဆံုးဒါးခ်က္က အနက္ဆံုးဆိုရင္...
ဒုတိယဒါးခ်က္က...
ႏွလံုးသားကို ဟက္တက္ခြဲသြားခဲ့ေပါ့..။

အခုေတာ့ငါ...

အနိမ့္အျမင့္ေလာကဓံကို
ေဗဒါပ်ံလို အံႀကိတ္ငံု႔မခံေတာ့ဘူး...။
ေတြေ၀မိုက္မဲမႈကို
ငါ့ကိုယ္ေပၚမွာ ဆက္ျပီးထမ္းပိုးမထားေတာ့ဘူး...။
ေလးလံနာက်င္တဲ့ႏွလံုးသားေၾကာင့္
ငါ့ဒူးေတြ ေကြးညႊတ္မက်ေစရဘူး...။

ဆယ္လမြန္ငါးေတြလို
ေရဆန္ကိုကူးခပ္မယ္...။
အေ႐ွ႕ပင္လယ္ကို ႐ြက္လႊင့္ဖို႔
ပ်င္းရိျခင္းေက်ာက္ဆူးကို
ဆြဲျဖတ္ခဲ့ျပီ...။
နာက်င္တဲ့အတိတ္ကို
စကၠဴစုတ္လို လံုးေျခပစ္လိုက္ျပီ...။

ေဟ့ ဒီမွာ...
အထင္ေသးတဲ့မ်က္လံုးေတြေ႐ွ႕မွာ
မတ္မတ္ရပ္ျပီး ေလာကႀကီးကို စိန္ေခၚတယ္...။

ငါေလ ေပျဖစ္တံုး ခံခဲ့ျပီးျပီ..။
အခု...
ေယာနသံဇင္ေယာ္ရဲ႕ ေတာင္ပံျပင္းျပင္းနဲ႔
ကံၾကမၼာကို နင္းေျခအလဲထိုးဖို႔...
ေလာကဓံႀကိဳး၀ိုင္းထဲက
ငါ ျပန္ထလာျပီ..။

ေဟ့ ေလာကႀကီး...
ငါ ျပန္လာျပီ ေဟ့......။
Author: vanko
•9:27 PM



နအဖစစ္အစိုးရဟာ မၾကာေသးမီေလးကပဲ ျမန္မာသတင္းမီဒီယာမ်ားကို သတင္းထုတ္ျပန္ရာမွာ လိုက္နာဖို႔ ျခိမ္းေျခာက္ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ ဒီ တရား၀င္ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းမ႐ွိတဲ့ စာေပစီစစ္ေရးကထုတ္ျပန္တဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ထဲမွာ အယ္ဒီတာေတြ လိုက္နာဖို႔ အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ပါ၀င္ျပီးေတာ့ မလိုက္နာခဲ့ရင္ ေထာင္ဒဏ္အထိ အျပစ္ေပးအေရးယူမယ္လို႔လည္း ျခိမ္းေျခာက္ထားပါတယ္။

နယ္စည္းမျခားသတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႔ Reporters Without Borders နဲ႔ ပူးတြဲအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ျဖစ္တဲ့ Burma Media Association တို႔ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ သတင္းအေမွာင္ခ်ျဖတ္ေတာက္မႈေတြ ႀကီးစိုးေနျပီး စစ္အစိုးရဟာ သူတို႔အ႐ွက္ရေစမယ့္ သတင္းေတြကို ဆင္ဆာပိုက္ကြန္ထဲက လြတ္ထြက္မသြားရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီသတင္းခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္မႈေၾကာင့္ ပုဂၢလိကပိုင္ သတင္းဌာနေတြအေနနဲ႔ အမ်ားျပည္သူကို သတင္းေပးရာမွာ ပိုမိုျပီးအခက္အခဲေတြ ေတြ႔လာေစပါတယ္။

နအဖ စစ္အစိုးရဟာ အခုလို တစ္ဖက္က သတင္းမီဒီယာေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ျပီး သတင္းအေမွာင္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသလို ျပည္ပသတင္းဌာနေတြရဲ႕ မီဒီယာ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြကိုလည္း အင္တာနက္အဖ်က္သမားေတြ ငွားရမ္းျပီး ေႏွာက္ယွက္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဒီမိုကေရစီေရး ေ႐ွ႕ေနလိုက္ေပးၾကတဲ့ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္ေတြကိုလည္း ေထာင္ခ်ျခင္း၊ တရားစြဲဆိုျခင္းမ်ားနဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္ေနပါတယ္။

အခုလက္႐ွိမွာပဲ ႏိုင္ငံေရးအမႈေတြမွာ အက်ိဳးေဆာင္ေပးေနတဲ့ ေ႐ွ႕ေန ကိုညီညီေထြးနဲ႔ ကိုေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္းတို႔ကို ေထာင္ဒဏ္ ၆ လစီ အျပစ္ေပးခဲ့ျပီး NLD ေ႐ွ႕ေနႀကီး ဦးေအာင္သိန္းနဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေ႐ႊတို႔ကိုလည္း တရား႐ံုးကိုမထီမဲ့ျမင္မႈ ပုဒ္မ ၃ န႔ဲ စြဲခ်က္တင္ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ တရားစီရင္ေရးတစ္ခုလံုးဟာ တရားဥပေဒနဲ႔ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ ဆႏၵကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳျပီး နအဖ အလိုက် ႀကိဳးဆြဲရာကေနတဲ့ မတရား႐ံုးေတြသာျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနီးလာေလ နအဖရဲ႕ ဖံုးမႏိုင္ဖိမရ အာဏာငမ္းငမ္းတက္မႈဟာ ပိုျပီးေပၚလြင္ထင္႐ွားလာေလပါပဲ။ (ဆရာေမာင္စူးစမ္း စကားအရ) ဒီမိုကေရစီ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရဲ႕ စပြန္ဆာဆိုျပီး နာမည္ေကာင္းရဖို႔ အသံလြင့္ေနခ်ိန္မွာပဲ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေျခခံအခြင့္အေရး အႏွစ္သာရေတြကို ပိုမိုျပီးေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာပါတယ္။ မီဒီယာေတြကို ဖိႏွိပ္၊ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကို ဖ်က္ဆီးျပီး ျပည္သူလူထုကို ရန္သူလိုေစာင့္ၾကည့္လာပါတယ္။ ႏိုင္ငံမွာ ခိုးဆိုးလုယက္မႈေတြ ပိုမိုမ်ားျပားလာျပီး ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖြဲ႔ကေတာ့ လူဆိုးဖမ္းမယ့္အစား ျပည္သူကို မ်က္လံုးေထာက္ေထာက္ၾကည့္ေနတဲ့ အေနအထားျဖစ္ေနပါတယ္။

ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူထုအတြက္ ဘာမွအေလးထားတာမဟုတ္ပဲ အာဏာကို ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ထားေရးကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီး လံု႔လစိုက္ေနတာပါ။ ဒီလို ေစတနာမမွန္တဲ့ စစ္အစိုးရက စစ္ကြ်န္သက္႐ွည္ဖို႔ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒအတိုင္းသာ သြားရင္ေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ လံုးလံုးကို ေခ်ာက္ထဲက်မွာ မလြဲပါပဲ။ နအရဲ႕ စစ္ကြ်န္ျပဳေရး ဥပေဒနဲ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို အားလံုး ၀ိုင္း၀န္းဆန္႔က်င္ၾကပါစို႔။
Author: vanko
•11:26 PM


အေမရိကန္ သမၼတေေရြးေကာက္ပြဲကို အခု ႏို၀င္ဘာ ၄ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပေတာ့ပါမယ္။ အခုေ႐ြးေကာက္ပြဲကေန အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ၅၆ ႀကိမ္ေျမာက္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကေန ၄၄ ဦးေျမာက္ သမၼတကို ေ႐ြးခ်ယ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ရီပက္ဘလစ္ကန္ပါတီက ဂြ်န္မက္ကိန္းကို သမၼတေလာင္းအျဖစ္ အမည္တင္သြင္းထားျပီး ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီကေတာ့ အိုဘားမားကို အမည္တင္သြင္းထားပါတယ္။ အႀကိဳေကာက္ယူထားတဲ့ စစ္တမ္းမ်ားအရ အိုဘားမားက ဂြ်န္မက္ကိန္းထက္ ႏွာတစ္ဖ်ား အသာရေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အကယ္၍ အိုဘားမားသာ အႏိုင္ရခဲ့ရင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ပထမဆံုးလူမည္းသမၼတ ျဖစ္လာမွာပါ။ အေမရိကန္ သမၼတသစ္ရဲ႕ ေပၚလစီသစ္ဟာ အာ႐ွႏိုင္ငံေတြအေပၚ ဘယ္လိုအက်ဳိးသက္ေရာက္မႈေတြ ျဖစ္လာႏိုင္သလဲလို႔ မွန္းဆခ်က္ေတြလည္းေပၚထြက္ေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဂြ်န္မက္ကိန္းေရာ အိုဘားမားပါ အာ႐ွနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မတူညီတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ႐ွိၾကပါတယ္။ ဗီယက္နမ္စစ္ျပန္ သူရဲေကာင္းဆုတံဆိပ္ေတြရထားတဲ့ ဂြ်န္မက္ကိန္းဟာ စစ္ပြဲအတြင္းမွာ သူ႔ရဲ႕ ဗံုးႀကဲေလယဥ္ ပစ္ခ်ခံရျပီး နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ "Hanoi Hilton" အက်ဥ္းေထာင္မွာ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၇၃ ခုႏွစ္အထိ စစ္သံု႔ပန္းအျဖစ္ ဖမ္းဆီးထားျခင္းခံခဲ့ရျပီး ညွဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရပါတယ္။

အိုဘားမားကေတာ့ ငယ္႐ြယ္စဥ္ဘ၀မွာ အင္ဒိုနီး႐ွား ဂ်ကာတာမွာ႐ွိတဲ့ မြတ္စလင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ၁၉၆၉ ကေန ၁၉၇၁ အထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့ဘူးပါတယ္။ တကယ့္ကို မတူညီတဲ့ အာ႐ွအေတြ႔အႀကံဳႏွစ္ခုပါ။ ေလ့လာသူတစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ အိုဘားမားရဲ႕ အာ႐ွအေတြ႕အႀကံဳဟာ ကေန႔အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြနဲ႔ ပိုျပီးစပ္ဆက္မႈ႐ွိတယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ အိုဘားမားရဲ႕ မြတ္စလင္ေက်ာင္းအေတြ႔အႀကံဳကေန war on terrorism လုိ႔ သမၼတဘု႐ွ္သံုးစြဲခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲကို ခ်ဥ္းကပ္ပံုအသစ္နဲ႔ ကိုင္တြယ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ၁၀ ႏွစ္သားကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မြတ္စလင္ေက်ာင္းေတာ္ အေတြ႔အႀကံဳကေန တကမၻာလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈတိုက္ဖ်က္ေရး စစ္ပြဲႀကီးကို အိုဘားမားအေနနဲ႔ တကယ္ပဲ ခ်ဥ္းကပ္မႈအသစ္ေတြ ေဖၚထုတ္ကိုယ္တြယ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ သံသယ႐ွိစရာပါ။

တကယ္ကေတာ့ သမၼတသစ္ကို သမၼတေဟာင္း ေဂ်ာ့ဒဗလ်ဴဘု႐ွ္ အာ႐ွမွာစြမ္းေဆာင္ခဲ့တာေတြနဲ႔ပဲ ယွဥ္ထိုးျပီး အာ႐ွက အကဲျဖတ္ၾကမွာပါ။ သမၼတဘု႐ွ္ဟာ ေငြေၾကးေစ်းကြက္ ထိုးက်မႈ၊ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္း ေပၚေပါက္လာမႈေတြေၾကာင့္ ျပည္တြင္းမွာ သိပ္နာမည္ေကာင္းမရေပမယ့္ အာ႐ွမွာေတာ့ သူ႔အစိုးရအဖြဲ႔အေနနဲ႔ အထင္ႀကီးေလာက္စရာ စြမ္းေဆာင္မႈတခ်ဳိ႕ လုပ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဥပမာေျပာရရင္ သမၼတဘု႐ွ္နဲ႔ သမၼတကေတာ္ ေလာ္ရာဘု႐ွ္တို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စြဲစြဲျမဲျမဲ ေထာက္ခံတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေပၚလစီဟာ ေနာက္တက္မယ့္ သမၼတ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားစရာ မျမင္ေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ US Campaign for Burma ရဲ႕ အမႈေဆာင္ဒါ႐ိုက္တာ ဦးေအာင္ဒင္က အခုလိုေျပာပါတယ္။
“ျမန္မာ့အေရးဟာ ႏွစ္ပါတီစလံုးက အျမင္တူၾကတဲ့ ႐ွား႐ွားပါးပါး ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ေရာ ဒီမိုကရက္တစ္ကပါ ျမန္မာျပည္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပင္းထန္တဲ့ ေပၚလစီထား႐ွိဖို႔ သေဘာတူၾကပါတယ္။ စစ္အစိုးရကို ျပင္းထန္တဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ လုပ္ဖို႔၊ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယနဲ႔ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြအေပၚမွာ ျပင္းထန္တဲ့ သံတမန္ေရးရာ ဖိအားေတြေပးျပီး ျမန္မာျပည္အေရးအတြက္ အေမရိကန္နဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ၾကဖို႔၊ ေနာက္ ကုလလံုျခံဳေရးေကာင္စီအေနနဲ႔ ပိုမိုထိေရာက္တဲ့ အေရးယူမႈေတြျပဳလုပ္ဖို႔ စတာေတြအေပၚမွာ သေဘာထား တူညီၾကပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ဂြ်န္မက္ကိန္းေရာ အိုဘားမားေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ အေမရိကန္ စီးနိတ္လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ျမန္မာစစ္အစိုးရေပၚ အေရးယူဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြမွာ အဓိကပံ့ပိုးေထာက္ခံသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။”

အလားတူပဲ တ႐ုတ္-အေမရိကန္ ဆက္ဆံေရးဟာလည္း သိပ္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ႐ွိလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တ႐ုတ္ႀကီးဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ ေလာေလာလတ္လတ္ ထိုင္၀မ္ကို လက္နက္ေရာင္းခဲ့တဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကြ်ဲျမီးတိုေနေပမယ့္ အခုလက္႐ွိ ဆက္ဆံေရးကိုေတာ့ ေက်နပ္ေနပံုရပါတယ္။ ဘယ္သူပဲ သမၼတျဖစ္လာျဖစ္လာ လက္႐ွိဆက္ဆံေရးကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္စရာမ႐ွိပါဘူး။

“သမၼတေလာင္းႏွစ္ဦးမွာ မတူညီမႈေတြ႐ွိေနေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အျမင္ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအေနနဲ႔ လက္႐ွိ ေကာင္းမြန္ေနတဲ့ တ႐ုတ္-အေမရိကန္ ဆက္ဆံေရးကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသြားၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အိုဘားမားက ကုန္သြယ္ေရးမွာ ႏိုင္ငံသားပိုင္လုပ္ငန္းေတြကို အကာအကြယ္ေပးေရး ေပၚလစီကို က်င့္သံုးဖို႔ အလားအလာ႐ွိျပီး မက္ကိန္းကေတာ့ အမ်ဳိးသားလံုျခံဳေရးကိစၥေတြမွာ ပိုျပီးျပင္းထန္တဲ့ ေပၚလစီ႐ွိပါတယ္။” လို႔ ေဘဂ်င္းျပည္သူ႔တကၠသိုလ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး ကြ်မ္းက်င္သူ Shi Yinhong က ေျပာပါတယ္။

ပိုျပီး စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာက အိႏိၵယနဲ႔ ဆက္ဆံေရးပါ။ သမၼတဘု႐ွ္လက္ထက္မွာ အိႏိၵယ-အေမရိကန္ဆက္ဆံေရးဟာ အစဥ္အလာမဟုတ္တဲ့ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေအးေခတ္ကာလက ခပ္တင္းတင္း႐ွိခဲ့တဲ့ ကမၻာအႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရစီ ႏွစ္ႏိုင္ငံဟာ စစ္ေအးေခတ္ရဲ႕ ခါးသီးမႈေတြကို ဖယ္႐ွားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘု႐ွ္အစိုးရနဲ႔ ဆင္း (Singh) အစိုးရေတြဟာ သူတို႔ရာထူးသက္တမ္းမွာ တကယ့္ထင္႐ွားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားေရး ေပၚလစီေရးရာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုအေနနဲ႔ အရပ္ဘက္သံုး ႏူကလီးယားအစီအစဥ္ကို ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ဖို႔ လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့တာပါပဲ။

