Author: vanko
•12:38 PM

http://ovan.be/images

အခ်စ္၏ဒႆန
႐ွယ္လီ

ေရပန္းကေန ျဖာက်လာတဲ့ေရေတြဟာ
ျမစ္ေရနဲ႔ ေပါင္းစည္းသြားၾကသတဲ့။
တသြင္သြင္စီးေနတဲ့ နဒီေရအလ်ဥ္ကေတာ့
ပင္လယ္ျပင္နဲ႔ ေပါင္းဆံုစည္းသတဲ့။
ေကာင္းကင္သုခဘံုမွာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ေလေျပဟာ
အျမဲထာ၀ရ ခ်ဳိျမတဲ့စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ ေရာယွက္ေနသတဲ့။
ဒီကမၻာႀကီးေပၚမွာ ...
ဘယ္တစ္ခုမွ အထီးက်န္မဆန္ပါ။
(နတ္ဘုရားတို႔ရဲ႕)
အံ့ၾသစရာ ဆန္းက်ယ္တဲ့ဥပေဒသအတိုင္း
အရာရာတိုင္းမွာ
ေရာယွက္ေပါင္းဖက္စရာ႐ွိစျမဲပါ။
ခ်စ္သူေရ ...
ဘာလို႔မ်ား မင္းနဲ႔ငါ မေပါင္းဖက္ႏုိင္ရတာလဲကြယ္ ...။

ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ ...
ေတာင္တန္းေတြက ေကာင္းကင္နတ္ဘံုကို
ထိနမ္းေနၾကတယ္။
ေရလႈိင္းေတြက အခ်င္းခ်င္း
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႕ဖက္ထားၾကတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ေနာင္ေတာ္ပန္းပြင့္ေတြကို
အဖက္မတန္သလို ဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္
ႏွမငယ္ပန္းပြင့္ေလးေတြကို
ခြင့္လြတ္စရာ လမ္းမျမင္ေပဘူးေပါ့။
ေနေရာင္ျခည္က ကမၻာေျမႀကီးကို
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႔ဖက္လႊမ္းျခံဳထားသလို
လမင္းအလင္းေရာင္ကလည္း
ပင္လယ္ျပင္အေမွာင္ညကို
ယုယုယယနမ္း႐ႈံ႕လို႔ေပါ့။
ခ်စ္သူေရ ...
တကယ္လို႔သာ
မင္းရဲ႕အနမ္းကို ငါခံယူခြင့္မရခဲ့ရင္
အဲဒီအနမ္းေတြအားလံုးဟာ
ဘာမ်ားတန္ဖိုး႐ွိပါဦးမလဲကြယ္ ...။

ဒီကဗ်ာေလးက အဂၤလိပ္ကဗ်ာဆရာ Percy Bysshe Shelley (August 4, 1792 – July 8, 1822) ရဲ႕ Love's Philosophy ကဗ်ာေလးကို က်ေနာ္ ဘာသာျပန္ထားတာပါ။ ညီမေလးမက္မက္က ၄ ရက္အတြင္း ေရးေပးရမယ္လို႔ tag ထားလို႔ ကမန္းကတန္းဘာသာျပန္လိုက္ရပါတယ္။ (ႏို႔မဟုတ္ရင္ သူေျပာသလို မေပါင္းရရင္ ဒြက္ခ အဟိ)။ မူရင္းကို မဆုပ္ကိုင္မိရင္ က်ေနာ္ရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္မွာ မူရင္း ကဗ်ာေလးကိုပါ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ႏွစ္သက္တဲ့ကဗ်ာေတြက အမ်ားႀကီး႐ွိေပမယ့္ အမ်ားစုက အိမ္မွက်န္ခဲ့ေလေတာ့ အင္တာနက္မွာ ကမန္းကတန္း ႐ွာလို႔ေတြ႔သမွ်ေလးေတြက အခ်ဳိ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ...မက္မက္ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဒြက္ခေတြ ေပးနဲ႔ေတာ့။ :)



Love's Philosophy

Percy Bysshe Shelley

The fountains mingle with the river,
And the rivers with the ocean;
The winds of heaven mix forever
With a sweet emotion;
Nothing in the world is single;
All things by a law divine
In another's being mingle--
Why not I with thine?

See, the mountains kiss high heaven,
And the waves clasp one another;
No sister flower could be forgiven
If it disdained its brother;
And the sunlight clasps the earth,
And the moonbeams kiss the sea;--
What are all these kissings worth,
If thou kiss not me?

ဒီတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာ အမွတ္ ၃၈ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကို လူတိုင္းလိုလိုသိၾကတဲ့ ”အမွတ္ ၁၀၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ” ထက္ကုိ က်ေနာ္ပိုႀကိဳက္ပါတယ္။

ဒီေရသမီး
ေဇာ္ဂ်ီ

ဒီေခ်ာင္းမွာေန၊ ဒီေရမွာႀကီး။
ပီေပသည္ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႔ခရီး။

ဒီတက္ခ်ိန္တန္၊ မဆန္ဟုသူမျငင္း။
ေဗဒါေဆြဒီေရဦးမွာ၊ ျမဴးတက္ေလျခင္း။

ဒီတက္ခ်ိန္ကုန္၊ မစုန္ဟုသူမျငင္း။
ေဗဒါေဆြဒီေရက်မွာ၊ လွတက္ေလျခင္း။

မေတြ႔ခ်င္မျမင္ခ်င္၊ မ၀င္လိုေသာ္လည္း။
၀င္လိုက္တယ္မယ္မလႊဲ၊ ေခ်ာင္းဒီဆိုင္၀ဲ။

မကြဲခ်င္မကြာခ်င္၊ မခြာခ်င္ေသာ္လည္း။
ခြာလိုက္တယ္မယ္မစြဲ၊ ေခ်ာင္းေရဆိပ္တဲ။

ဆန္သူလည္းမေဗဒါ။
စုန္လိုက္သူဆုိလွ်င္လည္း၊ သင္းပဲေဗဒါ။

အဆန္ရဲအျမဲသာ၊ စုန္ခ်ိန္ခါ စုန္သည္ခ်ည္း။
ပီေပသည္ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႔ခရီး။

