အဲဒီ
ျပာလဲ့လဲ့အခန္းထဲက
ခရမ္းႏုေရာင္စားပြဲမွာထိုင္လို႔
တတိယေျမာက္၀ိုင္ခြက္ကို
ေငးေမာေနရင္းေပါ့
ငါ့ညေနခင္းထဲကေန
ၾကယ္ေလးတစ္စင္းကို
ျမင္မိတယ္

နာရီေတြကရပ္တန္႔
ပန္းခ်ီကားထဲက
ႏွင္းဆီပန္းရနံ႔
အခန္းထဲမွာ သင္းပ်ံ႕ေနခဲ့ေပါ့
သံစဥ္ဆြံ႔အေနတဲ့
ေတးသြားတစ္ပုဒ္ကေတာ့
တစ္ပိုင္းတစ္စစီျပန္႔က်ဲလို႔

စကၠဴငွက္ေတြက
ေကာင္းကင္ထဲမွာေတးဆို
သစ္ပင္အိုေတြက
နာၾကည္းတာလား
ေရာင့္ရဲတာလား
ေ၀ခြဲမရႏိုင္တဲ့အျပံဳးနဲ႔
ဟိုးအေ၀းဆီက
ေတာင္ကုန္းေတြကိုေငးေမာလို႔..

ငါ့ႏွလံုးသားထဲကိုေရာ
ျမင္ႏိုင္ၾကပါ့မလား..

ဘ၀အေမာေတြနဲ႔
အံေသေနတဲ့လက္တစ္စံုထဲကေန
ခဏခဏလြတ္က်ကြဲတက္တဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ..
ဖေယာင္းတိုင္တစ္ေခ်ာင္းလို
တေျမ့ေျမ့ကၽြမ္းေလာင္ရင္း
အရည္ေပ်ာ္က်ေနတဲ့
အိပ္မက္ေတြ..

ေမေမေရ
ယံုၾကည္ခ်က္လမ္းမေပၚမွာ
သားေတာ့
ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္
မူးခဲ့ေပါ့

ခ်စ္သူေရ..
မင္းေရာက္လာတာ
ေနာက္က်လိုက္တာကြယ္

လာပါ
ပန္းရနံ႔သင္းတဲ့
စိမ္းလန္းျမက္ခင္းျပင္မွာ
ေျခဗလာနဲ႔
ေလွ်ာက္ၾကရေအာင္ေလ
ဘယ္အထိ
အတူရွိေနႏိုင္မယ္မသိတဲ့
တစ္ခ်ိန္အထိေပါ့

ငွက္ကေလးေတြရဲ႕
ျငိမ္းခ်မ္းေရးေတးသြား
မင္းႏွလံုးသားထဲအထိ
စီးဆင္းသြားပါေစေလ

ၾကည့္စမ္းပါ
တိမ္ညိဳရိုင္းေတြက
ဟိုးအေ၀းမိုးကုတ္စက္၀ိုင္းမွာ
ကဆုန္ဆိုင္းလို႔

မိုးသားေရွ႕က
ေလႏုေအးကေလးကို
ခံစားမိရဲ႕လားအခ်စ္ေရ

အို..
မိုးေတြရြာေတာ့မွာပဲ
တို႔ေတြအိမ္ျပန္ဖို႔
အခ်ိန္တန္ခဲ့ေပါ့
မလွပေတာ့မယ့္
ငါ့ရဲ႕ညခင္းေတြကို
မင္းအတြက္ဆို မေပးခ်င္..

ေၾကြမက်ခ်င္ပါနဲ႔
တကယ္ေတာ့မင္းဟာ
ေကာင္းကင္မွာေတာက္ပေနရမယ့္
ၾကယ္ေလးတစ္စင္းပါ
ငါ့ရဲ႕ညခင္းေတြထဲကေန
မင္းရဲ႕အလင္းေတြကိုေငးၾကည့္ရင္း
ေက်နပ္ခြင့္ေပးပါ
(ငါ့ရဲ႕)ၾကယ္စင္ေလးေရ...။