ဂြ်န္မက္ကိန္းသာ သမၼတျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘု႐ွ္အစိုးရေပၚလစီအတိုင္းပဲ အိႏိၵယ-အေမရိကန္ဆက္ဆံေရးကို ပိုမိုေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ေပမယ့္ အိုဘားမားသာ အႏိုင္ရခဲ့ရင္ေတာ့ အိႏိၵယအတြက္ အခ်ဳိ႕အခက္အခဲေတြ ႀကံဳေတြ႔လာႏိုင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အိႏိၵယမွာ အေမရိကရဲ႕ outsourcing ေခၚတဲ့ ျပင္ပမွာရင္းျမစ္႐ွာတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ အမ်ားအျပား အေျခက်ေနျပီး အိုဘားမားအေနနဲ႔ ဒီ outsourcing ကို မ်က္စိစပါးေမႊးစူးေနတဲ့ပံု ေပၚပါတယ္။ outsourcing ေၾကာင့္ အေမရိကန္ျပည္သူေတြ အလုပ္အကိုင္ ႐ွားပါးလာရတယ္လို႔ သူကယူဆထားပါတယ္။ သူသာ သမၼတျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဒီလုပ္ငန္းေတြကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြ လုပ္လာမွာပါ။ ဒါဟာ အိႏိၵယအတြက္ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ေနာက္ျပီး အိုဘားမားဟာ အိႏိၵယ-အေမရိကန္ အရပ္ဘက္သုံးႏူကလီးယားအစီအစဥ္ သေဘာတူညီခ်က္ကိုလည္း ပိတ္ပင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒီက႑မွာလည္း ရာသီဥတုအေျခအေန ဆိုး႐ြားေကာင္း ဆိုး႐ြားသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူပဲ သမၼတျဖစ္လာျဖစ္လာ အိႏိၵယအေပၚေတာ့ ရန္လိုမယ့္ အလားအလာေတာ့မ႐ွိပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အိႏိၵယ-အေမရိကန္ ဆက္ဆံေရးဟာ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အ႐ွိန္ရေနျပီျဖစ္လို႔ပါပဲလို႔ အမည္မေဖာ္လိုတဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ အရာ႐ွိတစ္ဦးကေျပာပါတယ္။

အာ႐ွအစိုးရေတြကေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ကုန္သြယ္ေရးကိစၥေတြနဲ႔ ဒီမိုကရက္တစ္ အိုဘားမားအေနနဲ႔ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ အခင္းအက်င္းတစ္ခုလံုးမွာ ဘယ္လိုလႈပ္႐ွားမလဲဆိုတာကို ပိုျပီးစိုးရိမ္ၾကပါတယ္။

“မက္ကိန္းရဲ႕ စီးပြားေရးေပၚလစီက ပြင့္လင္းပါတယ္။ ျပင္ပမွာရင္းျမစ္႐ွာေဖြျခင္း outsourcing နဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ကုန္သြယ္ေရးေတြမွာ ဘာျပႆနာမွ မ႐ွိႏိုင္ပါဘူး။ အိုဘားမားကေတာ့ outsourcing လုပ္ငန္းေတြကို တားျမစ္မယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကန္႔သတ္ခ်ုဳပ္ခ်ယ္မႈ စည္းမ်ဥ္းေတြကို အသံုးျပဳျပီး အေမရိကရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို အကာအကြယ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ အိႏိၵယအတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ အက်ဳိးအျမတ္ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး” လို႔ နယူးေဒလီအေျခစိုက္ မဟာဗ်ဴဟာ ေလ့လာသံုးသပ္ေရးဌာနတစ္ခုရဲ႕ ဒါ႐ိုက္တာ Mr. Deepankar Bannerjee ကေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိုဘားမားဟာ အိႏိၵယျပည္သူအမ်ားစုအၾကားမွာ ပိုျပီးေရပန္းစားေနတယ္လို႔လည္း သူကထပ္ေျပာပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ နယူးေဒလီအေျခစိုက္ strategic think tank တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Institute of Defence Studies and Analyses က Mr. Cherian Samuel ကေတာ့ အခုလို ေျပာပါတယ္။ “ အိုဘားမား အႏိုင္ရခဲ့ရင္ ကမၻာအတြက္ေရာ အိႏိၵယအတြက္ပါ ပိုျပီးအျပဳသေဘာေဆာင္လာႏိုင္ပါတယ္။”

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုမိုးသီးဇြန္ကေတာ့ ဂြ်န္မက္ကိန္းကို ေထာက္ခံတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ “မက္ကိန္းက ျမန္မာျပည္အေရးကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ျမန္မာျပည္ကိုလည္း ေရာက္ဖူးတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔တဲ့ ကိစၥေတြမွာလည္း သူက အားတက္သေရာ ဦးေဆာင္ ခဲ့တာ” (ဧရာ၀တီ သတင္း)

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ဂၽြန္မက္ကိန္းသည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ အရီဇိုးနားျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ ျမန္မာျပည္သို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ရင္း ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ က်ေနာ္ေတြ႕ဆံုဖူးသမွ်ထဲမွာ အႀကီးျမတ္ဆံုး လူသားပဲ” ဟု ေျပာဆိုခဲ့သည္။

လက္ရွိ အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ရွ္ဒဗလ်ဴဘုရွ္၏ ဇနီးျဖစ္သူ ေလာ္ရာဘုရွ္ကဲ့သို႔ပင္ ဂၽြန္မက္ကိန္း၏ ဇနီးသည္ စင္ဒီ မက္ကိန္းသည္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ေဝဖန္႐ႈတ္ခ်သူ တဦးျဖစ္သည္။ ဇြန္လက ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ရင္း ျမန္မာအစိုးရသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ တန္းဖိုးမရွိဟု စင္ဒီမက္ကိန္းက ေဝဖန္ခဲ့ေသးသည္။ (ဧရာ၀တီ သတင္း)

သို႔ရာတြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ျမန္မာတဦးျဖစ္သူ ကိုေရႊ၏ အျမင္ကမူ ကိုမိုးသီးဇြန္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနသည္။ သူက လာမည့္ ႏိုဝင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္မည့္ ဆႏၵခံယူပြဲတြင္ အိုဘားမားကို သမၼတအျဖစ္ မဲေပးမည္ဟု ဆို၏။

“သမၼတ ကလင္တန္လက္ထက္က က်ေနာ္ အေမရိကားကို စေရာက္တာ။ အဲဒီတုန္းက အလုပ္ အလြယ္တကူ ရခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သမၼတဘုရွ္လည္း တက္လာေရာ ႏိုင္းအလဲဗင္း (9/ 11) ျပႆနာျဖစ္ေရာ။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ႐ုန္းကန္ၾကရတယ္။ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ သမၼတ သက္တမ္း ၂ ဆက္အတြင္း စီးပြားေရး လံုးဝ က်ဆင္း တာကို ျပတာပဲ။ ဒီအက်ိဳးဆက္ကို အေမရိကန္မွာ ေနတဲ့သူေတြ အားလံုး ခံေနရတာ” ဟု ကိုေရႊက ေျပာျပသည္။ (ဧရာ၀တီ သတင္း)

ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႕၏ အတြင္းေရးမႉး ဦးဘိုၾကည္ကမူ ဂၽြန္မက္ကိန္းႏွင့္ အိုဘားမား ၂ ဦးစလံုးပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ထားရွိသည့္ သေဘာထား အတူတူပင္ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ မည္သူအႏိုင္ရသည္ျဖစ္ေစ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ အေရးမႀကီးလွဟု ဆိုသည္။
ရန္ကုန္တြင္ ေနထိုင္သည့္ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးျဖစ္သူ ဦးခ်န္ထြန္းက “အိုဘားမား အႏိုင္ရရင္ ကမၻာႀကီး အတြက္ ေကာင္းတယ္။ ဂၽြန္မက္ကိန္းႏိုင္ရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္အတြက္ ေကာင္းတယ္” ဟု သံုးသပ္သည္။ (ဧရာ၀တီ သတင္း)

Bangkok Post ပါ Deutsche Presse-Agentur (dpa) သတင္းကို မွီျငမ္းပါသည္။

Author: vanko
•9:25 PM
ဒီကာတြန္းေလးေတြက ကိုလူလရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကေန ကူးယူေဖာ္ျပတာပါ။ သူလည္း ေရးဆြဲသူဘယ္သူမွန္းမသိပါဘူးတဲ့။ အီးေမးလ္က တဆင့္ရတာလို႔ ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကာတြန္းေလးေတြကို သေဘာက်လြန္းလို႔ ျပန္ျပီးေ၀မွ်လိုက္တာပါ။ ျမန္မာ့ပညာေရး ေခတ္ျပိဳင္ပံုရိပ္လႊာေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ပထမတစ္ခါၾကည့္ျပီးရင္ သေဘာက်ျပီး ဟုတ္လွခ်ည္ရဲ႕လို႔ ေခါင္းတစ္ညိမ့္ညိမ့္ျဖစ္မယ္။ ေနာက္ ေစ့ေစ့ေတြးမိရင္ေတာ့ ျမန္မာ့ပညာေရးအတြက္ ရင္ေလးလာမယ္။ ျပီးရင္ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္ဆိုတာေတြးမိလို႔ ေဒါသထြက္လာမယ္။ ခံစားမႈ tempo ေလးေတြေပါ့ေနာ္။ ကိုယ္တိုင္ ခံစားၾကည့္လိုက္ၾကပါဦး။











Author: vanko
•7:50 AM

UK အေျခစိုက္ New Statesman သတင္း၀က္ဘ္ဆိုဒ္မွာ ျမန္မာ့ေက်ာက္စိမ္းထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ျမန္မာ့ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ လက္၀တ္ရတနာေတြဟာ ကမၻာ့ေစ်းကြက္မွာ ေဒၚလာသန္းနဲ႔ ခ်ီျပီးေရာင္းခ်ေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့ေက်ာက္စိမ္း ကုန္သြယ္ေရးေၾကာင့္ ေဒသခံျပည္သူေတြ ထိခိုက္နစ္နာေနရမႈေတြ ႐ွိပါတယ္တဲ့။ အတင္းအဓမၼခိုင္းေစမႈေတြ၊ ကေလးအလုပ္သမားေတြ၊ အဓမၼေနရာဖယ္႐ွားခံရတာေတြ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ လိင္မႈကိစၥအ႐ႈပ္အေထြးေတြနဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ယိုယြင္းပ်က္စီးမႈေတြ ႐ွိေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေဒသခံ ၂၀၀၀၀ ထက္မနည္းဟာ ေနရာေတြက ေ႐ြ႕ေျပာင္းခံရျပီးေတာ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕အေပါင္းအပါ ကုမၸဏီေတြအတြက္ အတင္းအဓမၼလုပ္အားေပးခိုင္းေစမႈေတြ ခံေနရပါတယ္။ ေက်ာက္စိမ္းတူးေဖာ္တာ၊ ေသြးတာ၊ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားတာေတြ အားလံုးကို စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ အက်ဳိးအျမတ္ အႀကီးအက်ယ္ရေနတဲ့ ဒီကုန္သြယ္ေရးရဲ႕ အျမတ္ေငြေတြအားလံုးဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ နအဖဟာ လက္နက္၀ယ္ယူဖို႔အတြက္ တစ္ႏွစ္ကို ေဒၚလာ သန္း၃၃၀ ခန္႔သံုးေနပါတယ္။ ဒီပမာဏဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးအတြက္ သံုးစြဲမႈစုစုေပါင္းထက္ ႏွစ္ဆမကပိုပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဟာ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံစာရင္းမွာ ပါ၀င္ေနျပီး သာမန္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀င္ေငြဟာ တစ္ေန႔ကို ၁ ေဒၚလာထက္နည္းပါတယ္။

အသက္ ၃၀ ခန္႔႐ွိျပီျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းတြင္းတူး အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က အခုလိုေျပာပါတယ္။ “ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေတြဟာ ပင္ပန္းဆင္းရဲျပီး စိတ္ပ်က္စရာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဆို မူးယစ္ေဆး၀ါးကို အမ်ဳိးစံုေအာင္ သံုးစြဲပါတယ္။ ဘိန္းျဖဴတို႔ အရက္တို႔ေပါ့။ ဘိန္းျဖဴကို ဖားကန္႔မွာ႐ွိတဲ့ ဆိုင္ေတြမွာ ၀ယ္လို႔ရပါတယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြကို ပိုက္ဆံေပးထားတဲ့အတြက္ သူတို႔ကို ဘယ္သူကမွ ပိတ္ခိုင္းမယ့္သူ မ႐ွိပါဘူး။” မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးထားျခင္းအားျဖင့္ မႏွစ္က ေက်ာက္စိမ္းခိုးဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းကို ေမ့ထားႏိုင္တယ္လို႔ သူကေျပာပါတယ္။ “ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေတြက ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္ေပ်ာက္ခ်င္တာနဲ႔ ဘိန္းျဖဴကို စသံုးမိသြားတာပါပဲ” လို႔ေျပာပါတယ္။

ေက်ာက္စိမ္းတြင္းေတြမွာေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြဟာ မၾကားခ်င္ မျမင္ခ်င္အဆံုးပါပဲလို႔ နယူးေယာက္အေျခစိုက္ ေ႐ွ႕ေနအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ရဲ႕ အစီရင္ခံစာတစ္ခုထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ညစ္ညမ္းမႈေတြနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို စစ္အစိုးရက က်ဴးလြန္ေနပါတယ္။ ေက်ာက္စိမ္းအပယ္စ ျဖတ္စေလးေတြကို ယူမိတဲ့ ေဒသခံေတြဟာ အ႐ိုက္အႏွက္ခံရ၊ တခါတရံ အသက္ပါဆံုး႐ႈံးရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

နအဖစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြပိုင္တဲ့ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ ေဒသခံအာဏာပိုင္ေတြဟာ မူးယစ္ေဆး၀ါးေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ၊ လိင္ကုန္ကူးမႈေတြမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတယ္လို႔ အဲဒီအစီရင္ခံစာမွာ စြပ္စြဲထားပါတယ္။ ဒါဟာ ေဒသတြင္းမွာ HIV/AIDS ေရာဂါကို ကပ္ေရာဂါတစ္ခုလို ျပန္႔ပြားေစတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ကုလသမဂၢ UNAIDS ရဲ႕ခန္႔မွန္းခ်က္မွာ မႏွစ္က ျမန္မာျပည္မွာ AIDS ေရာဂါကူးစက္ခံထားရသူေပါင္း ၂၄၀၀၀၀ ႐ွိတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ေက်ာက္စိမ္းလိုအပ္ခ်က္ကလည္း လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္႐ွားသူေတြကို စိတ္ပူေစပါတယ္။ ေဘဂ်င္းအစိုးရဟာ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို လက္နက္ေရာင္းေနျပီး တ႐ုတ္ကုမၸဏီ ၆၉ ခုဟာလည္း နအဖနဲ႔ စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေနပါတယ္။ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြအရ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေက်ာက္စိမ္းတူးေဖာ္ခြင့္ မ႐ွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာကုမၸဏီနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ စစ္အစိုးရနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ခြင့္႐ွိပါတယ္။ ျမန္မာပိုင္ကုမၸဏီဆိုတာကလည္း နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူတို႔အေပါင္းအပါေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဟာ သူ႔ရဲ႕စြမ္းအင္လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ျမန္မာ့သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔ကိုလည္း မ်က္ေစာင္းထိုးေနပါတယ္။

“တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ျမန္မာအေပၚခ်ည္းကပ္မႈကို နားလည္ခ်င္ရင္ေတာ့ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ၾကည့္ရပါမယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ စြမ္းအင္လိုအပ္ခ်က္ဟာ တ႐ုတ္ကုမၸဏီေတြကို ျမန္မာ့သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔က႑မွာ ပိုမိုပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၾကဖို႔ တြန္းအားေပးေနပါတယ္” လို႔ Burma Project at EarthRights International ရဲ႕ project co-coordinator, Matthew Smith ကေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရး ႏိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီဟာ ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြကို အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစတဲ့ ၀ိေရာဓိျဖစ္စဥ္တစ္ခုပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။

လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ဖိအားေပးဖို႔ တ႐ုတ္ျပည္ကို တိုက္တြန္းေနေပမယ့္လည္း တ႐ုတ္ျပည္အေနနဲ႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ ႏိုင္ငံေရးအရ ဖိအားေပးမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားမ၀င္ တိုက္တြန္းမႈေတြေတာ့ ႐ွိပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာ တိုးတက္လာေနတဲ့ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးဦးေရနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားအေပၚမွာသာ အေျခခံပါတယ္။

တ႐ုတ္အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရး တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းမွာကို လိုလားတဲ့ လကၡဏာမ႐ွိပါဘူး။ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏိၵယတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္တည္ျငိမ္ေရးနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ယူဆထားတာတစ္ခု႐ွိပါတယ္။ စစ္အစိုးရ႐ွိေနမွသာ ျမန္မာျပည္ဟာ ခုပံုစံအတိုင္း တည္ျငိမ္ေနႏိုင္ျပီး စစ္အစိုးရျပဳတ္က်သြားခဲ့ရင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲေတြျဖစ္လာျပီး မတည္မျငိမ္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားသက္သက္သာ ၾကည့္မႈနဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြကို အထင္ေသးႏွိမ့္ခ်တဲ့ သေဘာထားကလြဲလို႔ ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
Author: vanko
•6:48 PM
မေန႔က တနဂၤေႏြေန႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အိမ္အနားက လံုျခံဳေရးေတြကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္တယ္လို႔ ဒီကေန႔ Bangkok Post သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သံဆူးႀကိဳးအတားအဆီးေတြနဲ႔ လံုျခံဳေရးေတြကို ဖယ္႐ွားထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကားေတြ လူေတြလည္း လမ္းမွာလြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလို႔ရျပီလို႔ သိရပါတယ္။ ဒီသတင္းကို NLD က ဦးဥာဏ္၀င္းက အတည္ျပဳေျပာဆိုပါတယ္။ အရပ္၀တ္ လံုျခံဳေရး ၃ ၄ ဦးေတာ့ ႐ွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္အစိုးရေနနဲ႔ သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းလာတာလား ဆိုတာကိုေတာ့ ဦးဥာဏ္၀င္းက “မွတ္ခ်က္ေပးဖို႔ ေစာပါေသးတယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဒီလို လံုျခံဳေရးေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးတာဟာ စေနေန႔က က်င္းပခဲ့တဲ့ ASEM အစည္းအေ၀း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေပးဖို႔ ဖိအားေပးေတာင္းဆိုခဲ့တာနဲ႔လည္း ပတ္သက္ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ အာဆီယံနဲ႔ ဥေရာပ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တက္ေရာက္တဲ့ ၇ ႀကိမ္ေျမာက္ ASEM ထိပ္သီအစည္းအေ၀းကို စေနေန႔က ေဘဂ်င္းမွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ တ႐ုတ္ႀကီးအေနနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရကို ႏိုင္ငံတကာကို လွည့္စားဖို႔အတြက္ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းေကာင္း တိုက္တြန္းပါလိမ့္မယ္။ သူ႔ေျမေပၚမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ အစည္းအေ၀းေတာင္းဆိုခ်က္ကို သူ႔ၾသဇာခံေနာက္ျမီးဆြဲႏိုင္ငံတစ္ခုက လံုး၀ဂ႐ုတစိုက္မ႐ွိဘူးဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသိကၡာကို ထိပါးမွာ စိုးတယ္ထင္ပါတယ္။

အခုလို လံုျခံဳေရးေလွ်ာ့ခ်ေပးတယ္ဆိုတာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လြတ္ေပးေကာင္းေပးမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတုေပးျပီး ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေတြကို ေလ်ာ့ပါးသြားေအာင္ လုပ္တာပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ နအဖဟာ ဒါမ်ဳိးေတြလုပ္လာတာ ၾကာပါျပီ။ စိတ္ရင္းေစတနာမွန္နဲ႔ မဟုတ္တာေတာ့ ေျမႀကီးလတ္ခတ္ရင္သာ လြဲခ်င္လြဲပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ့အထင္ေတာ့ နအဖ ကိုယ္တိုင္လည္း အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲမွာ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနပါျပီ။

ျပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႔ကပဲ အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခြ်င္းခ်က္မ႐ွိလြတ္ေပးဖို႔ ထပ္မံေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ကုလလူ႔အခြင့္အေရးကုိယ္စားလွယ္ ေသာမတ္ကြင္တားနားကလည္း နအဖဟာ အရပ္သားအစိုးရတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ ဘာမွျပင္ဆင္ထားမႈမ႐ွိဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီလာခံဟာလည္း အတုအေယာင္သာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာဆိုသြားပါတယ္။ အီးယူနဲ႔ ၾသစေၾတးလ်တို႔ကလည္း ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အေၾကာင္းသိပ္မေျပာၾကေတာ့ပဲ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကိုသာ ဦးတည္ျပီး ဖိအားေပးေနတဲ့အတြက္ စစ္အစိုးရရဲ႕ (ငရဲသို႔) လမ္းျပေျမပံုဟာ ဆင္ေျပာင္ႀကီး အျမီးက်မွ တစ္ရမယ့္ကိန္းဆိုက္ေနျပီလားလို႔ ေတြးမိစရာပါ။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ႏိုင္ငံတကာက လက္ခံေစခ်င္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အရင္လြတ္ေပး၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြပါအပါအ၀င္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး၊ အေျခခံဥပေဒကို ဒီမိုကေရစီစံနဲ႔ ကိုက္ညီမွသာ ကုလသမဂၢနဲ႔ႏိုင္ငံတကာက လက္ခံမယ့္ အေနအထားမ်ဳိးကို ဦးတည္ေနပါတယ္။

အခုတစ္ေလာမွာလည္း အရပ္သားအစိုးရတက္လာတဲ့အခါ ဘိုသန္းေ႐ႊက သမၼတရာထူး၊ ဘိုေမာင္ေအးက ဒုသမၼတ၊ တင္ေအာင္ျမင့္ဦးက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးေတြ ယူမယ္လို႔ သတင္းေတြ ထြက္ေနပါတယ္။ နအဖအေနနဲ႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို အပိုင္တြက္ခ်က္ထားၾကတာပါ။ ဒီသတင္းေတြ ထြက္ေပၚလာတာေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ ေအာက္တန္းက်မႈ၊ ညစ္ပတ္မႈေတြကို ပိုသိလာျပီး နအဖအတြက္ ကုလနဲ႔ႏိုင္ငံတကာကို ေဖ်ာင္းဖ်လွည့္စားဖို႔ ပိုခက္လာတဲ့ သေဘာ႐ွိပါတယ္။ နအဖရဲ႕ အပိုင္တြက္ကိန္းဟာ အထစ္အေငါ့ေလးေတြ ေတြ႔လာရပါျပီ။ ၆၂ ခုႏွစ္ကစလို႔ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္း က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲ ေရာက္ခဲ့ဘူးေပမယ့္ ဒီမိုဘက္ေတာ္သားမ်ားက ဘယ္အခါမွ အခြင့္ေကာင္းမယူႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဟိုလူ႔လက္ညိႈးထိုး၊ ဒီလူ႔လက္ညႈိးထိုးနဲ႔ပဲ စစ္အစိုးရျပဳသမွ် ႏုခဲ့ၾကရတာပါ။ ဒီကေန႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားအေနနဲ႔ေရာ Plan A ေတြ၊ Plan B ေတြ တိတိက်က် ႐ွိၾကရဲ႕လားလို႔ သိခ်င္ပါတယ္။
Author: vanko
•11:47 PM

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လေလာက္က ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ဆံုးပါးသြားပါတယ္။ အခုလထဲမွာပဲ ကြ်န္ေတာ့္အစ္မရဲ႕ခင္ပြန္း သေဘၤာအရာ႐ွိဟာ အာဖရိကငွက္ဖ်ားပိုးေၾကာင့္ ဆံုးသြားျပီလို႔ အီးေမးလ္ရပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္မသက္ဆိုင္လွသူေတြ နာေရးကို သတင္းစာထဲဖတ္ရေပမယ့္လည္း ျပီးျပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတက္ပါတယ္။ အမ်ားစုကလည္း အသက္ႀကီးမွ ေသၾကတာဆိုေတာ့ ေသျခင္းတရားဟာ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္မဆိုင္သလိုပါပဲ။ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ဆံုးပါးသြားသူေတြ ေတြ႔ရေတာ့လည္း အင္း.. သနားပါတယ္ ဆိုတဲ့အေတြးထက္ သိပ္ပိုမေတြးမိပါဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္ ေျပာပါတယ္...။ ငါလည္းသူ႔လို ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္မွာ ေသသြားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိး တစ္ခါတစ္ေလမွသာ ႐ွား႐ွားပါးပါး ေတြးမိတာပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အမွတ္မဲ့ ေက်ာ္ျဖတ္သြားလိုက္ၾကတာပါပဲ။

ဆရာဦးေအာင္သင္းေျပာသလိုပဲ လူဆိုတာမ်ား သူမ်ားထီေပါက္ရင္ေတာ့ ငါလည္း ေပါက္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ဆိုျပီး ေတြးတက္ၾကေပမယ့္ သူမ်ားကားတိုက္ေသသြားရင္ ငါလည္းသူ႔လိုအတိုက္ခံရႏိုင္တယ္လို႔ ေတြးမိတဲ့သူ နည္းပါတယ္တဲ့။ ေအာ္.. ခမ်ာမ်ား ကံဆိုးလိုက္တာလို႔ပဲ ေတြးတက္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ကံဆိုးသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေမ့ထားၾကပါတယ္တဲ့။ ကုိယ့္အတြက္ တစ္ကြက္ခ်န္ထားတဲ့ သေဘာေပါ့ေနာ္..။

အခုလို ကိုယ္နဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္လူေတြ ဆံုးသြားတဲ့အခါၾကေတာ့လည္း ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္မိျပန္ပါတယ္။ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီဆိုသလို မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း ေသသြားႏိုင္တာပဲကိုး..။ တရားရိပ္သာေတြကေတာ့ “အေသမဦးမီ ဥာဏ္ဦးေအာင္ အားထုတ္ပါမည္” လို႔ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ဖို႔ encourage လုပ္ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ တရားအေၾကာင္း ခဏထားျပီး ဆက္စပ္ေတြးမိေတြးရာေလးေတြ ေရးခ်င္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရာဇ၀င္မွာထင္႐ွားတဲ့ စာတိုငညိဳေခၚ ၀န္ဇင္းမင္းရာဇာနဲ႔ မြန္ပညာ႐ွိက ဗညားဒလ ထင္ပါတယ္။ မွားရင္လည္း သည္းညီးခံၾကပါ။ ငယ္ငယ္က၊ ေလးတန္းမွာထင္ပါတယ္ သင္ခဲ့ရတဲ့စာပါ။ ထားပါေတာ့ အဲဒီပညာ႐ွိႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ဆံုၾကတဲ့အခါ မြန္အမတ္က ငယ္တဲ့အတြက္ နိမ့္ရာမွာေနပါတယ္တဲ့။ မင္းရာဇာက ႀကီးသူဆိုေတာ့ ျမင့္ရာေပါ့ေလ။ အဲဒီမွာ မြန္ပညာ႐ွိက ျမန္မာပညာ႐ွိကို ၾကံတစ္ေခ်ာင္း ကပ္ပါတယ္တဲ့။ မင္းရာဇာလည္း ၾကံကို အဖ်ားကေန စျပီးသံုးေဆာင္ပါသတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ မြန္အမတ္က ေမးပါတယ္။ “အဘိုး ဘာေၾကာင့္ ၾကံကို အဖ်ားက စျပီး သံုးေဆာင္ရပါသလဲ” လို႔ေပါ့။ ၀န္ဇင္းမင္းရာဇာက ျပန္ေျဖပါတယ္။ ေလာကနီတိအရ အရသာကို တျဖည္းျဖည္းသာ တိုး၍သံုးေဆာင္ရာ၏လို႔ ဆိုတဲ့အတြက္ အဖ်ားကေန စျပီး သံုးေဆာင္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ေပါ့။ အဲဒီအခါမွာ မြန္ပညာ႐ွိက “အဘိုး ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားသလို ေသျခင္းတရားဆိုတာ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ အခ်ိန္မေ႐ြး ေရာက္လာႏိုင္တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ခ်ဳိေသာအရသာ႐ွိတဲ့ ၾကံအရင္းပိုင္းမေရာက္မီ အဘိုးေသသြားရင္ အရသာကို မခံစားလိုက္ရ ျဖစ္သြားမွာေပါ့” လို႔ ေျပာတဲ့အခါမွ ဘိုးရာဇာက “ဟုတ္လွေပသည္။ သင့္စကားသည္ ငါ့စကားထက္ပိုျပီး ျမတ္ေပသည္။ ငါကား နီတိဆရာစကားကို ကိုးကားေပမယ့္ သင္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ စကားျဖစ္တဲ့အတြက္ သင့္စကားသည္ ပိုျမတ္ပါသည္” လို႔ ေျပာသတဲ့။ ဒီေနရာမွာ ၀န္ဇင္းမင္းရာဇာရဲ႕ မွားတာကိုမွားတယ္လို႔ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံရဲတဲ့သတၱိကို သိပ္သေဘာက်စရာ ေကာင္းပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီလိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ဘိုးရာဇာလို မၾကာခဏျဖစ္တက္ပါတယ္။ ေလာကသစၥာတရားကို ေဖာ္ထုတ္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြ ႐ွိပါလ်က္ တျခားအရာေတြကို အထင္တႀကီးျဖစ္ေနတက္တာပါ။ ပေလတိုးႀကီးကေတာ့ ဘယ္လိုေျပာတယ္၊ ေဆာ့ကရထိက ဘယ့္ႏွယ့္၊ နစ္ေ႐ွးကေတာ့ ဘယ္ပံု၊ ေဟဂယ္ကေတာ့ ဘယ္လိုစသည္ျဖင့္ အထင္တႀကီးေျပာတက္ၾကပါတယ္။ အေနာက္တိုင္း ဖေလာ္ေဆာ္ဖီကို မေလ့လာရဘူး ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း လက္လွမ္းမီသေလာက္ေတာ့ ဖတ္ၾကည့္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ သစၥာေလးပါးတရားကို ဖံုးကြယ္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ သူတို႔ကို မဆည္းကပ္သင့္ဘူး ေျပာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ဥပမာ တစ္ခုေပးခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေလးစားတဲ့ ဆရာႀကီး ပါရဂူရဲ႕ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပါ။ အိႏိၵယ စာေရးဆရာတစ္ဦး (ကြ်န္ေတာ္္ နာမည္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး) ရဲ႕ ၀တၳဳကို ဘာသာျပန္ထားတဲ့ “စိတၱရေလခါ” ဆိုတဲ့ ၀တၳဳပါ။ ကေခ်သည္မတစ္ဦးအေၾကာင္းပါ။ အဓိဇာတ္ေဆာင္က သိပ္မမ်ားပါဘူး။ ကေခ်သည္မရယ္၊ ရေသ့ရယ္၊ အင္း.. ႐ွင္ဘုရင္ရယ္ေပါ့။ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ႐ွာေဖြတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါပဲ။ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီမို႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဇာတ္လမ္းကို အေသးစိတ္မမွတ္မိေတာ့လို႔ အတိုခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ကေခ်သည္မဟာ အျမတ္ဆံုးသေဘာ ေရးထားတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ရေသ့ဟာလည္း ကေခ်သည္မကို စိတ္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္မိတဲ့အတြက္ အျပစ္႐ွိတဲ့အတြက္ ရေသ့ရဟန္းဘ၀ဟာလည္း သစၥာတရားနဲ႔ မနီးစပ္သေယာင္ေရးထားပါတယ္။ ကေခ်သည္မကေတာ့ သူ႔အလုပ္ကိုသူလုပ္တယ္ ရေသ့ကို ျမဴဆြယ္စရာ႐ွိလည္း သူ႔အလုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူလုပ္တာေၾကာင့္ သူသာျမင့္ျမတ္သူသေဘာမ်ဳိးေရးထားတာပါ။ (အဲလိုလုပ္ဖို႔အတြက္ ဘုရင္က ခိုင္းပါတယ္။) ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈဆိုတာ လူအေပၚမွာ အေျခအေနေပၚမွာ မူတည္တယ္။ တကယ့္ပကတိတရားမဟုတ္ပဲ relative သေဘာမ်ဳိးလို႔ ယူဆထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ပါ။ မွားေနရင္လည္း ျပင္ေပးၾကပါ။

