"ႏွစ္လနာရီ အခါရာသီေရြ႕ေပမယ့္ အာဇာနည္ေန႔ကိုေတာ့ မေမ့သင့္ပါသေလ.."

ေဒၚေမလွျမိဳင္ရဲ႕ 'အေလးျပဳပါသည္' သီခ်င္းသံကို ၾကားတိုင္း ယူၾကံဳးမရစိတ္နဲ႔ မ်က္ရည္၀ိုင္းခဲ့ရတဲ့ 'အာဇာနည္ေန႔'ကို ေရာက္ျပန္ပါေပါ့။ ဒီေန႔ဒီရက္တိုင္း မေျပာင္းလဲတဲ့ခံစားခ်က္ေတြ အသစ္အသစ္ျဖစ္ျမဲပါပဲ။ အခုတစ္ေလာ အလုပ္ကမ်ား၊ စိတ္ကလဲပင္ပန္းတာေၾကာင့္ အသစ္မေရးျဖစ္ပါဘူး။ မႏွစ္ကေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေလးကိုပဲ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္ၾကပါေစ...။

MySpace Music Playlist at MixPod.com

အေဖသို႕ ... သခင္ေအာင္ဆန္းသို႕

အေဖ...။ ၁၉ ဂ်ဴလိုင္ေရာက္ျပန္ေတာ့မယ္ အေဖ...။ အေဖတို႕ အသက္ေပးခဲ့ရတဲ့ ေန႕၊ တစ္တိုင္းျပည္လံုး ယူၾကံဳးမရ ႀကိမ္မီးအံုးခဲ့ရတဲ့ ေန႕ ...။ လက္တစ္ကမ္းမွာ ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ အသီးအပြင့္ေလးေတြကို အေဖ မခံစားသြားခဲ့ရဘူး။ စေကာေလာက္မွေစာက္မနက္တဲ့ အၾကံနဲ႕၊ ကိုယ့္ဖို႕ တစ္ဘို႕ထဲၾကည့္တက္တဲ့ ပုဇြန္ဦးေႏွာက္ေတြေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ ဗိသုကာေတြ တစ္ျပိဳင္တည္း က်ဆံုးခဲ့ရတယ္။ ဗမာျပည္ကို အာရွမွာ မဟာအင္အားႀကီးႏိုင္ငံ တစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ ပံုေဖာ္ေပးႏိုင္မယ့္ ဗိသုကာေတြ ဆံုးရႈံးခဲ့ရတယ္။ ဒီအၾကံ ပက္စက္မႈ၊ အေမ်ာ္အျမင္ကင္းမဲ့မႈရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကို ခုခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ခံစားေနရတံုးပဲ အေဖ...။
၈၈ တုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေၾကြးေက်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ စစ္ပညာ၊ ျပည္သူေတြကို သတ္ဖို႕ မဟုတ္ဘူး” လို႕ေပါ႕...။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီစစ္တပ္ရဲ႕ ေသနတ္ေျပာင္း၀ ေရွ႕မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြ က်ဆံုးခဲ့ရတယ္။ ျပည္သူေတြ အသက္ေပးခဲ့ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ခဲ့ဘူးအေဖ...။ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူ႕အတြက္ မဟုတ္ဘူးလား...။ အမိန္႕ေပးရင္ ဘာမဆိုလုပ္မယ့္ ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့ စစ္တပ္လား...။ လက္တစ္ဆုပ္စာ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေကာင္းစားဖို႕ ျပည္သူကို ျပန္သတ္မယ့္ စစ္တပ္လား...။ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္သား ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ခံယူဖို႕ ေရာ ထိုက္တန္ၾကေသးရဲ႕လား...။

သမိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သင္ခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အေၾကာင္းေပါ့။ အဲဒီတုန္းက လက္နက္ဆိုလို႕ အပ္တိုတစ္ေခ်ာင္းေတာင္ မရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရရဲ႕ ျမင္းစီးပုလိပ္ေတြက ျမင္းနဲ႕တိုက္၊ ဒုတ္နဲ႕ရိုက္လို႕ ရဟန္းရွင္လူ အာဇာနည္ ၁၇ ဦး က်ဆံုးခဲ့ရတယ္တဲ့...။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေသနတ္ေျပာင္း၀မွာ က်ဆံုးခဲ့ၾကရတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ၊ ရဟန္းရွင္ လူ အာဇာနည္ေတြ... ၁၇၀ လည္းမကဘူး...။ ၁၇၀၀ လည္း မကဘူး...။ ၁၇၀၀၀ လည္း မကေတာ့ဘူးအေဖ...။ ေတြးမိတိုင္း အသည္းနာတယ္ အေဖ...။
အေဖ...။ အေဖေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ဆိုတာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးလဲ အေဖ...။ ဒီေန႕ အေဖတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ဟာ ဘယ္လမ္းကို ေလွ်ာက္ေနသလဲဆိုတာ အေဖ သိပါရဲ႕လား...။ အေဖ စက္ဆုပ္ရြံရွာခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရမိ်ဳးကို အကာအကြယ္ေပးေနတယ္ အေဖ...။ လက္တစ္ဆုပ္စာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္စု ေကာင္းစားဖို႕အတြက္ ျပည္သူေတြဘက္ကို ေသနတ္ေျပာင္းလွည့္ေနတယ္ အေဖ...။
အေဖ...။ အေဖေျပာခဲ့ဘူးတဲ့ စကား ကြ်န္ေတာ္ ၾကားေယာင္ေနတယ္။ အေဖ ဒီလို ေျပာခဲ့တယ္...။

” I went to Japan to save my people who were struggling like bullocks under the British. But now we are treated like dogs. We are far from our hope of reaching the human stage, even to get back the bullock stage we need to struggle more.”