၀င္သူလည္းမေဗဒါ။
ခြာလိုက္သူဆိုလွ်င္လည္း၊ သင္းပဲေဗဒါ။

အ၀င္ရဲအျမဲသာ၊ အစဥ္ခြာ ခြာသည္ခ်ည္း။
ပီေပသည္ဒီေရသမီး၊ ေခ်ာင္းေကာက္ေကြ႔ခရီး။

ေငြတာရီ၊ အမွတ္ ၁၁၂၊ ေအာက္တိုဘာ ၁၉၆၉။


ဒီတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။

ေရခဲပန္းႏု
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ခလုပ္ကေလးႏွိ္ပ္လိုက္ရင္
တိပ္ႀကိဳးေခြက သီခ်င္းထြက္လာမယ္
“မင္းလက္ကေလးကို ကိုင္ခ်င္စမ္းလွတယ္”။

စက္႐ုပ္လို
မလႈပ္႐ွားခ်င္ပါဘူး
မုသားႏိုင္ငံမွာ
အျပန္တရာေသပါေစ
အမွန္အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္မယ္။

သံလြင္ျမစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ
ေမာေျမရဲ႕ရာဇ၀င္ေတြ
ထင္ဟပ္ရဲပေနတယ္။

ရဲေဘာ္တို႔ေသြးျဖင့္
ခ်ယ္ရီေမႊးလွေပရဲ႕။

ထိုအေတြ႕အျမင္
ဤယေန႔တြင္
ေၾသာ္ .. ရင္ခုန္သံမ်ား
ၾကားပါေစ။

ေကာင္းကင္ဘံုမွာ
အိပ္မေပ်ာ္ခ်င္ပါဘူး။

ဒီေလာက
ဒီေျမႀကီးေပၚမွာပဲ
ႏွစ္ႏွစ္ခ်ဳိက္ခ်ဳိက္ႀကီး
အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ပါတယ္။

ေက်းဇူးမ်ားစြာတင္ပါရဲ႕
ဘုရားသခင္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေတာ္
မမူပါနဲ႔။

သိရိေခတၱရာမွ
ကဗ်ာဆရာေလးအသဲမွာ
ေရခဲပန္းႏု
ယုယပါေလာ့ .. အိုအေမ။

ယန္စီျမစ္႐ိုးမွ
ေလွထိုးသူ႔ေတးသံကဗ်ာ
နား၀င္မွာျငိမ့္ေညာင္းေအာင္
တမ္းမက္စရာေကာင္းလွေပတယ္။
Author: vanko
•7:30 PM

www.flickr.com

အကာလညအခါရဲ႕ အတိတ္ဆိတ္ဆံုး အခ်ိန္မွာေပါ့… က်ေနာ္ ႏိုးတစ္၀က္အိပ္တစ္၀က္ျဖစ္ေနတံုး…။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အတၱခုႏွစ္ခုဟာ စုဖြဲ႔ထိုင္ျပီး တီးတိုးစကားလက္ဆံုၾကေနၾကတယ္။

ပထမအတၱ - “ဒီမွာ… ဒီအ႐ူးကုိယ္ထဲမွာ က်ေနာ္ေနလာတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီ။ ေန႔ခင္းဘက္မွာ သူ႔ရဲ႕ ၀မ္းနည္းနာက်င္မႈေတြကို အသစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္.. ညဘက္မွာ သူ႔ရဲ႕ ေၾကကြဲမႈေတြ ဖန္တီး .. ဒါကလြဲလို႔ က်ေနာ့္မွာ တျခားလုပ္စရာမ႐ွိဘူး။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ဆက္ျပီးသည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ ပုန္ကန္ေတာ့မယ္။”

ဒုတိယအတၱ - “ခင္ဗ်ားက က်ုဳပ္နဲ႔စာရင္ အမ်ားႀကီးေတာ္ပါေသးတယ္ ညီအစ္ကိုေတာ္ရယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအတၱ ျဖစ္ေနရတဲ့ က်ဳပ္အျဖစ္က ပိုဆိုးပါတယ္။ သူ႔ရယ္သံေတြကို လိုက္ရယ္ရတယ္။ သူေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတးသံကို သီဆိုေပးရတယ္။ သူ႔အေတြးေတြ ကြန္႔ျမဴးလာျပီဆိုရင္ က်ဳပ္မွာ ေျခေထာက္ေတြကို အေတာင္ပံတပ္ျပီး ကခုန္ရျပန္တယ္။ ဒီပင္ပန္းျငီးေငြ႔စရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀က ေတာ္လွန္ခ်င္ေနျပီဗ်ာ။”

တတိယတၱ - “ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္ကေရာ။ အခ်စ္အတၱေလ။ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ ရမၼက္နဲ႔ ဆန္းျပားတဲ့ စိတ္ကူးေတြရဲ႕ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ အထိမ္းအမွတ္တစ္ခုသက္သက္ပဲလား။ ဒီအ႐ူးကို တကယ္ေတာ္လွန္မယ့္သူက ဒီ..အခ်စ္နာက်ေနတဲ့ အတၱပဲဗ်။”