ဗုဒၶတရားေတာ္အရ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈ၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္မွာ ပကတိတရားပါ။ သူခိုးမို႔ ခိုးတဲ့အလုပ္ကိုလုပ္တာ ေကာင္းမႈလို႔ ေျပာမရပါဘူး။ သူခိုးပဲ ခိုးခိုး၊ ႐ွင္ဘုရင္ပဲ ခိုးခိုး အကုသိုလ္ဟာ အကုသိုလ္ပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ အဲလို အေတြးအေခၚနဲ႔ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ဆရာႀကီးပါရဂူအေနနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဘာသာျပန္ခဲ့သလဲလို႔ ဘ၀င္မက်ခဲ့ပါဘူး။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အတြက္ အက်ဳိးတစ္စံုတစ္ရာ ရမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္ပါဘူး။ အဲဒီစာအုပ္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္က အေတာ္နာမည္ႀကီးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအယူအဆေတြလည္း မရင့္က်က္ေသးတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ လူႀကီးေတြၾကားမွာ အထိုက္အေလွ်ာက္ေတာ့ ၾသဇာသက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခု႐ွိတာကေတာ့ ျမန္မာ့ထံုးစံအတိုင္းပဲ ၾကာေတာ့လဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတာကေတာ့ တစ္ပိုင္းေပါ့ေလ။ ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ စျပီးဖတ္ရကတည္းက ဘ၀င္မက်ခဲ့ပါဘူး။ အခုေန ျပန္ဖတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။ တျခားတစ္ခုခုမ်ား ထပ္ထြက္လာမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။

စိတ္ပညာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း စိတ္ခြဲပညာ႐ွင္ ဖ႐ြိဳက္ကေတာ့ ဘယ္လို ခြဲျခမ္းထားတယ္ဆိုတာမ်ဳိး ေျပာၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ေတာ့ ဗုဒၶေလာက္ ဘယ္သူမွ ဒီေလာကထဲမွာ စိတ္ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျပီး ေဟာေျပာႏိုင္သူမ႐ွိပါဘူး။ ေနာင္လဲ ႐ွိလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ဆိုတာ အာ႐ံုကို သိတက္တဲ့ သေဘာတရား၊ အေရအတြက္အားျဖင့္ အက်ဥ္း ၈၉ ပါး၊ အက်ယ္ ၁၂၁ ပါး။ စိတ္ကိုမွီျပီး ျဖစ္တက္တဲ့ ေစတသိတ္တရား ၅၂ ပါး။ ဒါေတြကို ဘယ္ေတြးေခၚပညာ႐ွင္ ဘယ္စိတ္ပညာ႐ွင္မွ မေဟာေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ အဖိုးအနဂၢထိုက္တဲ့ ပတၱျမားရတနာကို ပစ္ျပီး ေရာင္စံုေက်ာက္စရစ္ခဲကို တ႐ိႈက္မက္မက္႐ွာေဖြေနသူေတြ မျဖစ္ၾကေအာင္၊ ဖီလိုဆိုဖာေတြကို အလြန္အက်ဴး မကိုးကြယ္မိဖို႔ သတိထားမိဖို႔ ေတြးမိသမွ်ေလးေတြပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ အယူအဆကိုလည္း လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲပိုင္ခြင့္႐ွိပါတယ္။

ေစာေစာက အေၾကာင္းျပန္ေကာက္ရရင္ “ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ” ဆိုသလိုပဲ ေသျခင္းတရားဟာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခါ ေရာက္လာမယ္ဆုိတာ ဘုရား ရဟႏၱာမွတစ္ပါး မသိႏိုင္လို႔ အေသမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ ၀ိပႆနာတရားကို အ႐ြယ္သံုးပါးမေ႐ြး အားထုတ္ထားၾကမွသာ တကယ္ႀကံဳလာတဲ့အခါ မတုန္မလႈပ္ပဲ ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလာကမွာ ပုထုဇဥ္ေတြအေနနဲ႔ ႀကိဳတင္မသိႏိုင္တဲ့ တရားငါးပါး ႐ွိပါတယ္တဲ့။ အဲဒါေတြကေတာ့ ..
၁။ ဇီ၀ိတ - ဘယ္အသက္အ႐ြယ္မွာ ေသမယ္ဆိုတာ ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူး။
၂။ ဗ်ာဓိ - ဘယ္အနာေရာဂါမ်ဳိးနဲ႔ ေသရမယ္ဆိုတာ ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူး။
၃။ ကာလ - မနက္လား၊ ေန႔လား၊ ညလား၊ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ကာလမွာ ေသမယ္ဆိုတာ ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူး။
၄။ ေဒဟနိေကၡပနံ - ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသမွာ ေသရမယ္။ ဘယ္သုႆာန္မွာ သၿဂၤိဳဟ္မယ္ဆိုတာလည္း ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူး။
၅။ ဂတိ - ေသျပီးရင္ ဘယ္ဘံု ဘယ္ဘ၀ေရာက္ရမယ္ဆိုတာလည္း ႀကိဳမသိႏိုင္ပါဘူးတဲ့။

ဆရာေတာ္ ေမတၱာရွင္(ေ႐ႊျပည္သာ)က “ဒီေလာက္ ဘ၀အာမခံခ်က္မ႐ွိတဲ့ ပုထုဇဥ္ဘ၀မွာ ဒိ႒ိျပဳတ္ေၾကာင္းတရားကို နာၾကားအားထုတ္မထားပဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေနရဲၾကသူေတြအတြက္ အင္မတန္မွ ရင္ေလးစရာေကာင္းပါတယ္” တဲ့။

ျမတ္စြာဘုရားကလည္း ဗုဒၶကသံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ -
သတၱိယာ ၀ိယၾသမေ႒ာ၊
ဒယွမာေနာ၀မတၱေက။
သကၠာယ ဒိ႒ိပဟာနာယ၊
သေတာဘိကၡဳပရဗၺေဇ။
လို႔ ေဟာၾကားထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ရင္၀လွံစူး၊ ဦးေခါင္းမီးေလာင္ခံေနရသူတို႔ဟာ လွံကို ျမန္ျမန္ႏုတ္၊ မီးကို ျမန္ျမန္ျငိမ္းရသလို ၀ိပႆနာသတိတရား႐ွိသူဟာလည္း သကၠာယဒိ႒ိကို ျမန္ျမန္ႏုတ္ပစ္ပါလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း သကၠာယဒိ႒ိေတြျပဳတ္ျပီး တရားထူးေတြရသည့္အထိ မဟုတ္ေတာင္မွ အထံုပါရမီေလးရေအာင္၊ တရားအရသာေလးကို နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ သိရေအာင္ အခ်ိန္ရတိုင္း ၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့... အဟဲ.. အခုထိ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မလုပ္ဘူးေသးပါဘူးဗ်ာ။ သူမ်ားကိုပဲ ဆရာလုပ္တတ္တာ။ ကို္ယ္တိုင္က်င့္ဖို႔က်ေတာ့ အေတာ္ခက္တာကလား..။
Author: vanko
•7:59 PM
Part three (The End)

တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ဒီကေန႔ ျပႆနာက ျပင္ပကမၻာမွာ တ႐ုတ္အေနနဲ႔ ဘာကို ကိုယ္စားျပဳေနသလဲဆိုတာကို ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း အဓိပၸါယ္ေဖာ္ႏိုင္တဲ့ စကားလံုးမ႐ွိေသးတာပါပဲ။ ေဘဂ်င္းအစိုးရဲ႕ အာဏာ႐ွင္အစိုးရပံုစံနဲ႔ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ေရာသမေမႊထားတဲ့ ေပၚလစီဟာ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနပါတယ္တဲ့။ ေဘဂ်င္းရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အက်ိဳးအျမတ္ရဖို႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ပိုင္ခြင့္႐ွိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြအေၾကာင္း ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ ၾသဇာအေပးခံရတာမ်ုဳိးလဲ မ႐ွိပါဘူးတဲ့။ (မၾကာေသးမီကမွ တီဗြီမွာ အခေၾကးေငြယူျပီး လက္စြမ္းျပ ခ်က္ျပဳတ္ျပခဲ့လို႔ ရာထူးကႏုတ္ထြက္ေပးလိုက္ရတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း စမတ္နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ။ အခုလက္႐ွိ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာလဲ ရဲနဲ႔ ဆႏၵျပသူေတြ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုမႈအတြက္ တာ၀န္႐ွိတယ္ဆိုျပီး ႏုတ္ထြက္ဖို႔ ဖိအားအေပးခံေနရပါတယ္။)

ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ႀကီးရဲ႕ မိုဒယ္လ္ဟာ သူနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈစ႐ိုက္တန္ဖိုး ဆင္တူတဲ့ အေ႐ွ႕အာ႐ွႏိုင္ငံေတြမွာသာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္တဲ့။ တ႐ုတ္ဧကရာဇ္ေတြေခတ္မွာ ဘုရင့္အာဏာကို ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႔သတ္မႈ လံုး၀မ႐ွိပါဘူး။ အဲဒီအစားကို ႐ွင္ဘုရင္လုပ္သူရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာအသိပညာနဲ႔ ျပည္သူ႔လုပ္ငန္းေတြကို ေဇာင္းေပးအာ႐ံုစိုက္ၾကတဲ့ ထိပ္တန္း ဗ်ဴ႐ိုကရက္ အလ္လိ(တ္) (elite ကို အီလစ္ေတြလို႔ အေတာ္မ်ားမ်ားက အသံဖလွယ္ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အလ္လိ(တ္) လို႔ပဲၾကားပါတယ္။) ေတြကပဲ (အမ်ားျပည္သူအတြက္) တာ၀န္႐ွိတယ္လို႔ ခံစားရတဲ့အသိကို တြန္းအားေပးပါတယ္တဲ့။ ဒီအေမြဟာ ေခတ္သစ္ဂ်ပန္ကို ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ေမဂ်ီမင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ အထက္တန္းလႊာေတြကေန ဒီေနာက္ပိုင္းေခတ္ အာဏာ႐ွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ေတာင္ကိုရီးယားရဲ႕ ပတ္ခ်ဳံဟီး၊ စကၤပူရဲ႕ လီကြမ္ယူးနဲ႔ အခုလက္႐ွိ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအထိ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈ ႐ွိပါတယ္တဲ့။ (လီကြမ္ယူးကို အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူ authoritarian ruler စာရင္းမွာ ထည့္ထားတာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ ၾသဂုတ္လမွာေရးခဲ့တဲ့ A Two Headed Horse Blocking Burma's Way To Democracy ပို႔စ္ကို ဖတ္ၾကည့္ရင္ ေရးေရးေတာ့ ဆ၀ါးမိမယ္ထင္ပါတယ္။)

ဒီ ဖခင္ႀကီးပံုစံ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဟာ (ဖခင္ႀကီးပံုစံ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဆိုတာ လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ျဖည့္ဆည္ေပးမယ္ ဒါေပမယ့္ ငါထားသလိုေန၊ ျပန္မေျပာနဲ႔ အခြင့္အေရးမေတာင္းဆိုနဲ႔ဆိုတဲ့ တာ၀န္နဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္မေပးတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈပံုစံပါ) အာဖရိ၊ လက္တင္အေမရိကနဲ႔ အေ႐ွ႕အလယ္ပိုင္းက အုပ္ခ်ုဳပ္မႈပံုစံေတြနဲ႔ေတာ့ စပ္ဆက္မရေလာက္ေအာင္ကို ကြဲျပားပါတယ္တဲ့။ အဲဒီတိုင္းျပည္ေတြမွာ အမ်ားျပည္သူအတြက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားတဲ့ အာဏာ႐ွင္ပံုစံနဲ႔ အလြန္အလွမ္းေ၀းပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေတြကို ခိုး၀ွက္ယူဖို႔ သူခိုးဇာတာပါတဲ့ ဇိုင္ယာႏိုင္ငံရဲ႕ Mobutu Sese Seko ၊ လိုင္ေဘးရီးယားရဲ႕ စစ္အာဏာ႐ွင္ Charles Taylor ၊အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြနဲ႔ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား တို႔လို တိုင္းျပည္ေတြပဲ အာဖရိကမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္တဲ့။

ဒါေတြကို ၾကည့္ရင္ ကမၻာႀကီးဟာ ပိုျပီးလံုျခံဳလာသလို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ပိုျပီး အႏၱရာယ္႐ွိလာပါတယ္တဲ့။ ပိုျပီးလံုျခံဳလာရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားဟာ ကမၻာစီးပြားေရး ဖြံ႔ျဖိဳးစည္ပင္မႈနဲ႔ အမ်ားၾကီး စည္းေႏွာင္ထားတဲ့အတြက္ တည္ျငိမ္ေနတဲ့ အေျခအေနကို ကေျပာင္းျပန္မလုပ္မိဖို႔ ကန္႔သတ္ထားသလိုျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ပါပဲ။ ပိုျပီး အႏၱရာယ္႐ွိလာရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ အရင္း႐ွင္စနစ္ကို က်င့္သံုးေနတဲ့ အာဏာ႐ွင္ႏိုင္ငံေတြဟာ သူတို႔နဲ႔တန္းတူ အာဏာ႐ွင္ ကြန္ျမဴနစ္တိုင္းျပည္ေတြထက္ပိုျပီးခ်မ္းသာ ပိုျပီး ပါ၀ါေကာင္းလာႏိုင္တဲ့အတြက္ပါပဲတဲ့။ စီးပြားေရး ဆင္ျခင္တံုတရားက ႏိုင္ငံေရး ရမၼက္ဆႏၵကို အႏိုင္မယူႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါမွာ အျပန္အလွန္မွီခိုေနၾကတဲ့ ကမၻာတစ္ခုလံုး ထိခိုက္လာမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ (အတိတ္မွာ ဒါမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါတယ္တဲ့။ စီးပြားေရးအင္အားေတာင့္တင္းလာတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးဘက္မွာလည္း လြမ္းမိုးခ်ယ္လွယ္ခ်င္လာတဲ့ သေဘာေတြ႐ွိပါတယ္တဲ့။)

အာဏာ႐ွင္၀ါဒ ျပန္႐ွင္သန္လာမလားဆိုတဲ့ ထင္ေၾကးေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို တကယ့္အေရးတႀကီး ကိစၥေတြကေန အာ႐ံုေျပာင္းသြားေစတာမ်ဳိးလည္း မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ သူကဆိုပါတယ္။ တကယ့္ အေရးတႀကီးကိစၥေတြဆိုတာက ကမၻာႀကီးရဲ႕ ထုတ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းအားဟာ မ႐ွိမျဖစ္ကုန္ေတြျဖစ္တဲ့ ေရနံ၊ အစားအစာနဲ႔ ေရ ေတြကို ေတာင္းဆိုခ်က္ လိုအပ္ခ်က္အတိုင္း ထုတ္လုပ္ေပးႏိုင္မလားဆိုတာမ်ဳိးေတြပါတဲ့။ တကယ္လို႔သာ ဒီလိုမထုတ္လုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္သာရင္ တစ္ေယာက္နာရမယ့္ အေနအထားကို ေရာက္သြားပါမယ္တဲ့။ တစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားဟာ တျခားတစ္ႏိုင္ငံအတြက္ ဆံုး႐ံႈးမႈျဖစ္လာပါမယ္။ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္မႈဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အင္စတီက်ဴး႐ွင္းေတြ ႐ွိ မ႐ွိ ဆိုတာထက္ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြနဲ႔ ပထ၀ီ၀င္ အေနအထားအသာစီးရမႈေတြေပၚမွာ ပိုျပီးတည္မွီလာမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ (ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ဒီလို ၁၇ ၁၈ ရာစုႏွစ္ေလာက္က အေျခအေနမ်ဳိး ျပန္မေရာက္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္တာပဲ။)

ဖူကူယားမားအေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လစ္ဘရယ္ဒီမိုသာ ျပိဳင္ဘက္မ႐ွိ အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကိုပဲ ထပ္ျပီးသက္ေသျပဖို႔ ႀကိဳးစားတာပါပဲ။ ေအာ္တိုကေရစီဟာလည္း ဒီမိုရဲ႕ ေလာက္ေလာက္လားလား ျပိဳင္ဘက္မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီအေရးထက္ အနာဂတ္စြမ္းအင္ျပႆနာလို ကိစၥေတြကို အာ႐ံုစိုက္ၾကဖို႔လည္း တိုက္တြန္းထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီကေန႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာက ဒီမိုကေရစီဟာ ျပိဳင္ဘက္မ႐ွိ အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီ ျဖစ္မျဖစ္ဆိုတာထက္ ဒီမိုကမၻာကို ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ဖို႔ ေအာ္တိုကရက္ေတြရဲ႕ အတုအေယာင္ ဒီမိုကေရစီျပႆနာသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုဟာ အမ်ားလက္ခံထားတဲ့ အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီတစ္ခုဆိုရင္ အဲဒီအမ်ားနဲ႔ ေရာေယာင္ျပီး ႐ွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ ေအာ္တိုကရက္ေတြဟာ ကလီစာထုတ္ထားတဲ့ ဒီမိုအခြံကို ခ်ေပးျပီး သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အင္အားႀကီးထြားေအာင္ လုပ္ေနတာပါပဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ အဲဒါကို ဘယ္လိုတားဆီးမလဲဆိုတာကို အေျဖ႐ွာသင့္ေနပါျပီ။

(ဒီေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္တဲ့ေနရာမွာ political terms ေတြအမ်ားႀကီးပါတဲ့အတြက္ အခက္အခဲေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ လက္လွမ္းမမွီတဲ့ သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြလည္း ပါလို႔အခက္အခဲ႐ွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာမသိတဲ့ အခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာေတြကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ မသိပဲ မေျပာခ်င္လို႔ပါ။ ဒီစာဟာ အစီအစဥ္မက် ကေမာက္ကမနဲ႔ အဓိပၸါယ္မေပါက္ခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။)
Author: vanko
•7:04 PM
Part 2

အိုင္ဒီယာနဲ႔ အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီ အေၾကာင္းေျပာၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကေန႔ေခတ္ ေအာ္တိုကရက္ေတြဟာ ဒီအပိုင္းမွာ အံအားသင့္ေလာက္စရာကို အားနည္းၾကပါတယ္တဲ့။ နာဇီဂ်ာမနီ၊ ဆိုဗီယက္ယူနီယံနဲ႔ ေမာ္စီတုန္းရဲ႕ တ႐ုတ္ျပည္တို႔ဟာ တကယ္ပဲ ကမၻာကို ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတိုင္းျပည္ေတြဟာ အင္အားေကာင္းတဲ့ အိုင္ဒီယာေတြအေပၚမွာ အေျခခံထားျပီး ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြကို ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းႏိုင္တဲ့ အလားအလာေတြ႐ွိခဲ့ပါတယ္တဲ့။ (တကယ္လည္း ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး ျပီးစမွာ အာ႐ွ၊ လက္တင္အေမ႐ိကနဲ႔ အေ႐ွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံအမ်ားအျပားဟာ ရဲရဲနီခဲ့ၾကတာကို မွတ္မိၾကမွာပါ။) အဲဒါေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ကာရာဂြာနဲ႔ အန္ဂိုလာ ေတြမွာ ဆိုဗီယက္လက္နက္ေတြနဲ႔ စစ္အႀကံေပးေတြကို ေတြ႔ၾကရတာပါတဲ့။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီလို အာဏာ႐ွင္တိုင္းျပည္ေတြဟာ ကမၻာ့ဇာတ္ခံုေပၚမွာ မ႐ွိေတာ့ပါဘူးတဲ့။ အခု အာဏာ႐ွင္လက္သစ္ေတြ ေ႐ွ႕ထြက္လာၾကေပမယ့္ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီသာ အင္အားအေကာင္းဆံုး ဆြဲေဆာင္မႈအ႐ွိဆံုး အိုင္ဒီယာတစ္ခု ျဖစ္ေနတံုးပါပဲလို႔ သူကဆိုပါတယ္။ ပူတင္နဲ႔ ခ်ာဗက္ အပါအ၀င္ ေအာ္တိုကရက္ အမ်ားစုဟာ သူတို႔အေနနဲ႔ အျပင္ကမၻာရဲ႕ ဒီမိုကေရစီထံုးတမ္းဓေလ့ေတြနဲ႔ လိုက္ညိွမွ ရပ္တည္ႏိုင္မယ္လို႔ ခံစားမိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ တကယ့္အႏွစ္သာရကို ထုတ္ႏုတ္ထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီအခြံကို ေပးဖို႔ႀကိဳးစားၾကပါတယ္တဲ့။ တ႐ုတ္သမၼတ ဟူက်င္းေတာင္ကလဲ ေဘဂ်င္းအိုလံပစ္မွာ ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းေျပာၾကတာကို အက်ပ္ကိုင္ခံရသလို ခံစားရပါတယ္တဲ့။

႐ု႐ွားနဲ႔ တ႐ုတ္တို႔ဟာ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလိုျဖစ္တဲ႔ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အရင္း႐ွင္၀ါဒႏွစ္ခုအနက္ အရင္း႐ွင္စီးပြားေရး၀ါဒကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လက္ခံေနၾကတာကိုၾကည့္ရင္ စစ္ေအးေခတ္ကိုျပန္သြားေနတယ္ဆိုတဲ့ အဆိုကို လက္ခံဖို႔ခက္ပါလိမ့္မယ္တဲ့။ (စတာလင္နဲ႔ ေမာ္စီတံုးတို႔ဟာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကာကြယ္ေရး တံခါးပိတ္စီးပြားေရးစံနစ္ self-defeating, autarkic economic policies ကို က်င့္သံုးခဲ့ၾကတာကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။) အခုတ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းဟာ သူတို႔ရဲ႕ တရား၀င္ရပ္တည္ႏိုင္မႈဟာ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အတက္ၾကမ္းေနတဲ့ ဖံြ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္းကို ဆက္ထိန္းထားႏိုင္မႈအေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္လို႔ သေဘာေပါက္ၾကပါတယ္တဲ့။ ႐ု႐ွားမွာေတာ့ အရင္း႐ွင္၀ါဒကို ေထြးေပြ႔ထားဖို႔ စီးပြားေရးဆိုင္ရာလႈံ႕ေဆာ္မႈက ပုဂၢိဳလ္ေရးပိုဆန္ပါတယ္တဲ့။ ပူတင္နဲ႔ ႐ု႐ွားရဲ႕ ထိပ္တန္းအခြင့္ထူးခံေတြဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ သဘာ၀ရင္းျမစ္ေတြနဲ႔ တျခားအဖိုးတန္ သယံဇာတေတြကေန ဧရာမအက်ဳိးအျမတ္ေတြရေနလို႔ပါပဲတဲ့။

အိုင္ဒီယာကမၻာထဲမွာေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အဓိကတစ္ခုတည္းေသာ ျပိဳင္ဘက္က အစြန္းေရာက္ အစၥလမ္၀ါဒပါပဲတဲ့။ ဒီကေန႔ ကမၻာေပၚမွာ အႏၱရယ္အ႐ွိဆံုးတိုင္းျပည္ကေတာ့ အစြန္းေရာက္ ႐ွီးယိုက္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အီရန္ႏိုင္ငံ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

႐ု႐ွားနဲ႔ တ႐ုတ္တို႔ကေတာ့ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒကေန ဆင္းသက္လာၾကျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လဲ ပံုသ႑ာန္မတူၾကပါဘူးတဲ့။ ကံမေကာင္းစြာပဲ ႐ု႐ွားဟာ သူ႔ရဲ႕ နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ႐ွိတဲ့ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အစပ္အဟပ္မတည့္လွတဲ့ အမ်ဳိးသားေရး၀ိေသသဗား႐ွင္းကို က်င့္သံုးေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔႐ု႐ွားဟာ အရင္ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ အမ်ားႀကီး ျခားနားပါတယ္တဲ့။ ပူတင္ကို ေခတ္သစ္ ဇာဘုရင္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။

ေဘဂ်င္းအိုလံပစ္မွာ ဂုဏ္ယူစြာ ခင္းက်င္းျပသသြားခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒကေတာ့ ပိုျပီး ႐ႈပ္ေတြးပါတယ္တဲ့။ တ႐ုတ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံသား သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ဆင္းရဲတြင္းကဆြဲထုတ္ႏိုင္ခဲ့တာကို အသိအမွတ္ျပဳခံလိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအမ်ဳိးသားေရးဂုဏ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို တ႐ုတ္ရဲ႕ႏိုင္ငံျခားေရး၀ါဒအျဖစ္ ဘယ္လို ဘာသာျပန္မလဲဆိုတာကို မသိႏိုင္ၾကေသးပါဘူးတဲ့။ ေပါက္ကြဲလုလု တိုင္၀မ္အေရးကလြဲရင္ တ႐ုတ္ႀကီးမွာ လြန္ကဲျပင္းထန္တဲ့ နာက်ည္းခ်က္ေတြ မ႐ွိပါဘူးတဲ့။ ႐ု႐ွားလိုမ်ဳိး ေနတိုးက အရင္ဆိုဗီယက္ယူနီယံထဲက ႏိုင္ငံေတြအထိ ခ်ဲ႕ထြင္လာလို႔ သူ႔အင္ပါယာႀကီး က်ဳံ႕လာတာကို စိတ္ထဲက နာသာခံခက္ျဖစ္ေနရတာမ်ဳိး မ႐ွိပါဘူးတဲ့။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေဘဂ်င္းအစိုးရအေနနဲ႕ ေ႐ွာင္လြဲမရတဲ့ စီးပြားေရးေလးအီမႈနဲ႔ ႀကံဳလာရတဲ့အခါ သူ႕ျပည္တြင္းကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရတာနဲ႔ ယားလို႔ေတာင္ ကုတ္အားမွာမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

ေနာက္ေန႔မွဆက္မယ္ေနာ္...

Author: vanko
•9:50 PM
ကမၻာႀကီးမွာ ေအာ္တိုကရက္ေတြ ျပန္ျပီးေခါင္းေထာင္လာေနျပီလား။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲကာလကို ျပန္သြားေနျပီလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ေပၚထြက္ေနတာ ၾကာပါျပီ။ ဟိုတစ္ေလာက ႐ု႐ွားရဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာက်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ေထာက္ျပၾကျပီး ဒီေမးခြန္းေတြ ပိုျပီးက်ယ္ေလာင္လာပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး Johns Hopkins University's School of Advanced International Studies က ပေရာ္ဖက္ဆာ Francis Fukuyama ရဲ႕ ေဆာင္းပါးေလးကို ကိုးကားျပီး ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးကို The Washington Post မွာ ေဖၚျပခဲ့တာ ၾသဂုတ္လကတည္းကပါ။ ေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ ေတးထားတာ ၾကာပါျပီ။ အခုစာေတြျပန္ဖတ္ရင္း ေတြ႔မိလို႔ ေကာက္ေရးလိုက္ပါတယ္။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ေရးကိုေရးျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အပ်င္းကလဲ ထူတာကိုး...။

ဖူကူယာမားကိုေတာ့ အထူးတလည္ မိတ္ဆက္ေပးစရာမလိုဘူး ထင္ပါတယ္။ The End of History အက္ေဆးနဲ႔ ပြဲဆူေအာင္ လုပ္ခဲ့သူေပါ့။ ဖူကူယားမားက ကမၻာေပၚက ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္းႏိုင္ငံေတြ၊ world's bullies လို႔ သူကသံုးပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္အားနည္းတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ တိုင္းျပည္ေတြကို အႏိုင္က်င့္တက္တဲ့ တိုင္းျပည္ေတြကို ေျပာတာပါ။ အဲဒီတိုင္းျပည္ေတြဟာ သူတို႔ကို အမ်ားကအင္အား႐ွိတဲ့ သူေတြလို႔ အထင္ေရာက္ေအာင္ မာဆယ္ေတြ ထုတ္ျပေနၾကပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား သြားႏိုင္မလဲ၊ သူတို႔ သြားႏိုင္သေလာက္ဟာ အခုလက္႐ွိ အေနအထားထက္ မပိုပါဘူးလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ သမိုင္းက သူတို႔ဘက္မွာ မ႐ွိပါဘူးတဲ့။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေအာ္တိုကရက္ေခတ္ကို ၀င္ေရာက္လာျပီလားလို႔ သူကေမးခြန္းထုတ္ပါတယ္။ လတ္တေလာ ႐ု႐ွားရဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့မႈက ဒီလိုေတြးျဖစ္ေအာင္ မီးေလာင္ရာေလပင့္ေစပါတယ္တဲ့။ ဒီက်ဴးေက်ာ္မႈဟာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အဆင့္သစ္တစ္ခုကို ေရာက္လာျပီဆိုတာ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း သိျမင္ေစပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ကမၻာႀကီးရဲ႕အနာဂတ္ကို ႐ု႐ွားရဲ႕ strongman ပူတင္အေနနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္မယ့္ အေနအထားလို႔ယူဆမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မွားပါလိမ့္မယ္တဲ့။

ဖူကူယားမားဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္က သူ႔ရဲ႕ ကမၻာေက်ာ္အက္ေဆး The End of History မွာ စစ္ေအးတိုက္ပြဲအျပီးမွာ (အိုင္ဒီအုိလိုဂ်ီတိုက္ပြဲမွာ) လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီဟာ ေအာင္ပန္းဆြတ္ခူးခဲ့ျပီဆိုတာ မျငင္းသာေအာင္ပါပဲလို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔မွာေတာ့ အေမရိကန္ရဲ႕ လြမ္းမိုးမႈလက္ထဲက ကမၻာႀကီးဟာ ေလွ်ာထြက္ေနပါျပီ။ ႐ု႐ွားနဲ႔ တ႐ုတ္တို႔ဟာ အာဏာ႐ွင္၀ါဒနဲ႔ ေခတ္မီတိုးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေရး၀ါဒႏွစ္ခုကို ေရာသမေမႊရင္းသူတို႔ကိုယ္သူတို႔ စံနမူနာထားစရာ တိုင္းျပည္ေတြအျဖစ္ ဖန္တီးလာၾကပါတယ္။ ဒီ၀ါဒဟာ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း စိန္ေခၚလာပါျပီတဲ့။ သူတို႔ကို လိုက္ျပီး ပံုတူကူးက်င့္သံုးလာၾကတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြလည္း ႐ွိလာပါတယ္တဲ့။

ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ အက်ဴးေက်ာ္ခံရမႈ၊ ဇင္ဘာေဘြမွာ သမၼတ မူဂါဘီက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ေပမယ့္ အာဏာလြဲေျပာင္းေပးဖို႔ ျငင္းဆန္တာ၊ (အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဇင္ဘာေဘြမွာ Power Sharing Deal ကို လက္မွတ္ထိုးျပီးေနပါျပီ) ေတာင္အေမရိကဗင္နီဇြဲလားရဲ႕ ဒီမိုနည္းနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့ လူျပိန္းႀကိဳက္သမၼတ Hugo Chávez ဟူဂိုခ်ာဗက္ လက္ေအာက္မွာ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္း လံုးပါးပါးလာတာ၊ (ေနာက္ ႐ု႐ွားရဲ႕ ၾသဇာကို ေတာင္အေမရိကအထိ ခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတာ)၊ အဲဒါေတြကို ၾကည့္ျပီး စစ္ေအးတိုက္ပြဲေခတ္ကို ျပန္၀င္ေရာက္လာျပီလို႔ တစ္ခ်ဳိ႕ကလဲ ထင္ၾကပါတယ္။ သမိုင္း တစ္ပတ္လည္ျခင္းလား..။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၁၉ ရာစုရဲ႕ သေကၤတ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုတဲ့ အေနအထားကို ျပန္ဦးတည္ေနတယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္တဲ့။

ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ဖာရီးဒ္္ ဇာကရီးယား Fareed Zakaria (Newsweek မဂၢဇင္းရဲ႕ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါး႐ွင္ တစ္ေယာက္ပါ) ၀ိေသသျပဳတဲ့ “အေမရိကန္အလြန္” Post-American ကမၻာႀကီးကို ေရာက္ေနတာပါပဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီကမၻာႀကီးမွာ ခုနင္က world's bullies ေတြက ပါ၀ါျပေနေပမယ့္လည္း ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အရင္း႐ွင္၀ါဒမွာ အေရးထားေလာက္စရာျပိဳင္ဘက္ မ႐ွိေသးပါဘူးတ့ဲ။ အရင္ေခတ္ေတြတံုးက အာဏာ႐ွင္အစိုးရေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရန္လိုတက္ၾကြတဲ့၊ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္တဲ့ အာဏာ႐ွင္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ထူေထာင္ၾကျပီး ကမၻာႀကီးအတြက္ အမွန္တကယ္ပဲ အႏၱရာယ္ ႐ွိပါတယ္တဲ့။ ဒီကေန႔ေခတ္ အာဏာ႐ွင္တိုင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ တူညီတဲ့အခ်က္က ဒီမိုကေရစီ ထံုးတမ္းဓေလ့ေတြကို ဆက္လက္ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာပါပဲတဲ့။ ကမၻာႀကီးကို လြမ္းမိုးဖို႔ အမွန္တကယ္လိုအပ္တဲ့ အင္အား၊ စုစည္းက်စ္လစ္မႈနဲ႔ အိုင္ဒီယာေတြကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အာဏာ႐ွင္တိုင္းျပည္ကေတာ့ အင္မတန္ နည္းပါးပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေ႐ွ႕မွာ ေျဖခ်ထားတဲ့ ကမၻာႀကီးကို နားလည္ဖို႔ဆိုရင္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႐ွိေနတဲ့ ေအာ္တိုကရက္ေတြရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားမႈကို သိထားရမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ အင္အားႀကီးျပီး စုစည္းက်စ္လစ္တဲ့ အာဏာ႐ွင္ တိုင္းျပည္ေတြနဲ႔ အားေပ်ာ့ျပီး အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြၾကားမွာ ႀကီးမားတဲ့ ကြဲျပားျခားနားမႈ႐ွိတာကို သိထားရပါမယ္တဲ့။ မူ႐ွာရက္ဟာ ပါကစၥတန္ကို ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုနီးပါး ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အဓိအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အေျခခံအေထာက္အပံ့ျဖစ္တဲ႔ တိုင္းျပည္တြင္းမွာ တစ္ခုတည္းေသာ စုစည္းက်စ္လစ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တဲ့ ပါကစၥတန္စစ္တပ္ေၾကာင့္ပါလို႔ သံုးသပ္ပါတယ္။ ဇင္ဘာေဘြကေတာ့ ပိုျပီး ဆိုး႐ြားပါသတဲ့။ မူဂါဘီဟာ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ ခ်ိဳ႕ယြင္းျပိဳကြဲေနတဲ့ စီးပြားေရးကို ဦးေဆာင္ေနပါတယ္တဲ့။ ဇင္ဘာေဘြလို အားနည္းခ်ည့္နဲ႔တဲ့ ေအာ္တိုကေရစီတိုင္းျပည္အေနနဲ႔ သူရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြအေပၚ အမ်ားဆံုး ျခိမ္းေျခာက္ႏိုင္မွာက မိုးထိုးေခါင္ခိုက္ေနတဲ့ ေငြေဖာင္းပြမႈနဲ႔ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ထြက္ေျပးၾကမယ့္ ဒုကၡသည္ျပႆနာသာ ျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ (ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ဇင္ဘာေဘြကို ဖူကူယားမားအေနနဲ႔ တစ္တန္းစားထဲ ထားမယ္ထင္ပါတယ္။ ဇင္ဘာေဘြကေတာ့ အာဏာကို ခြဲေ၀ဖို႔ သေဘာတူညီခ်က္ရသြားပါျပီ။ )

ပထမေတာ့ ဒီေန႔အျပီးေရးမလို႔ပါပဲ။ အလုပ္ျပန္တာလဲေနာက္က်တာနဲ႔ ျပီးေအာင္မေရးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ေန႔ဆက္ရန္ေပါ့.....။
ဘယ္သူဖတ္ဖတ္ မဖတ္ဖတ္.. ကိုယ္ေရးခ်င္တာေလး ေရးေနရတာလဲ လြတ္လပ္မႈတစ္မ်ဳိးပါပဲေနာ္....။

Author: vanko
•9:41 PM


အေမ့ရဲ႕ ဒီမိန္႔ခြန္းေကာက္ႏုတ္ခ်က္ကေလးကို အစ္မေမအိခင္ဆီက ျပန္လည္ေ၀မွ်ပါတယ္။ အေမစုရဲ႕ မိန္႔ခြန္းကို ဖတ္ရေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လူငယ္မ်ားအေပၚ သေဘာထား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ဦးေဆာင္မႈေတြကို အင္မတန္ေလးစားရပါတယ္။ အေမ့ရဲ႕ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးတဲ့၊ ျပတ္သားပြင့္လင္းတဲ့ စကားလံုး၊ ခြန္အား႐ွိတဲ့ စကားလံုးေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အစားထိုးမရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရသလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ အေမစုလို အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးမားတဲ့၊ ျပတ္သားျပီး ရဲရင့္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္မွာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ မေတြ႔ဘူးေသးပါဘူး။ ႏိုင္ငံ့ဖခင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေသြးပီသပါေပတယ္လို႔ ရင္ထဲက ေလးေလးနက္နက္ ဂုဏ္ျပဳဦးညြတ္လိုက္ပါတယ္။ အေမ အသက္ရာေက်ာ္႐ွည္ျပီး ႏိုင္ငံကို စစ္ဖိနပ္ေအာက္က ကယ္တင္ႏိုင္ပါေစ..။


Author: vanko
•9:07 PM
NLD လူငယ္ေတြႏုတ္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ခြပ္ေဒါင္းေသြး ဘေလာ့ဂ္က ျပန္လည္႐ွင္းလင္းထားတာကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံ့အေရးအတြက္ စည္းလံုးမႈ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ အခုလို အကြဲအျပဲသတင္းေတြ မၾကားခ်င္တာအမွန္ပါ။ ဒီသတင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ NLD အေနနဲ႔လည္း ျပည္သူကို အျဖစ္မွန္ကုိ ႐ွင္းလင္းတင္ျပသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီကိစၥဟာ ေသြးခြဲသပ္လွ်ိဳလို႔ျဖစ္ရတာဆိုရင္လည္း အျမန္ဆံုးေဖာ္ထုတ္ ႐ွင္းလင္းသင့္ပါတယ္။

ခြပ္ေဒါင္းေသြး ဘေလာ့ဂ္မွာေဖာ္ျပထားတာကို ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

NLD ပါတီ ၀င္ လူငယ္ ( ၁၀၀ ) ေက်ာ္ ႏုတ္ထြက္ ခဲ့ ၾကသည္ ဟု သတင္းမ်ား ျပည္တြင္း ျပည္ပ တြင္ ပ်ံ ႏွံ ေန သည့္ အတြက္ ၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ရွိ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္ရပ္ အေပၚ သိျမင္ ေစရန္ တင္ ျပလိုက္ ရ ပါသည္ ။

ျပီးခဲ့ သည္ ရက္ ပိုင္းမ်ားက မီဒီယာ မ်ားတြင္ ပါရွိလာ ေသာ လူငယ္မ်ား ၏ ႏုတ္ထြက္ေၾကာင္း လက္ မွတ္ထိုးၾကသည္ လူငယ္ အမ်ားစု သည္ ပါတီ ျပင္ပ မွလူငယ္မ်ားျဖစ္ ၾကျပီး ပါတီတြင္ တရား၀င္ အသင္း ၀င္ ထားသူမ်ားမဟုတ္ၾကပါ ။ အခ်ိဳ ့ေသာ ျမိဳ ့ နယ္မ်ားရွိ ပါတီ၀င္ လူငယ္ မ်ားသည္ ထိုသူတို ့ ကိုယ္တိုင္ ပင္ မသိ ရွိလိုက္ ပဲ ႏုတ္ထြက္ သည္ ့ အထဲ တြင္ ပါ ၀င္ ေနသည္ ကို ေတြ ့ ရပါသည္ ။ ထိုကဲ့ သို မိမိဆႏၵ သေဘာ ထား မပါ ပဲ ႏုတ္ထြက္ သည္ ့ အထဲတြင္ ပါ၀င္ေနေသာ လူငယ္မ်ားသည္ အခ်ိန္မွီ ေျဖရွင္း ႏိုင္ရန္ေဆာင္ရြက္ ေနျပီ ျဖစ္ ပါသည္ ။ အမွန္တကယ္ ႏုတ္ထြက္ သည္ ့ လူငယ္မ်ားမွ ခန္မွန္းေျခ အားျဖင္ ့ ( ၁၅ ) ေယာက္ ၀န္းက်င္ သာရွိပါသည္ ။ က်န္သည္ ့ လူငယ္ မ်ားမွာ ယခု ကိစၥ ကို ဦးေဆာင္ ေနသူမ်ား၏ တဖက္လွည္ ့ ျဖင္ ့ေသြး ေဆာင္ သိမ္းသြင္း ျခင္းခံ လိုက္ ၾကရေသာ လူငယ္ မ်ားျဖစ္ပါသည္ ။

မီဒီယာမ်ားတြင္ ပါရွိလာသည္ ့ လူငယ္( ၁၀၀ ) ေက်ာ္ ႏုတ္ထြက္ သည္ ဆိုေသာ္လည္းပဲ အမွန္တကယ္ လူငယ္ပါတီ ၀င္ မ်ားမဟုတ္သည္ အတြက္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု မ်ားအေနျဖင္ ့ အဆိုပါကိစၥအား စိုးရိမ္ေၾကာင္ ့ၾက ေနရန္ မလိုပါေၾကာင္း အသိ ေပး လိုက္ ရပါသည္ ။

ယခုကဲ့သို ့ပါတီ ၀င္ လူငယ္ မ်ားအၾကားစိတ္၀မ္း ကြဲ ေစရန္ ၊ ပါတီအား အင္အားယုတ္ေလွ်ာ ့ေစ ရန္ သပ္လွ်ိဳေသြးခြဲလုပ္ေဆာင္ ေနသူမ်ားအား ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားအေနႏွင္ ့ ၀ိုင္း၀န္း ဆန္ ့က်င္ သြားၾကပါရန္ ႏိုးေဆာ္ လိုက္ ရ ပါ သည္ ။
Author: vanko
•10:26 PM
ဒီကေန႔ဖတ္ရတဲ့ NLD လူငယ္ ၁၀၀ ေက်ာ္ႏုတ္ထြက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကေတာ့ ဘယ္လိုမွေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ သတင္းမို႔ ဘာကို ဘယ္လို ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွန္းကို မသိျဖစ္ရပါတယ္။ ႏုတ္ထြက္သြားၾကတဲ့ လူငယ္မ်ားကေတာ့ လူႀကီးပိုင္း (အထူးသျဖင့္ ဥကၠဌ ဦးေအာင္ေ႐ႊဟာ) လူငယ္ေတြရဲ႕ တင္ျပခ်က္ေတြ သေဘာဆႏၵေတြကို လစ္လွ်ဴ႐ႈခဲ့တယ္လို႔ စြတ္စြဲၾကပါတယ္။ ႏုတ္ထြက္သြားၾကတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြ သေဘာတရားေရးရာခံယူခ်က္ေတြ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚေတြ ဘယ္လို႐ွိတယ္ဆိုတာ မသိလို႔ ဘယ္သူကမွန္တယ္ မွားတယ္လို႔လဲ ရမ္းသမ္းထင္ျမင္ခ်က္ မေပးလိုေသးပါဘူး။ သတင္းဌာနမ်ားက ေဖၚျပထားတဲ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ စကားသံေတြကိုပဲ ေလာေလာဆယ္ဆယ္မွာ ျပန္ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါတယ္။

ဒီကိစၥဟာ ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးတဲ့ သီခ်င္းထဲကလို “ႏွစ္ဆတိုးတာဟာေလ.. ဗမာ့တန္ခိုးပါဗ်..” ဆိုတာလို တစ္မႊာက ႏွစ္မႊာ၊ ႏွစ္မႊာက ေလးမႊာ၊ ေနာက္ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ကြဲၾကမယ့္ အက္ကြဲေၾကာင္းရဲ႕ အစမျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။

Mizzima News
"က်ေနာ္တု႔ိ အနာဂတ္ကုိ ဦးေဆာင္မယ့္သူကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ားသေဘာတူ ေရြးခ်ယ္ခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကို ဦးေဆာင္မယ့္ လူငယ္က ျမန္မာျပည္သူေတြကုိ ဦးေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။ ႏုိင္ငံေရး စိတ္ဓာတ္ရွိဖုိ႔ လုိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏႈတ္ထြက္မယ္" ဟု ယခင္က လူငယ္လုပ္ငန္းအဖဲြ႔ (ဗဟို) မွ သတင္းႏွင့္ ျပန္ၾကားေရး ေကာ္မတီ အဖဲြ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ ကုိေနျခည္၀င္းက ေျပာသည္။

"က်ေနာ္တုိ႔ကို တခ်ဳိ႕က ပါတီကုိ ျပိဳကြဲေအာင္ လုပ္တယ္လို႔ ေ၀ဖန္တာေတြ ရွိမွာပါ။ ခံႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အျမင္မွာ အလုပ္မျဖစ္တဲ့ စက္ေခါင္းကုိ တြန္းေနမယ့္အစား ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ေလွ်ာက္တာပဲ ေကာင္းမယ္လုိ႔ ယူဆလုိ႔ လမ္းခြဲပါတယ္"

ႏႈတ္ထြက္ လူငယ္အမ်ားစုမွာ လွည္းတန္း၊ ကမာရြတ္၊ အင္းစိန္၊ တြံေတြး၊ ပန္းပဲတန္း၊ ေက်ာက္တံတား၊ မရမ္းကုန္း၊ ေတာင္ဒဂံု၊ သန္လ်င္၊ ေတာင္ဥကၠလာပ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ မဂၤလာေတာင္ညြန္႔ စသည့္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ ျဖစ္ၾကသည္။

အန္အယ္လ္ဒီ ေျပာခြင့္ရပုဂၢဳိလ္ ဦးဥာဏ္၀င္းက ယခုလို အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ႏုတ္ထြက္ၾကျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ပါတီဌာနခ်ဳပ္ အေနျဖင့္ မည္သည့္ သေဘာထားကိုမွ မဆံုးျဖတ္ေသးေၾကာင္း ေျပာသည္။

"လူငယ္ေတြ ႏႈတ္ထြက္သြားတာန႔ဲ ပတ္သက္ျပီးေတာ့လည္း အန္ကယ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ ကိစၥေတြေလ။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ အခုခ်ိန္ မေျပာခ်င္ေသးဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အခုခ်ိန္ ဘာမွ မသိရေသးဘူး။ သတင္း မထုတ္ျပန္ေသးနဲ႔လုိ႔ ေျပာထားလုိ႔ မေျပာပါရေစနဲ႔" ဟု ဦးဥာဏ္၀င္းက ေျပာသည္။

ႏႈတ္ထြက္ရာတြင္ ပါ၀င္သူ ေရွ႕ေန ေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္းက လူငယ္ဖဲြ႔စည္းပံုအတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ား ျပဳလုပ္ရာတြင္ ၿမိဳ႕နယ္လူငယ္မ်ား၏ သေဘာဆႏၵအား ပါတီ ဥကၠဌ ဦးေအာင္ေရႊက မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ႏႈတ္ထြက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။

"က်ေနာ္တုိ႔ မူ၀ါဒအရ တင္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေန လူငယ္ေတြ ေစာင့္ဆုိင္းေနတာကုိ ပယ္ခ်လုိက္တယ္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အျပန္အလွန္ ျပန္လည္ ေလးစားလုိက္နာေရး ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္လုိက္တာ ျဖစ္တယ္။ ခ်ဳိးေဖာက္လုိက္ျခင္း၊ ဆန္႔က်င္လုိက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ လူငယ္ေတြကုိ အေရးမထားဘူးလုိ႔ ခံစားခ်က္နဲ႔ နားလည္တာ မဟုတ္ဘူး။ အသိတရားနဲ႔ ခံယူလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္"


The Irrawaddy News
ႏႈတ္ထြက္ၾကသည့္ လူငယ္အမ်ားစုသည္ ရန္ကုန္တိုင္းမွျဖစ္ၾကသည္ဟု ႏႈတ္ထြက္သူတဦးျဖစ္သည့္ ကိုေနျခည္၀င္းက ေျပာသည္။

ႏႈတ္ထြက္သူမ်ားထဲမွ ကိုခင္ထြန္းကလည္း “လူငယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကိစၥကို ေဆာင္႐ြက္တဲ့ေနရာမွာ လူငယ္ေတြရဲ႕သေဘာ ထားကို ရယူၿပီးမွေဆာင္႐ြက္ေစခ်င္တယ္လို႔ ဦးေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လူငယ္ေတြက ေမတၱာရပ္ခံၾကပါတယ္။ လူငယ္ ေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈဟာ သဘာ၀က်တယ္၊ တရားမွ်တမႈရွိတယ္။ လူငယ္တာ၀န္ခံတေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္လူငယ္ေတြရဲ႕ အဆို၊ တရားမွ်တတဲ့စိတ္ဆႏၵကို ေဆာင္႐ြက္မေပးႏိုင္ရင္ လူငယ္တာ၀န္ခံလုပ္ရတာ ဘာအဓိပၸာယ္မွ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီအခ်က္ေတြေပၚမူတည္ၿပီး လူငယ္ေတြနဲ႔အတူ ရပ္တည္သင့္တယ္လို႔ယံုၾကည္တာေၾကာင့္ ႏႈတ္ထြက္လိုက္တာပါ” ဟု ဧရာ၀တီကို ေျပာသည္။