အေဖ... ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း မဆလ တစ္ပါတီအာဏာရွင္ လက္ေအာက္က၊ ႏြားလိုဘ၀ေတြက လြတ္ေျမာက္ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ အခု နအဖ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္မွာ အေဖေျပာသလိုပဲ ေခြးေတြလို အႏိုင္က်င့္ခံေနရျပန္ျပီအေဖ...။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ လိုလားတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးေတြ မေျပာနဲ႕၊ မဆလ ေခတ္ အေျခအေန ျပန္ေရာက္ဖို႕ေတာင္ မလြယ္လွေတာ့ဘူး အေဖ...။
အေဖ...။ အေဖေမြးထုတ္လိုက္တဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕သား၊ အေဖ ေနရာကို ဆက္ခံခဲ့ၾကတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အေဖ့ရဲ႕ သမိုင္းပံုရိပ္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ အေဖ...။ “လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ ဗိသုကာႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း” ဆိုတဲ့ စကားဟာ သူတို႕နားမွာ ဘာေၾကာင့္ ခါးေနရတာလဲ။ ဒီတစ္ခ်က္နဲ႕တင္ ဒီစစ္အာဏာရူးေတြရဲ႕ သရုပ္ကို သိေလာက္ပါျပီ။ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ေလးစားေလာက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ေငြစကၠဴေပၚမွာ ပံုႏွိပ္ျမဲပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ၾကမွ တိရိစာၦန္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တိုင္းျပည္လို တိရိစာၦန္ရုပ္ကို ေငြအမွတ္နဲ႕ သံုးေနရတယ္ အေဖ...။ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေမွာင္ခိုေတြ ေခတ္စားခ်ိန္ေပါ့။ ဆရာသာဂဒိုးရဲ႕ “ဖမ္းပါ၊ မဖမ္းဘူး” ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးထဲက စကားတစ္ခ်ဳိ႕ကို ကြ်န္ေတာ္ သေဘာက်ဘူးတယ္။ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ သိပ္တန္ခိုးထြားတာကြ...။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုေလးမ်ား ပုတ္ျပလိုက္ရင္ တစ္ခါတည္း ဦးညြတ္သြားေတာ့တာပဲ” တဲ့။ ပိုက္ဆံျပလိုက္ရင္ ရဲ၀န္ထမ္းေတြ ဦးညြတ္သြားတယ္လို႕ ဆိုလိုတာေပါ့။ အင္းေလ... ပိုက္ဆံဆိုတာ လူတိုင္း သည္းေျခႀကိဳက္ပဲမဟုတ္လား...။
အခုေတာ့ အေဖ့ စစ္သားေတြက အေဖတို႕ကို ဦးမညြတ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး အေဖ...။ မဆလ ေခတ္မွာေတာင္ အာဇာနည္ေန႕ ဆိုတာ တခမ္းတနား က်င္းပျမဲပါ။ အခုေတာ့ အာဇာနည္ေန႕ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ခ်င္ေနၾကျပီ အေဖ...။ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အေဖ့ ဂူဗိမာန္မွာ တစ္ခါဘူးမွ လာျပီး ဂါရ၀မျပဳဖူးဘူး အေဖ...။ တပ္မေတာ္ စစ္သမိုင္းျပတိုက္ဆိုတဲ့ အေဆာက္အဦးမွာ “တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဖခင္ႀကီး၊ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ ဗိသုကာႀကီး” သခင္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ပံုဟာ ခန္႕ခန္႕ညားညားမရွိရဘူး အေဖ...။ မထင္မရွား ေနရာတစ္ေနရာမွာ မတက္သာလို႕ ျပထားရတဲ့ အေဖ့ရဲ႕ ပံု ကိုျမင္မိရင္ ရင္ထဲမွာ မခ်ိေအာင္ ခံစားရတယ္ အေဖ...။
၈၈ တုန္းက အေဖ့ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ တမ္းတမိတုန္း အေဖ့ရဲ႕ ရင္ေသြး၊ အေဖ့ေသြး ပီသတဲ့ ေသြး... အန္တီစုကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ရခဲ့ပါတယ္။ အေဖ့ေသြး ပီသတဲ့ ေသြး လို႕ ေျပာတာက အေဖ့ေသြး မပီသတဲ့ ေသြးလည္း ရွိေသးလို႕ပါ။ အေဖ့ရဲ႕ သားႀကီး ၾသရႆ **ဦး အေၾကာင္းကိုေတာ့ ေလကုန္ခံျပီးေတာ့ေတာင္ မေျပာျပခ်င္ေတာ့ဘူး အေဖ..။ အေဖ့ နာမည္ ေအာင္ဆန္းေတာင္ ေရွ႕ကထည့္ဘို႕ မထိုက္တန္ပါဘူး။ အေဖ့ေသြးစစ္ အန္တီစုရဲ႕ လုပ္ရပ္နဲ႕ စိတ္ဓါတ္၊ သူ႕လုပ္ရပ္နဲ႕ စိတ္ဓါတ္၊ နံ႕သာဆီနဲ႕ အီးလို ကြာတယ္ အေဖ...။ ဟိုတုန္းက ေရနစ္ျပီး ကြယ္လြန္ခဲ့ရတာ အေဖ့သားလတ္ ေအာင္ဆန္းလင္း မဟုတ္ပဲ **ဦး ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္ လို႕ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတြးမိတယ္ အေဖ...။
အခုေတာ့ အေဖ့ရင္ေသြး အန္တီစုလည္း ရိုင္းစိုင္းယုတ္မာတဲ့ စစ္အာဏာရူးေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္မယ္မွန္း မသိရဘူးအေဖ...။
အေဖ...။ အေဖ့ ေသြးလည္း ပင္ပန္းလွပါျပီ။ ျပည္သူေတြ လည္း ပင္ပန္းလွပါျပီ။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ၊ ရဟန္းရွင္လူ ေတြရဲ႕ အသက္ေတြလည္း အေျမာက္အမ်ား စေတးခဲ့ရပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဆက္ျပီး မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး အေဖ...။
“ဒီ လူသတ္ေကာင္၊ စစ္အာဏာရူး ေတြရဲ႕ လည္ကုိ အေဖ့လက္ထဲက ဂ်ပန္ဓါးနဲ႕သာ တအားခုတ္လွည့္ပါေတာ့ အေဖ...။”