စတုတၳအတၱ - “ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုးထဲမွာ က်ေနာ္က စိတ္အဆင္းရဲရဆံုးပါဗ်ာ။ စက္ဆုပ္စရာ အမုန္းတရားနဲ႔ မသတီစရာ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးမႈေတြပဲ က်ေနာ့္ကို ေပးထားတယ္။ ဒါေတြကလြဲလို႔ တျခားမ႐ွိ။ အဲဒါ က်ေနာ္ေလ.. မုန္တိုင္းလိုျပင္းထန္တဲ့ အမုန္းအတၱေပါ့။ ငရဲျပည္ရဲ႕ လႈိင္ေခါင္းနက္ထဲက ေမြးဖြားလာတဲ့ အတၱပဲ။ ဒီလူကို က်ေနာ္ ေနာက္ထပ္ အလုပ္အေကြ်းမျပဳႏုိင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။”

ပဥၥမအတၱ - မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တကယ္ ပုန္ကန္ရမယ္သူက ခင္ဗ်ားတို႔ မဟုတ္ဘူး က်ေနာ္ဗ်.. က်ေနာ္။ အေတြးအတၱ၊ စိတ္ကူးယဥ္အတၱေလ။ နားမလည္ေသးတဲ့အရာေတြ ဘယ္သူမွ မဖန္တီးရေသးတဲ့ အရာေတြအတြက္ မနားမေန လွည့္လည္႐ွာေဖြေနရတဲ့ ျဂိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုး၀င္ေနတဲ့ အတၱပါ။”

ဆဌမအတၱ - “က်ဳပ္လည္း ႐ွိပါေသးတယ္။ အလုပ္အတၱေလ။ သနားစရာ အလုပ္ၾကမ္းသမားေပါ့။ စိတ္႐ွည္သည္းခံရတဲ့ လက္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ကို ပံုေဖာ္ေနရတယ္။ ဘာမွ ပံုသ႑န္အတည္တက် မ႐ွိေသးတဲ့ အရာ၀တၳဳေတြကေန အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့ အသစ္အသစ္ေတြကို ထုတ္လုပ္ေပးေနရတယ္။ က်ဳပ္ကမွ ဒီမနားမေန အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အ႐ူးကို ေတာ္လွန္မယ့္ အထီးက်န္ေနတဲ့ အတၱဗ်။”

သတၱမအတၱ - “ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ ဒီအ႐ူးကို ေတာ္လွန္ၾကမယ္ ပုန္ကန္ၾကမယ္နဲ႕ ေျပာေနၾကတာ နဲနဲေတာ့ ထူးဆန္းမေနဘူးလားဗ်ာ။ ဟင္..။ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ျဖည့္ဆည္းစရာ လုပ္စရာ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ေပးထားျပီးသား ကံၾကမၼာေတြ႐ွိတယ္ေလ။ က်ေနာ္လည္း ခင္ဗ်ားတို႔လို ဘ၀ရည္႐ြယ္ခ်က္ခိုင္မာတဲ့ အတၱတစ္ခု ျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္မွာ ဘာတစ္ခုမွမ႐ွိဘူး။ က်ဳပ္ဟာ လက္မဲ့ပဲ။ က်ဳပ္က ဘာမွမလုပ္တဲ့ အတၱတစ္ခုပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔တစ္ေတြက ဘ၀ကို အသစ္အသစ္ျပန္ျပီး ဖန္ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ကေတာ့ ဆြံ႕အျပီးထိုင္ေနရတယ္။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခါဆိုတာမ႐ွိ .. နတၳိပဲ။ ကဲ… ေျပာၾကစမ္းပါဦး။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားတို႔လား.. က်ုဳပ္လား.. တကယ္တမ္း ေတာ္လွန္ပုန္သင့္တဲ့သူက။ ေျပာၾကစမ္းပါ။”

သတၱမအတၱက အဲလိုေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာ က်န္တဲ့အတၱေတြအားလံုးဟာ သူ႔ကို သနားစာနာစိတ္နဲ႔ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကျပီး တစ္ေယာက္မွ ေနာက္ထပ္စကားမဆိုၾကေတာ့..။ ညဟာလည္း တျဖည္းျဖည္း နက္နက္လာတာနဲ႔အမွ် အတၱေတြဟာ တစ္ခုျပီးတစ္ခု အသီးသီးအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္စရာ နာခံမႈအသစ္ေတြနဲ႔ လႊမ္းျခံဳရင္းေပါ့။

ဒါေပမယ့္ သတၱမအတၱကေတာ့ အရာအားလံုးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အႏွစ္သာရမဲ့ျခင္း နတၳိတရားကို ေငးေမာေစာင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ က်န္ေနခဲ့ေလရဲ႕…။

လက္ဘႏြန္ စာေရးဆရာ Kahil Gibran ရဲ႕ The Seven Selves ကို ျပန္ဆိုပါတယ္။
Author: vanko
•7:59 PM

တခါကေပါ့ က်ေနာ္က စာေျခာက္႐ုပ္ကို ေျပာမိတယ္ဗ်ာ။ “ခင္ဗ်ားေတာ့ ဒီအထီးက်န္ဆန္တဲ့ ကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ ပ်င္းေနမွာေပါ့ေနာ္။”

သူျပန္ေျပာပံုက “သူတစ္ပါးကို ေျခာက္လွန္႔ရတဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ နက္႐ႈိင္းျပီး ၾကာ႐ွည္ခံတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ က်ဳပ္ဘယ္ေတာ့မွ ဒီဘ၀ကို ျငီးေငြ႕သြားမွ မဟုတ္ဘူး။”