ကိုခင္ထြန္းသည္ လူငယ္ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းေရးေအာက္ျမန္မာျပည္တာ၀န္ခံျဖစ္ၿပီး အသစ္ဖြဲ႔စည္းလိုက္သည့္ လူငယ္အႀကံ ေပးအဖြဲ႔တြင္လည္း ပါ၀င္သည္။ ၎အား သူ၏ဆႏၵမပါဘဲ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔က လူငယ္အႀကံေပးပုဂၢဳလ္အျဖစ္ ထည့္သြင္းေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္ဟုလည္း ကိုခင္ထြန္းက ေျပာသည္။

လူငယ္အႀကံေပးအဖြဲ႔မွ ကိုထြန္းေဇာ္ေဇာ္ႏွင့္ လူငယ္အဖြဲ႔သစ္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ခံျဖစ္သည့္ ကိုေစာေမာင္သိန္း တို႔လည္း ႏႈတ္ထြက္သူမ်ားတြင္ပါ၀င္ေၾကာင္း သိရသည္။

“လူငယ္အဖြဲ႔သစ္ဖြဲ႔တာကို ဘယ္သူမွစိတ္မ၀င္စားဘူး။ ဒီေန႔ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုစိတ္၀င္စားေနတာက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ က ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္မလဲ၊ ၂၀၁၀ မွာ ျပည္သူကိုဘယ္လိုဦးေဆာင္မလဲ၊ ျပည္သူ႔အတြက္ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားသလဲ … ဒါကိုသိခ်င္တာ၊ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ ညွိႏႈိင္းမႈေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ရမယ္။ လိုအပ္ရင္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းကလူေတြ မ်ားမ်ားေခၚေတြ႔ၿပီး လူထုယံုၾကည္ေထာက္ခံမႈျပန္လည္ရ ရွိေအာင္ လုပ္ရမယ့္အခ်ိန္ျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္” ဟု ကိုခင္ထြန္းက ေျပာသည္။

ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွေန၍ တႏိုင္တပိုင္လုပ္ကိုင္ႏိုင္သည့္ လူထုအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ဟုလည္း ၎က ေျပာသည္။

“လက္ရွိဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ဘဘတို႔ေကာ ေနာက္ထပ္ျဖည့္ထားတဲ့ ဘဘဦး၀င္းတင္၊ ဆရာဦးခင္ေမာင္ေဆြ တို႔ကို ေျပာခ်င္တာက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈတိုင္းမွာ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္တဖြဲ႔လံုးရဲ႕ ညီညြတ္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ဦးေဆာင္ႏိုင္ ေအာင္ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အႀကံျပဳခ်င္တာပါ” ဟု ကိုခင္ထြန္းက ဆက္ေျပာသည္။
Author: vanko
•7:26 PM
အစ္မေမအိခင္ထံမွ တဆင့္ေဖာ္ျပပါသည္။


Author: vanko
•7:16 PM
NEJ News 16 Oct 2008

အန္အယ္လ္ဒီဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၏ လူငယ္ဆုိင္ရာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ သေဘာမတူသည့္ အတြက္ ရန္ကုန္တုိင္း (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္မွ အန္အယ္လ္ဒီ လူငယ္ (၁၀၀) နီးပါး ယေန႔ အဖြဲခ်ဳပ္သို႔ ႏုတ္ထြက္လႊာ တင္သြင္းခဲ့ၾကသည္။

ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္းရွိ ၿမိဳ႕နယ္လူငယ္လုပ္ငန္းအဖြဲ႔၀င္မ်ားက ႏုတ္ထြက္လႊာတင္သြင္းခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕နယ္လူငယ္မ်ား၏ သေဘာထား (သတင္းအၿပီး သီးျခားေဖာ္ျပထားသည္) ကုိပါ အန္အယ္လ္ဒီသို႔ တင္သြင္းခဲ့သည္ဟု တြံေတးၿမိဳ႕နယ္မွ ကိုေနျခည္၀င္းက ေျပာသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သေဘာထားဆႏၵႏွင့္ လူငယ္အမ်ားစု၏ ဆႏၵသေဘာထား မပါဘဲ လူငယ္အတြင္း မည္သည့္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိမွ် လက္ခံမည္မဟုတ္ဟု အဆုိပါ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ယင္းသုိ႔ႏုတ္ထြက္ရာတြင္ ပါ၀င္သည့္ လူငယ္တဦးျဖစ္သူ ကုိေနျခည္၀င္းက “က်ေနာ္တုိ ့အႀကိမ္ႀကိမ္ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ လူငယ္အမ်ားစုရဲ႕ သေဘာထားမပါဘဲ ဖြဲ႕စည္းေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကုိ ဆက္ၿပီးျပဳလုပ္မယ္ဆုိရင္ ႏုတ္ထြက္ မယ္ဆုိတာ ႀကိဳတင္အသိေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ တင္ျပခဲ့ေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အခုေၾကညာခ်က္ထြက္သည္အထိေအာင္ မည္သည့္သေဘာထားမွ တင္ျပခြင့္မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ႀကိဳတင္အသိေပးထားတဲ့အတုိင္း အခုလုိ ႏုတ္ထြက္ တာပါ” ဟု ရွင္းလင္းေျပာၾကားသည္။

သို႔ေသာ္ အန္အယ္လ္ဒီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေပးထားသည့္အတြက္ ၎တုိ႔ႏွစ္ဦး ထုတ္ျပန္သည့္အမိန္႔ကို လိုက္နာသင့္ေၾကာင္း အန္အယ္လ္ဒီ အလုပ္အမႈေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဦးလြန္းတင္က ေျပာသည္။

“၁၉၉၅ ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသားညီလာခံကေန အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ႏုတ္ထြက္လာၿပီးေနာက္မွာ အေထြေထြအတြင္း ေရးမႉး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့တုိင္ပင္ၿပီး ေရွ႕့ဆက္ၿပီး အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ ဘယ္လုိဖိဆီးႏွိပ္စက္မႈမ်ဳိးကုိ ခံရဦး မလဲဆုိတာ မသိႏုိင္တာေၾကာင့္ အဲဒီကတည္းက အေကာင္းဆုံးကို ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး အဆုိးဆုံးအတြက္ကုိလည္း ျပင္ဆင္တဲ့ အေနနဲ ့ ဥကၠ႒နဲ ့အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးကုိ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာ အပ္ႏွင္းခဲ့တယ္။ ဒီအာဏာဟာ စစ္ေရးအရ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အမိန္႔ေပးႏုိင္တဲ့ အာဏာပင္ျဖစ္တယ္။ ဒီ (၂) ေယာက္ဟာ စစ္တပ္မွာဆုိရင္ အမိန္႔ေပးႏုိင္သူ (ကြန္မန္ဒါ) မ်ားပင္ျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ ေပးလာတဲ့အမိန္႔ဆုိရင္ လက္ခံၿပီးေဆာင္ရြက္ေပးရမွာ ျဖစ္သလုိ အမိန္႔ကုိ မလုိက္နာသူေတြကုိလည္း အေရးယူရမွာျဖစ္တယ္။ အခုလည္း ဥကၠ႒အေနနဲ႔ သူ႔ကုိေပးထားတဲ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာအရ စီမံေဆာင္ရြက္ခဲ့တာျဖစ္တာေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ လုိက္နာရမွာျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လူငယ္လုပ္ငန္းမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ေရးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေအာက္တုိဘာ (၁၅) ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ ၫႊန္ၾကားခ်က္တရပ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ထုိၫႊန္ၾကားခ်က္တြင္ လူငယ္လုပ္ငန္းမ်ား ေဖာ္ထုတ္ေရးတာ၀န္ခံအသစ္မ်ားကုိ တာ၀န္ေပးၿပီး ယခင္ကရွိခဲ့သည့္ အထက္ျမန္မာျပည္၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္ လူငယ္ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းေရး တာ၀န္ခံမ်ားကုိ ပယ္ဖ်က္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။

လူငယ္လုပ္ငန္းမ်ား ေဖာ္ထုတ္ေရးတာ၀န္ခံအသစ္မ်ားကုိ တာ၀န္ေပးသည့္ကိစၥမွာ လူငယ္အမ်ားစု သေဘာထားကုိ မယူဘဲ ဆုံးျဖတ္သည္ဆုိသည့္ စြပ္စြဲခ်က္ျဖင့္ ရန္ကုန္တုိင္း (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္မွ အန္အယ္လ္ဒီ လူငယ္ (၁၀၀) နီးပါး ႏုတ္ထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

လူငယ္ဖြဲ႔စည္းပုံအတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားလုပ္ရာတြင္ ၿမိဳ႕နယ္လူငယ္မ်ား၏ သေဘာဆႏၵအား အမိ်ဳးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒မွ မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဥကၠ႒၏ ဦးေဆာင္မွႈေအာက္မွ ႏုတ္ထြက္ျခင္း

(၁) ၂၉-၇-၂၀၀၈ ေန႔တြင္ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း (၁၂) ၿမိဳ႕နယ္မွ လူငယ္ေပါင္း (၄၅) ဦးတုိ႔က အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လူငယ္အေရးကိစၥမ်ားတြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သေဘာထားဆႏၵႏွင့္ လူငယ္အမ်ားစု၏ ဆႏၵသေဘာထားမပါဘဲ လူငယ္အတြင္း မည္သည့္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိမွ် လက္ခံမည္မဟုတ္ဟု ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔သုိ ့တင္ျပၿပီးျဖစ္သည္။

(၂) ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ ့မွ ထုိတင္ျပခ်က္အား လက္ခံရရွိေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳစာကုိ (၂၉-၇-၂၀၀၈) ရက္ေန႔က ရရွိေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ၾကားခဲ့့သည္။

(၃) ၁-၈-၂၀၀၈ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့့ေသာ ၿမိဳ႕နယ္လူငယ္မ်ား၊ ဆက္သြယ္ေရးလူငယ္မ်ားႏွင့္ လူငယ္ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းေရး အဖြဲ ့အစည္းအေ၀းတြင္ လူငယ္မ်ားဆႏၵကုိ မေမးျမန္းဘဲ လူငယ္ဖြဲ ့စည္းပုံအတြင္း မည္သည့္ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈကုိမွ မျပဳလုပ္ရန္ လူငယ္မ်ားက တင္ျပခဲ့ၾကသည္။

(၄) ထုိ႔အျပင္ ၁၁-၉-၂၀၀၈ ေန႔တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ဦးေဆာင္က်င္းပေသာ အစည္းအေ၀းတြင္ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးၾကမည့္သူ (၁၄) ဦးထံသုိ႔ လူငယ္မ်ားဖြဲ႔စည္းပုံအတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး တစုံတရာ ျပဳလုပ္ မည္ဆုိပါက ၿမိဳ႕နယ္လူငယ္မ်ား အမ်ားစုအေနျဖင့္ သေဘာထားေပးလုိေၾကာင္း ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္ႏွင္ ့ လူငယ္လုပ္ငန္းအဖြဲ႕၀င္စုစုေပါင္း (၃၁) ဦးတုိ ့မွ လက္မွတ္ေရးထုိး အသိေပးခဲ့ၾကသည္။

(၅) အစည္းအေ၀းက်င္းပေနစဥ္တြင္ ဥကၠ႒အား သေဘာထားေပးလုိေသာ လူငယ္မ်ား ေစာင့္ဆုိင္းေနသည္ကုိ အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္သူမ်ားမွ တင္ျပခဲ့့ေသာ္လည္း ဥကၠ႒မွ ပယ္ခ်ခဲ့သျဖင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ မူ၀ါဒလမ္းစဥ္ တရပ္ ျဖစ္ေသာ “အျပန္အလွန္ေလးစားလုိက္နာေရး” ဆုိသည့္ အခ်က္ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းပုံမူၾကမ္း စာအုပ္၊ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား (အခန္း-၅) အပုိဒ္ (၁၀)၊ အပုိဒ္ခြဲ(ဂ) ပါ “ဆုံးျဖတ္ခ်က္တုိင္းသည္ ဒီမုိကေရစီနည္းလမ္းျဖင့္ အမ်ားသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးသာလွ်င္ ျဖစ္ေစရမည္” ဆုိသည့္အခ်က္တုိ႔အား အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ကုိယ္တုိင္ မထီမဲ့ျမင္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

(၆) ထုိသုိ႔ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာပင္ ညႇိႏႈိင္းတုိင္ပင္ေဆာင္ရြက္မႈကုိ မလုိလားေသာ ေခါင္းေဆာင္တဦးသည္ ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးတပ္ဦးတြင္ ရွိေနေသာ္လည္း ျပည္သူလူထုတရပ္လုံး၏ လုိလားမႈကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္မည္မဟုတ္ဟု ယုံၾကည္သျဖင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊ ဦးေဆာင္မႈ ေအာက္မွ ေအာက္ပါအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္လူငယ္မ်ားက ႏုတ္ထြက္ လုိက္သည္။
Author: vanko
•5:48 PM

အမွန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အခုတစ္ေလာ စာေရးရမွာ သိပ္စိတ္မပါပါဘူး။ ဘေလာ့ဂ္ ေတြေတာင္ သိပ္မၾကည့္ျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ... ညီမေလး Draem က tag ထားတယ္ဆိုေတာ့လည္း ေရးဖို႔ စ်ာန္၀င္ေအာင္ မနဲႀကိဳးစားရပါေတာ့တယ္။ ဒီေကာင္မေလးကလဲ ကေလးပီပီ ကေလးလိုမေန အားႀကီးစပ္စုတာကိုး....။ အနားမွာ႐ွိရင္ေတာ့ ေခါင္းကို နာနာေခါက္ပစ္ခ်င္တယ္။ ကဲဟယ္... ကဲဟယ္.... စိတ္ထဲကေန ေခါက္ပစ္လိုက္ျပီ။ :p

အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာႀကီးကို ဘယ္ကစ ေရးရပါ႔....။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ ေတာ္ေတာ္ကို ေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ “ကိုေရ.. ေမာင္ေရ... ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲဟင္..” လို႔ ခ်စ္သူကေမးလာရင္ ေယာက်္ားေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေခါင္းကုတ္မိမွာပါ။ ကမၻာဦးကေန ဒီေန႔ထက္ထိတိုင္ေအာင္ တဖြဖြေျပာလာၾက တဖြဖြေမးလာၾကတဲ့ အခ်စ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ဘယ္သူမွ ဘယ္ပညာ႐ွိမွ တိတိပပ အေျဖမေပးႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကိုယ္ထင္ရာ ျမင္ရာေတြပဲ ေျပာခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီေမးခြန္းႀကီး ကိုယ့္ေခါင္းလာေဆာင့္ေတာ့ ခမ်ာမ်ားမွာ ေခါင္းကုတ္မိမွာေပါ့ဗ်ာ။

တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို မီးေတာက္နဲ႔ တင္စားၾကသလို တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း သီတာေရၾကည္ပါတဲ့။ တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ကေတာ့ အခ်စ္ဟာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ၾကေတာ့လည္း က်ိန္စာတစ္ခုပါပဲတဲ့။ ဘယ္လိုပဲ အဓိပၸါယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားမႈအမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားၾကပါေစ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာႀကီးဟာ လူသားမ်ဳိးႏြယ္တည္ရွိေနသ၍ ထာ၀ရမီးေတာက္ တစ္ခုလို ေလာင္ကြ်မ္းေနမွာပါပဲ။