တစ္မိနစ္ေလာက္ စဥ္းစားေနျပီးမွ က်ေနာ္က ေျပာမိျပန္တယ္။ “အင္း… ဟုတ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း အဲဒီေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ခံစားဖူးပါတယ္။”

သူျပန္ေျပာပံုက “ေကာက္႐ိုးနဲ႔ပံုသြင္းထားတဲ့သူေတြပဲ ဒါကိုသိႏိုင္တယ္” တဲ့။

သူေျပာတာ က်ေနာ့္ကို ေျမွာက္ေျပာတာလား ဒါမွမဟုတ္ အေရးမပါတဲ့သူတစ္ေယာက္လို သေဘာထားေျပာတာလားဆိုတာ ေ၀ခြဲမရပဲ သူ႔ကိုထားခဲ့ျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။

တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ စာေျခာက္႐ုပ္လဲ ေတြးေခၚပညာ႐ွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

က်ေနာ္သူ႔ေဘးက ျဖတ္သြားရင္းေေတြ႔တာကေတာ့ က်ီးကန္း ၂ ေကာင္ဟာ သူ႔ဦးထုပ္ထဲမွာ အသိုက္ဖြဲ႕ေနၾကသဗ်။

လက္ဘႏြန္စာေရးဆရာ Kahil Gibran ရဲ႕ The Scarecrow ကို ျပန္ဆိုပါတယ္။
Author: vanko
•2:12 AM

႐ု႐ွားနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ေတြဟာ ႏွစ္အတန္ၾကာ ရပ္တန္႔ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၇ ေမလမွာ ႐ု႐ွားႏူကလီးယား ေအဂ်င္စီ Rosatom က ႏူကလီးယားသုေတသန ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု တည္ေဆာက္မယ့္အေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ ဒီဓါတ္ေပါင္းဖိုမွာ ပလူတိုနီယံအစား စြမ္းအားနိမ့္ ယူေရနီယံကို အသံုးျပဳမွာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ သေဘာတူညီခ်က္ရဲ႕ ကနဦးအျဖစ္ စစ္တပ္က အမ်ားစုပါ၀င္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး ၃၅၀ ေလာက္ကို ႐ု႐ွားမွာ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ရာနဲ႔ခ်ီျပီး ႐ု႐ွား တကၠသိုလ္ေတြမွာ ေလ့က်င့္ေပးေနပါတယ္။

၂၀၀၇ ေမ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ ဦးေသာင္းနဲ႔ Rosatom ရဲ႕ အႀကီးအကဲ Sergey Kiriyenko တို႔ဟာ ေမာ္စကိုမွာ သေဘာတူညီခ်က္တစ္ခုကို လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ႏူကလီးယားေလ့လာေရး စင္တာတစ္ခု တည္ေထာင္ဖို႔ ႏွစ္ဖက္စလံုးက သေဘာတူညီၾကပါတယ္။ (ဒီပေရာဂ်က္ရဲ႕ ကန္ထ႐ိုက္တာက Atomstroyexport ျဖစ္မွာပါ) ဒီစင္တာမွာ စြမ္းအား ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း႐ွိ ယူေရနီယံ-235 အသံုးျပဳမယ့္ ၁၀ မဂၢါ၀ပ္ ေရေပါ့သံုး ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္လံုး၊ Activation analysis ဓါတ္ခြဲခန္းတစ္ခု၊ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ အိုင္ဆိုတုပ္ ထုတ္လုပ္ေရး ဓါတ္ခြဲခန္းတစ္ခု၊ Silicon ေပးသြင္းဖို႔ စနစ္တစ္ခု၊ ႏူကလီးယားစြန္႔ပစ္ေရ သန္႔စင္စနစ္တစ္ခုနဲ႔ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြျမဳတ္ႏွံဖို႔ ေတြပါ၀င္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီစင္တာဟာ IAEA ႏိုင္ငံတကာ အႏုျမဴေအဂ်င္စီရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွာ ႐ွိမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီလို ေၾကျငာခဲ့ေပမယ့္လည္း International Atomic Energy Agency (IAEA) က ၂၀၀၇ ေမ ၁၇ ရက္ေန႔က သတင္းထုတ္ျပန္ရာမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ ႏူကလီးယား ဓါတ္ေပါင္းဖိုတည္ေဆာက္ဖို႔ကိစၥကို သတင္းေပးခဲ့ျခင္းမ႐ွိဘူးလို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ႏူကလီးယား မျပန္႔ပြားေရး စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဘယ္ႏူကလီးယား အေဆာက္အဦကိုမဆို စစ္ေဆးခံဖို႔ ခြင့္ျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေစာေစာက သေဘာတူညီခ်က္မွာ ေျမာက္ကိုရီးယားကို ထည့္သြင္းေျပာဆိုျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၃ ႏုိ၀င္ဘာမွ ေနာ္ေ၀အေျခစိုက္ ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံက ျမန္မာစစ္တပ္အရာ႐ွိ ၈၀ ဟာ ႏူကလီးယားစြမ္းအင္ နည္းပညာေလ့လာဖို႔ ေျမာက္ကိုရီးယားကို ထြက္ခြာသြားေၾကာင္း သတင္းေပးခဲ့ပါတယ္။

သတင္းဇစ္ျမစ္က မတိက်တဲ့အတြက္ ဒီသတင္းကို အခုထိ အတည္မျပဳႏိုင္ေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔သာ ျမန္မာစစ္သားေတြ ေျမာက္ကိုရီးယားကို သြားခဲ့တယ္ဆိုရင္ ဒံုးပ်ံေတြကို ထိမ္းသိမ္းဖို႔ ေလ့က်င့္သင္ၾကားဖို႔သာ ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ ေျမာက္ကိုရီးယားဆီက ဒံုးပ်ံေတြကို ၀ယ္ယူခ်င္ေနပါတယ္။ အခုထိေတာ့ အေကာင္အထည္ေပၚမလာေသးပါဘူး။

၂၀၀၈ ၾသဂုတ္လမွာေတာ့ အခ်က္ေပးသံေတြ ျမည္လာပါတယ္။ အိႏိၵယက သူ႔ရဲ႕ ေလပိုင္နက္အေပၚကေန အီရန္ကိုသြားတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ေလယဥ္ေတြကို ပ်ံသန္းခြင့္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ေျမာက္ကိုရီးယားေလယဥ္ေတြဟာ အီရန္ကို မသြားခင္ မႏၱေလးမွာ ခရီးတစ္ေထာက္နားပါတယ္။ အမ်ဳိးအမည္မသိရတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြတင္ေဆာင္လာတဲ့ ကုန္တင္ေလယဥ္ Ilyushin-62 ဟာ မႏၱေလးမွာ ရပ္နားျပီး ဘယ္ဆက္သြားမယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွေသခ်ာမသိရပါဘူး။

ျမန္မာ၊ ႐ု႐ွား၊ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ အီရန္တို႔ရဲ႕ ပူးေပါင္းေနမႈသတင္းေတြဟာ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြာလာၾကတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးတစ္ဦး၊ စစ္တပ္ အရာ႐ွိတစ္ဦးနဲ႔ သိပၸံပညာ႐ွင္တစ္ဦးတို႔ဆီက ရတဲ့သတင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အဆိုအရဆိုရင္ ႐ု႐ွားကေထာက္ပံ့ထားတဲ့ ၁၀ မဂၢါ၀ပ္ ႏူကလီးယားဓါတ္ေပါင္းဖိုဟာ ပခုကၠဴေျမာက္ဖက္ ျမိဳင္ မွာ႐ွိတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘက္ေျပာင္းလာၾကတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕အဆိုအရ ျပင္ဦးလြင္အနီးမွာ ေနာက္ထပ္ ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု ႐ွိေသးတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ႐ု႐ွားလူမ်ဳိးသံုးဦး အဲဒီမွာ ႐ွိေနျပီး ေျမာက္ကိုရီးယား အခ်ိဳ႕လည္း ဥမင္လႈိင္ေခါင္းတည္ေဆာက္ျခင္းနဲ႔ ေရေအးေပးစနစ္ေတြ တည္ေဆာက္ရာမွာ ပါ၀င္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ Mushavi လို႔ပဲ သိၾကတဲ့ အီရန္ေထာက္လွမ္းေရး အရာ႐ွိတစ္ေယာက္ဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာျပည္ကို လာေရာက္ခဲ့တယ္လို႔လည္း အခိုင္အမာေျပာဆိုၾကပါတယ္။ သူဟာ ႏူကလီးယား နည္းပညာေတြ ေ၀မွ်ခဲ့တဲ့အျပင္ ကြန္ပ်ဴတာထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ဒံုးပ်ံစနစ္ နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အၾကံဥာဏ္ေတြလည္း ေပးသြားတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ယူေရနီယံထြက္တဲ့ေနရာေတြ႐ွိပါတယ္။ စြမ္းအင္၀န္ႀကီးဌာနက ယူေရနီယံ႐ိုင္းထြက္႐ွိတဲ့ ေနရာ ငါးေနရာကို ေတြ႔႐ွိထားပါျပီ။ အားလံုးဟာ အဆင့္နိမ့္သူေရနီယံေတြျဖစ္ျပီး စစ္ေရးအသံုးအတြက္ေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘက္ေျပာင္းလာသူေတြ အဆိုအရ တရား၀င္ သတင္းထုတ္ျပန္မထားတဲ့ ယူေရနီယံမိုင္း ႏွစ္ခု႐ွိေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တစ္ခုက ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုးညွင္းမွာျဖစ္ျပီး တစ္ခုကေတာ့ မႏၱေလးတိုင္း မိုးကုတ္ တစ္၀ိုက္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေနရာႏွစ္ခုက ယူေရနီယံ႐ိုင္းေတြကို အဲဒီေနရာႏွစ္ခုၾကားမွာ႐ွိတဲ့ သပိတ္က်င္း သန္႔စင္စက္႐ံုကို ပို႔ေပးေနပါတယ္။

ဒီသတင္းေတြ အတည္မျပဳႏိုင္ခင္ ဒါမွမဟုတ္ မေခ်ပႏိုင္ခင္အထိေတာ့ ထင္ျမင္မွန္းဆခ်က္ေတြကေတာ့ ႐ွိေနဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသာ ႏူကလီးယားပိုင္ဆိုင္သြားခဲ့ရင္ အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြအတြက္ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ျပီး ေဒသတြင္း ပါ၀ါခ်ိန္ခြင္လွ်ာလည္း မတည္မျငိမ္ ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြအရေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ႏူကလၤယား အစီအစဥ္႐ွိတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါတယ္။ ျမန္မာဟာ ႏူကလီးယားလက္နက္ ပိုင္ဆိုင္လာဖို႔ ႏွစ္ေပါင္း အတန္ၾကာခ်င္ၾကာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏူကလီးယားနဲ႔ လက္တည့္စမ္းကစားခ်င္ေနတဲ့အခ်က္က စိုးရိမ္ပူပန္စရာ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္ပါတယ္။

YaleGlobal, 3 December 2008 မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ Bertil Lintner ရဲ႕ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕နည္းပညာဆိုင္ရာ စကားလံုးေတြမွာ မွားယြင္းခြ်တ္ေခ်ာ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္သာျဖစ္ပါတယ္။
Author: vanko
•1:57 AM