“အခ်စ္ဆိုသည္မွာ အံ့ၾသမႈမ်ားနဲ႔ ဆန္းၾကယ္ေသာအရာ” လို႔ ကိုငွက္ႀကီးက သီဆိုသြားပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ တခါတရံမွာ အသိရခက္တယ္၊ လွ်ဳိ႕၀ွက္တယ္၊ အားမလိုအားမရျဖစ္ရတာေတြ႐ွိတယ္၊ ေမွ်ာ္ေတာ္ေဇာနဲ႔ ေမာရတက္တယ္။ တခါတရံမွာေတာ့ တက္ၾကြေပ်ာ္႐ြင္မႈေတြ၊ ၾကည္ႏႈးစိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ၊ ယုယၾကင္နာမႈေတြနဲ႔ ထံုလႊမ္းေနတက္တယ္။ တခါတေလလည္း စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ရတာေတြ၊ မနာလို၀န္တို ျဖစ္ရတာေတြ၊ မယံုသကၤာျဖစ္မႈေတြနဲ႔ ကြ်မ္းေလာင္ေနတက္ျပီး တခါတေလေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈ၊ နားလည္သိတက္မႈ၊ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈ၊ ညွိႏိႈင္းမႈေတြနဲ႔ သိပ္ကို သာယာေနတက္ျပန္တယ္။ တခါတေလမ်ားၾကေတာ့လဲ “ငါမင္းကို သတ္ခ်င္တယ္”ဆိုတဲ့ အထိ အခ်စ္ႀကီးလို႔ အမ်က္ႀကီးတက္ျပန္ေရာဗ်။

အဲဒီအခ်စ္ဆိုတာႀကီးကို လူအမ်ဳိးမ်ဳိးက ေကာင္း၏ဆိုး၏ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကေတာ့ စဥ္းစားမိတာ အခ်စ္ဆိုတာ ေရလိုပါပဲ။ ထည့္ရာခြက္ရဲ႕ ပံုသ႑ာန္အတိုင္းေနမယ္။ ဆိုးတဲ့အေရာင္အတိုင္း အေရာင္ေျပာင္းမယ္။ ခင္ဗ်ားက အခ်စ္ဆိုတာ မီးေတာက္ပါေျပာခဲ့ရင္ မီးေတာက္ေပါ့ဗ်ာ။ စမ္းေခ်ာင္းေရ ၾကည္ေအးေအးေလးပါဆိုရင္လည္း ခင္ဗ်ားသေဘာပါပဲ။ အခ်စ္ဆိုတာႀကီးကေတာ့ သူ႔ဘာသာသူ သူ႔သေဘာသူေဆာင္ေနမွာပါပဲ။ အခ်စ္ဆိုတာ စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံျခင္းလို႔ ယူဆရင္ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကို ရဲရဲႀကီးစြန္႔လြတ္လိုက္ေပါ့။ ဒါမွ ငါသူ႔ကို တကယ္ခ်စ္တာပဲလို႔ ခင္ဗ်ား ေျဖသိမ့္ႏိုင္မယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္ရင္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီအတြက္ ရခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ား သိပ္ေပ်ာ္႐ႊင္ရမယ္။ ဒီကိစၥဟာ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ပဲ ဆိုင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားက လက္ဖ၀ါးျမင္ရင္ လက္ဖ၀ါး၊ လက္ဖမိုးလို႔ ျမင္ခဲ့ရင္ လက္ဖမိုးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအျမင္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳေတြက အမ်ားဆံုး ဆံုးျဖတ္ေပးတာပါ။ အခ်စ္ဆိုတာကို ကိုယ္ထင္ကုတင္ေ႐ႊနန္း ႀကိဳက္သလို ယူဆႏိုင္ပါတယ္ တစ္ခုပဲ႐ွိတာက သူမ်ားအေပၚ မထိခိုက္ဖို႔ပါပဲ။

ဒါက အခ်စ္အေပၚ အေကာက္အယူ ကြဲျပားပံုကို ေျပာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ အျမင္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ပင္ကိုယ္သေဘာကိုက ေအးျမပါတယ္။ မိဘရဲ႕ သားသမီးေတြအေပၚ ထားတဲ့ အခ်စ္ကို ၾကည့္ပါ၊ မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြအေပၚမွာ unconditionally ခ်စ္တာပါ။ ဘာမွ ျပန္ရလိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ႐ွိပါဘူး။ မိဘနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔ negotiate လုပ္စရာမလိုပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း ဖိုမသဘာ၀ ခ်စ္ၾကျပီဆိုတဲ့အခါၾကေတာ့ condition ေတြ႐ွိလာပါျပီ။ သူ႔အေပၚ ဂ႐ုစိုက္ရေတာ့မယ္။ shopping ထြက္ရင္ လိုက္ရေတာ့မယ္။ ေမြးေန႔ေတြ Valentine day ေတြမွာ လက္ေဆာင္ေပးရမယ္။ သူ႔ရဲ႕ စကားေလးေတြ၊ အႀကိဳက္ေတြ၊ အေရးႀကီးတဲ့ ေန႔စြဲေတြကို အလြတ္က်က္ရေတာ့မယ္။ ဒီ condition ေတြကို မလိုက္နာရင္ ခင္ဗ်ား ေကာင္းေကာင္း ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သူ႔အႀကိဳက္ ကိုယ့္အႀကိဳက္ negotiate လုပ္ရေတာ့မယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္အထိ အႏိုင္ယူႏိုင္တယ္ ဘယ္ေလာက္အထိ ေလွ်ာ့ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြ ညွိႏႈိင္းရေတာ့မယ္။ ဘာေတြဘာေတြကေတာ့ သူ႔အတြက္ အင္မတိအင္မတန္ အထိမခံ ေၾကြပန္းကန္ ကိစၥေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့မေလ်ာ့ ေန႔ညမျပတ္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ရမယ္။ ထို႔အတူ ကိုယ့္ဘက္က ဘာေတြ ဘယ္ condition ေတြ သတ္မွတ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ အမွန္ေတာ့ Deal လုပ္ေနတာပါပဲ။ ပြင့္လင္းမႈမ႐ွိရင္ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ငါကို ဒီလိုဆက္ဆံတာ မႀကိဳက္ဘူးတို႔၊ အစက ဒီလိုမွန္းသိရင္ ဆိုတာေတြျဖစ္လာရင္ အပ်က္ပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ရမွာပါ။ ဒီ deal ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ သစၥာ႐ွိ႐ွိ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး နားလည္ခြင့္လြတ္မႈေတြ၊ အျပန္အလွန္ ညွိႏႈိင္းမႈေတြ၊ သာတူညီမွ်သေဘာထားႏိုင္မႈေတြ၊ မွ်ေ၀ခံစားမႈေတြ၊ ဆိုးတူေကာင္းဘက္ တိုက္ပြဲ၀င္စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ ဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ (ဒီ deal မွာ အဓိကအက်ဆံုးက တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးထားတဲ့ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ အခ်စ္ပါပဲဆိုတာ ထည့္ေျပာစရာေတာင္ မလိုပါဘူးေနာ္..။) ဒီ deal ကို အစကတည္းက တိက်ပြင့္လင္းမႈေတြနဲ႔ ကတိသစၥာနဲ႔ မတည္ေဆာက္ခဲ့ပဲ မ်က္ေတာင္ေမႊးတစ္ဆံုး အျမင္နဲ႔ပဲ လက္တြဲခဲ့ရင္ေတာ့ သစၥာမဲ့မႈေတြ၊ သံသယေတြ၊ နင့္ေၾကာင့္ငါ့ေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အျပန္အလွန္စြပ္စြဲမႈေတြ၊ အိုး႐ြဲ႕ကို စေလာင္း႐ြဲ႕နဲ႔ ဖံုးမယ္ဆိုတဲ့ ပဋိပကၡေတြနဲ႔ လံုးခ်ာလယ္ျပီး က်ဆံုးသြားၾကမွာပါ။

ဒါကေတာ့ ေယဘုယ်သေဘာပါ။ ဒီအထဲမွာမွ ခြ်င္းခ်က္ေတြရွိဦးမွုာပါ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္က ေမတၱာကတိမပ်က္ၾကပါတယ္ ဆိုေသာ္လည္း အမိအဖေတြေၾကာင့္ ကြဲရတာလည္း ႐ွိဦးမွာပါ။ ဟိုတုန္းကေတာ့ မ်က္ေတာင္ေမႊးတစ္ဆံုးၾကည့္ျပီး ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ခ်စ္မိတယ္ဆိုျပီး ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ခိုးရာလိုက္ေျပး၊ အိမ္ေထာင္သက္ဆိုးမ႐ွည္ေလာက္ပါဘူး ထင္ထားလည္း တကယ့္ကို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ေမာင္တစ္ထမ္းမယ္တစ္႐ြက္ ေသတစ္ပန္သက္တစ္ဆံုး ေပါင္းသင္းသြားၾကသူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ ပင္ကိုယ္က ေအးျမပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရတဲ့ လမ္း၊ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ကံၾကမၼာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္ခံစြမ္းအား အသိအျမင္ေတြကသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေပၚကို အခ်စ္က ဘယ္လိုသက္ေရာက္သလဲလို႔ ဆံုးျဖတ္တာပါ။

တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လည္း အခ်စ္ဦးနဲ႔ ေပါင္းရတာ ကံသိပ္ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လည္း သူခ်စ္ကို႐ွာတဲ့။ ေျပာရခက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ၾကားဘူးတဲ့ ဂရိပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဆရာနႏၵာသိန္းဇံ စာအုပ္ထဲကပါ။ သိျပီးသားလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ။ ဟိုတုန္းက လူဟာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခု၊ ကိုယ္လံုးကႏွစ္ခု၊ လက္ေလးဘက္ ေျခေလးဘက္နဲ႔တဲ႔၊ သိပ္လည္း ခြန္အားၾကီးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လူဟာသိပ္ျပီး ခြန္အားႀကီးလာတဲ့အခါၾကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ အထင္ႀကီးျပီး နတ္ေတြရဲ႕ ေနရာကို လုယူဖို႔ေတာင္ ၾကံစည္လာသတဲ့။ အဲဒါကို နတ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြသိေတာ့ ဇုနတ္မင္းႀကီးကိုတင္ျပ အေရးေပၚအစည္းအေ၀း လုပ္ျပီး လူေတြရဲ႕အေရးကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ ေဆြးေႏြးၾကသတဲ့။ နတ္တစ္ပါးကေတာ့ လူေတြကို အကုန္သာသတ္ပစ္လိုက္တဲ့။ အႏၱရာယ္လြယ္ထားတာ မေကာင္းဘူးေပါ့။ လူလယ္ေခါင္ၾကမွ မေအာင့္ႏိုင္မအည္းႏိုင္ျဖစ္လာရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕ လို႔ ေျပာသတဲ့။ မဟုတ္ေသးပါဘူး ဘယ္ေရာက္သြားတာပါလိမ့္...။ ျပန္ဆက္မယ္ေနာ္..။ အဲဒီအဆိုကို တျခားနတ္တစ္ပါးက ကန္႔ကြက္သတဲ့။ လူေတြအကုန္လံုးသာ သတ္ပစ္လိုက္ရင္ ဒို႔ကို ပူေဇာ္ပသမယ့္သူမရွိျဖစ္သြားမွာေပါ့ လို႔ဆိုျပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ပါသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ နတ္မင္းေတြ ေခါင္းျခင္း႐ိုက္လိုက္ၾကတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္ပါတယ္တဲ့။

အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ လူေတြကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္လိုက္ဖို႔ပါပဲတဲ့။ လူေတြကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲလိုက္တဲ့အတြက္ လူဟာ အခုလက္႐ွိထက္ အားနည္းသြားမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔အႏၱရာယ္ကို စိုးရိမ္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ေယာက္ကေန ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ လူဦးေရပိုမ်ားလာျပီး ပူေဇာ္ပသၾကတဲ့ လာဘ္ပႆကာေတြလည္း ပိုမ်ားလာဦးမယ္...။ အမယ္... အေတာ္အၾကံပိုင္တဲ့ နတ္ေတြပါလား။ အဲဂလို အစည္းအေ၀းဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုလည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ေရာ လူေတြ ႏွစ္ဆပြားလာတာေပါ့။ အင္း...အဲဒီမွာ လူအတြက္ ျပႆနာေပၚေတာ့တာပဲ။ လူဟာ သူ႔ကိုယ္ထဲက ခြဲထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ အျခမ္းကို အျမဲတမ္း လိုက္႐ွာေနသတဲ့။ ႐ွာလို႔ေတြ႔တဲ့အခါၾကေတာ့လည္း “အိုး... မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ အျခမ္းေလးပါပဲ” ဆိုျပီး ယုယုယယနဲ႔ ေထြးပိုက္ထားၾကပါသတဲ့။ အျခမ္းအခ်င္းခ်င္း သိပ္ခ်စ္ၾကဆိုပဲ။ တခါတေလမ်ားၾကေတာ့လဲ ကိုယ့္အျခမ္းမွတ္လို႔ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ ေထြးေပြ႔ထားေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ သူက “ကိုယ္ဟာ မင္းရဲ႕ အျခမ္းမဟုတ္ပါဘူး” ဆိုျပီး ပစ္ေျပးသြားၾကသတဲ့။ အင္း... ကိုယ့္အျခမ္းကို ကုိယ္ျပန္ရသူေတြကေတာ့ မဟာကံထူး႐ွင္လို႔ ေျပာရမလားပဲ။ အျခမ္းေပ်ာက္တဲ့သူေတြလည္း လမ္းေပၚမွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ ဒီေန႔ထက္ထိတိုင္ အျခမ္းေပ်ာက္႐ွာပံုေတာ္ ဖြင့္ဆဲေပါ့ေနာ္..။ အားလံုးပဲ ကိုယ့္အျခမ္းေလးကို ႐ွာေတြ႔ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။

နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ လူႏွစ္ဦး သို႔မဟုတ္ ဒိထက္ပိုတဲ့ လူသားအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေပါက္ဖြားလာတက္တဲ့အရာပါ။ ေခြးေလး ေၾကာင္ကေလးေတြ တိရိစၦာန္ေလးေတြကို ခ်စ္တာကလည္း အခ်စ္တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း ေစာေစာကေျပာသလိုပဲ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားၾကပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဖိုမသဘာ၀အခ်င္းခ်င္း တဏွာေပမ ေနာက္ခံထားတဲ့ အခ်စ္။ (တို႔အခ်စ္က သန္႔႐ွင္းတယ္ တဏွာမ႐ွိဘူး မေျပာနဲ႔ေနာ္ ... လိုခ်င္တာ တပ္မက္တာ သူ႕မ်က္ႏွာေလးျမင္ခ်င္တာ သူ႔အသံေလး ၾကားခ်င္တာ အဲဒါေတြ အားလံုးဟာ တဏွာပါ.... ဟဲ.. ဟဲ... ဘဘုန္းႀကီးေလသံနဲ႔ )။ သားသမီးနဲ႔ မိဘရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ။ သူ႔ၾကေတာ့ ခ်စ္တာေတာင္ ေမတၱာဆိုတာေလးက ေနာက္ကတြဲပါေသးသဗ်။ ေမတၱာအေၾကာင္း ဆက္႐ွင္းရင္ေတာ့ တရားေတာ္ေတြဘက္ ေရာက္ကုန္ေတာ့မယ္။ ဒီစကား ဒီမွာတင္ရပ္...။ ဆရာတပည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္၊ သမီးေယာက္မအခ်စ္၊ ဟိုအခ်စ္ ဒီအခ်စ္... ဆက္ေရးရင္ေတာ့ အခ်စ္ ၁၂ မ်ဳိးဂ်င္းသုပ္ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာၾကီးက ခုနင္ကေျပာတဲ့ လူေတြကို ေပါင္းစည္းထား Bond လုပ္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလို အခ်စ္နဲ႔ bond လုပ္ထားျခင္းအားျဖင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး နားလည္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကမယ္။ တစ္ဦးအက်ဳိးစီးပြားကို တစ္ဦးကေစာင့္ေ႐ွာက္မယ္။ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ေတြ ႐ွိလာမယ္။ အစားေကာင္းေလး စားရရင္ ခ်စ္တဲ့သူကို သတိရတယ္ဆိုသလိုပဲ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးျပစ္ေတြကို မွ်ေ၀ခံစားခ်င္လာမယ္။ သာယာေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ community ေလးတစ္ခုျဖစ္လာမယ္ အဲလိုမဟုတ္လားဗ်ာ။ အဲဒီ community ေလး ႀကီးထြားသထက္ ႀကီးထြားလာရင္ ...။ ကမ ၻာႀကီးတစ္ခုလံုး အျပန္အလွန္ ေလးစား ခ်စ္ခင္လာၾကရင္၊ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး ေမတၱာေ႐ွ႕ထားတဲ့စိတ္နဲ႔ ဆက္ဆံလာၾကရင္ သာယာ၀ေျပာတဲ့ ေလာကနိဗၺာန္ေလးတစ္ခု ျဖစ္လာမွာမလြဲပါဘူး။ “အခ်င္းခ်င္း အမ်က္ေဒါသမ႐ွိ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္သာ ၾကည့္ၾကကုန္ေလသတည္း” ဆိုတဲ့ ေန႔ကို ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္....။