Bertil Lintner
YaleGlobal, 3 December 2008

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကဆိုရင္ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ သံတမန္အသိုင္းအ၀ိုင္းဟာ ေဒသတြင္းမွာ အထီးက်န္အဆန္ဆံုးနဲ႔ အလိွ်ဳ႕၀ွက္ဆံုး တိုင္းျပည္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မေရရာတဲ့ သတင္းေတြကို စိစစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့ၾကတာပါ။ ႐ု႐ွားက အကူအညီေပးေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးစ ႏူကလီးယား အစီအစဥ္၊ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ အသိရခက္တဲ႔ ဆက္သြယ္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး စစ္အစိုးရရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္အေပၚမွာ စိုးရိမ္မႈေတြ တိုးပြားလာပါတယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ျမန္မာအတိုက္အခံေတြရဲ႕ အဆိုအရ ႐ု႐ွားနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔ဟာ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ႏူကလီးယားပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ အကူအညီေပးေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္က အီရတ္ရဲ႕ စြမ္းအားျပင္းလက္နက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ သတင္းေတြလို ျဖစ္မွာကိုလည္း သတိထားေနၾကပါတယ္။ အဲဒီတံုးက အီရတ္သတင္းေတြဟာ မွားယြင္းေနေၾကာင္း ေတြ႔႐ွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းက ဒီသတင္းေတြအေပၚ သံသနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနတံုးပါပဲ။ Griffith University က လတ္တေလာထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ၾသစေၾတးလွ်ပညာ႐ွင္ Andrew Selth ကေတာ့ ဒီသတင္းေတြကို ပယ္ခ်ထားပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ သံသယျဖစ္စရာမလိုတဲ့ ေသခ်ာတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ႐ွိပါေသးတယ္။ ျမန္မာရဲ႕ ပထမဆံု ႏူကလီးယားအစီအစဥ္ကုိ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီတံုးက ဒီမိုကေရစီအစိုးရဟာ ဗမာ့ႏူကလီးယားစြမ္းအင္ ဗဟုိဌာန Burma Atomic Energy Center, UBAEC ကို ရန္ကုန္မွာ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းအျပီးမွာေတာ့ ဒီအစီအစဥ္လည္း ရပ္တန္႔သြားခဲ့ပါတယ္။ အာဏာ႐ွင္ ေန၀င္းဟာ UBAEC ရဲ႕ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ လွညြန္႔ကို ယံုၾကည္မႈ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။

၂၀၀၁ ေဖေဖာ္၀ါရီ မွာေတာ့ SPDC ရဲ႕ အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏူကလီးယားအစီအစဥ္ကို ျပန္အသက္သြင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႐ု႐ွားႏူကလီးယားစြမ္းအင္ ၀န္ႀကီးဌာနကလည္း ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္း တစ္ေနရာမွာ ၁၀ မဂၢါ၀ပ္ ႏူကလီးယား သုေတသန ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု တည္ေဆာက္မယ္လို႔ ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၁ ဂ်ဴလိုင္မွာ ႏူကလီးယားစြမ္းအင္ဌာနကို တည္ေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီဌာနဟာ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာ၀န္ႀကီး ဦးေသာင္းရဲ႕ အစီအမံလို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ဦးေသာင္းဟာ စစ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္း တစ္ဦးျဖစ္ျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီးေဟာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏူကလီးယားနည္းပညာအတြက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ႏူကလီးယားဘာသာရပ္ကို သင္ၾကားခဲ့တဲ့ သိပၸံပညာ႐ွင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ သိန္းပိုေစာက အဓိကပံ့ပိုးသူျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႕႐ွိခဲ့ၾကပါတယ္။

၂၀၀၂ ဇန္န၀ါရီ ၂၁ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာ႐ွင္းလင္းပြဲတစ္ခုမွာ စစ္တပ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ ဒုအႀကီးအကဲျဖစ္သူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းက ေၾကျငာခ်က္တစ္ခု ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ေၾကျငာခ်က္ထဲမွာ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ အသံုးျပဳဖို႔ ႏူကလီးယား ဓါတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု တည္ေဆာက္ဖို႔ စဥ္းစားေနေၾကာင္း ေျပာသြားပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ႔ ေခတ္မီနည္းပညာေတြရ႐ွိဖို႔၊ ေရဒီယုိအိုင္ဆိုတုပ္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေျခ၊ ပညာ႐ွင္ေတြ ေလ့က်င့္ေရးနဲ႔ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေရးေတြအတြက္ ရည္႐ြယ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ဟာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ မလံုေလာက္မႈ နာတာ႐ွည္ေရာဂါႀကီးကို ခံစားေနရတာပါ။ ႏူကလီးယားဓါတ္ေပါင္းဖိုကို ေဆးပညာအတြက္ အသံုးျပဳမွာလားဆိုတာလည္း မေရရာပါဘူး။ ေရဒီယိုအိုင္ဆိုတုပ္အသံုးျပဳျပီး ဦးေႏွာက္၊ အ႐ိုး၊ ကိုယ္တြင္းအဂၤါေတြ၊ အဆုပ္ နဲ႔ ေသြးစီးဆင္းမႈေတြကို ပံုေဖာ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ေဆးေလာကအတြက္ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလ့လာသူေတြကေတာ့ ႐ု႐ွားအကူအညီနဲ႔ ရယူဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ျမန္မာရဲ႕ ႏူကလီးယားဓါတ္ေပါင္းဖိုဟာ ယခင္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက ေျမာက္ကိုရီးယားကို တည္ေဆာက္ေပးခဲ့တဲ့ ၅ မဂၢါ၀ပ္ Yongbyon ဓါတ္ေပါင္းဖိုနဲ႔ ဆင္တူတယ္လို႔ ေထာက္ျပၾကပါတယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယားဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီဓါတ္ေပါင္းဖိုကေန ႏူကလီးယားလက္နက္ထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ပလူတိုနီယံကို ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေျမာက္ကိုရီးယားဟာ သူ႔ရဲ႕ ႏူကလီးယားအစီအစဥ္ေၾကာင့္ အေမရိကန္ကို အံတုတင္းခံျပီး ရပ္တည္ေနႏိုင္တာကို ဂ႐ုမျပဳမိပဲ မေနၾကပါဘူး။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ သတင္းေတြက ေရရာမႈ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၈၃ ကတည္းက အာဇာနည္ကုန္း ဗံုးေဖာက္ခြဲမႈနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး သံတမန္အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္ခဲ့တဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ သံတမန္ျပန္ဆက္သြယ္ျပီး ရက္ပိုင္းမွ်အၾကာ ၂၀၀၇ ဧျပီမွာေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္သေဘၤာ Kang Nam I သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းကို ေရာက္လာပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရကေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာဟာ မုန္တိုင္းခိုဖို႔ ၀င္ေရာက္လာတာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္းေထာက္လွမ္းဖို႔သြားခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္သတင္း ေအဂ်င္စီတစ္ခုရဲ႕ ျမန္မာသတင္းေထာက္ႏွစ္ဦးဟာ ေခတၱမွ် အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ တျခားလွဳိ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ ႐ွိဦးမယ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြကို ညႊန္ျပေနပါတယ္။

ထိုင္းအေျခစိုက္ ဧရာ၀တီသတင္းဌာနရဲ႕ ၂၀၀၇ ဂ်ဴလိုင္ သတင္းမွာ “ထူဆန္းတဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈအျဖစ္ တန္ ၂၉၀၀ ႐ွိတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္သေဘၤာ MV Bong Hoafan ဟာ မုန္တိုင္းေ႐ွာင္ဖို႔ ျမန္မာဆိပ္ကမ္းမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏို၀င္ဘာက ဆိပ္ကပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရကေတာ့ သေဘၤာေပၚမွာ သံသယျဖစ္စရာပစၥည္း သို႔မဟုတ္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြ မေတြ႔႐ွိရဘူးလို႔ သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္႐ွိ သတင္းသမားေတြနဲ႔ သံ႐ံုးေတြကေတာ့ သံသယ႐ွိေနၾကပါတယ္။” လို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္တည္းေလာက္မွာပဲ ေတာင္ကိုရီးယား သတင္းေအဂ်င္စီ Yonhap က “အေမရိကန္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာတစ္စင္းဟာ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြကို ျမန္မာဆိပ္ကမ္းတစ္ခုမွ ခ်ေပးခဲ့တယ္လို႔ ယံုၾကည္ရတယ္” လို႔ သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
Author: vanko
•8:16 PM
www.kristyblunt.com

အိႏၵိယရဲ႕ ျမန္မာ့ေပၚလစီဟာ မီးစတစ္ဖက္ ေရမႈတ္တစ္ဖက္ ေပၚလစီလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို မီးေလးတို႔ေပးလိုက္ ေရေလးေလာင္းေပးလိုက္ လုပ္ေနတဲ့ အိႏၵိယအေပၚ ႏိုင္ငံတကာကလည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အိႏၵိယအတြက္ကေတာ့ မဟာဗ်ဴဟာေနနဲ႔ေရာ စီးပြားေရးတြက္ကိန္းအရေရာ သူ႔ဆင္ေျခနဲ႔သူ ႐ွိပါတယ္။

၈၈ အေရးအခင္းအျပီးမွာ ဒုကၡသည္ရာေပါင္းမ်ားစြာ အိႏိၵယဘက္ကို ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၈၈ ကေန ၁၉၉၂ ခုႏွစ္အထိ အိႏိၵယရဲ႕ ျမန္မာ့ေပၚလစီဟာလည္း ဒီမိုကေရစီလႈပ္႐ွားမႈေတြကို ေထာက္ခံသလိုလို၊ သံတမန္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ပစ္လိုက္မလိုလို နဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနခဲ့တာပါ။ ၁၉၉၁ မွာ P.V. Narasimha Rao အိႏိၵယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚထားတဲ့ အိႏိၵယေပၚလစီဟာ အေျခခံက်က် ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ Look East Policy အေ႐ွ႕ေမွ်ာ္ေပၚလစီ အရ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚလည္း အျပဳသေဘာေဆာင္ျပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံဖို႔ မူခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ အေျပာင္းအလဲကေတာ့ ၂၀၀၄ ကေန ၂၀၀၇ အထိ အုပ္ခ်ဴပ္သြားခဲ့တဲ့ Atal Bihari Vajpayee ဗာ့ဂ်္ပါယီး လက္ထက္မွာပါ။

အဓိကအေၾကာင္းရင္း ႏွစ္ခု႐ွိပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာအရ လႊမ္းမိုးမႈႀကီးထြားလာတာကို တန္ျပန္ဖို႔ရယ္ ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ အိႏိၵယအေ႐ွ႕ေျမာက္ေဒသက သူပုန္ကိစၥပါ။ စီးပြားေရးအက်ိဳးအျမတ္ကလည္း အေၾကာင္းတစ္ခ်က္အေနနဲ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ခ်က္မွာ အဓိကအေလးထားတဲ့အခ်က္က တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ေဒသတြင္းၾသဇာလႊမ္းမိုးလာမႈပါ။ ၁၉၆၂ တ႐ုတ္-အိႏိၵယ စစ္ပြဲရဲ႕ ခါးသီးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳက တ႐ုတ္ၾသဇာက်ယ္ျပန္႔လာျခင္းဟာ အိႏိၵယအတြက္ေတာ့ မလံုျခံဳမႈနဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္ခံေနရသလို ခံစားရပါတယ္။

စီးပြားေရးအရၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ဟာ ျမန္မာရဲ႕ ပိုျပီးႀကီးမားတဲ့ ကုန္သြယ္ဖက္ ပါတနာပါ။ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံကုန္သြယ္မႈဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂.၀၅၇ ဘီလီယံ ႐ွိပါတယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္နဲ႔စာရင္ ၄၀.၉ ရာခိုင္ႏႈန္း ျမင့္တက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၇ မွာ တ႐ုတ္ကေန ျမန္မာကို တင္ပို႔မႈဟာ ယူအက္စ္ေဒၚလာ ၁.၆၈၆ ဘီလီယံဖိုး႐ွိျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက တင္ပို႔မႈကေတာ့ ယူအက္စ္ေဒၚလာ ၃၇၁ သန္းဖိုး ႐ွိပါတယ္။ ဒီကုန္သြယ္မႈမွာ တ႐ုတ္က အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁.၃၁၅ ဘီလီယံ အသာစီးရေနပါတယ္။

အလားတူပဲ ၂၀၀၇-၂၀၀၈ အတြင္းမွာ အိႏိၵယကေန ျမန္မာကို တင္ပို႔မႈဟာ ေဒၚလာ ၁၈၅ သန္းဖိုး႐ွိျပီး ျမန္မာဖက္က တင္ပို႔မႈကေတာ့ ေဒၚလာသန္း ၈၁၀ ခန္႔႐ွိပါတယ္။ တမူး-ကေလး-ကလက္၀ အေ၀းေျပးလမ္း အဆင့္ျမွင့္တင္ျခင္းနဲ႔ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔နဲ႔ စြမ္းအင္႐ွာေဖြေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ အိႏိၵယက ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈေတြ ႐ွိပါတယ္။ အိႏိၵယရဲ႕ လတ္တေလာ အကူအညီကေတာ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၂၀၀ တန္တဲ့ အိုင္တီပေရာဂ်က္တစ္ခုပါ။

ဒါေတြဟာ အာ႐ွစူပါပါ၀ါ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ပါ၀ါျပိဳင္ဆိုင္မႈရဲ႕ တုိက္႐ိုက္အက်ဴိးဆက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏိၵယအတြက္ေတာ့ အနည္းဆံုး လက္႐ွိအေနအထားအရ စစ္အစိုးရနဲ႔ ရင္းႏွီးဆက္ဆံေနျခင္းဟာ တ႐ုတ္ရဲ႕ ၾသဇာလြမ္းမိုးလာမႈကို က်ဥ္းေျမာင္းသြားေစဖို႔ ထိေရာက္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေနာက္ထပ္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အိႏိၵယအေ႐ွ႕ေျမာက္ပိုင္းက တိုးတက္ႀကီးထြားလာတဲ့ ပုန္ကန္မႈေတြပါ။ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုက ေသာင္းက်န္းသူ ၂၀,၀၀၀ ေလာက္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေျခကုပ္ယူထားၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္း အေနာက္ေျမာက္ေဒသေတြမွာပါ။ အိႏိၵယနဲ႔ ျမန္မာ လံုျခံဳေရးတပ္ေတြ ေသာင္းက်န္းသူတန္ျပန္စစ္ဆင္ေရးေတြ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ေဆြးေႏြးမႈေတြဟာလည္း အခုႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ အ႐ွိန္ရလာပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က နယူးေဒလီခရီးစဥ္အတြင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေ႐ႊက အိႏိၵယဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ႔ေတြကို ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ လႈပ္႐ွားခြင့္မျပဳဖို႔ အာမခံခဲ့ပါတယ္။

သိၾကတဲ့အတိုင္း တခါတခါမွာ စားပြဲ၀ိုင္းက သေဘာတူညီခ်က္ေတြဟာ လက္ေတြ႔မွာ အေကာင္အထည္ေပၚမလာတာေတြလည္း ႐ွိပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အတိုက္အခံေတြကို လႈပ္႐ွားခြင့္မေပးဖို႔ အိႏိၵယကို အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုေနေပမယ့္လည္း နယူးေဒလီအစိုးရကေတာ့ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ မေရမရာ မျပတ္မသားပဲ တုန္႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ထို႔အတူပဲ ေနျပည္ေတာ္စစ္အစိုးရကလည္း ျမန္မာျပည္အတြင္းက အိႏိၵယသူပုန္ အေျခစိုက္စခန္းေတြကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ကိစၥမွာ စိတ္ပါလက္ပါ အျပည့္အ၀ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္း မ႐ွိပါဘူး။

အိႏိၵယအေနနဲ႔ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ လႈပ္႐ွားမႈေတြကို မေထာက္ခံပဲ လံုးလံုး လစ္လွ်ဴ႐ႈထားတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမင္သာတဲ့ အေထာက္အထားျပရရင္ေတာ့ အိႏိၵႏိုင္ငံတြင္းမွာ ျမန္မာဒုကၡသည္ေပါင္း ၅၀,၀၀၀ ေက်ာ္႐ွိေနတာပါ။ (ဒါဟာ တရား၀င္ စာရင္းအခ်က္အလက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး) အဲဒီထဲက တစ္ခ်ဳိ႕ေတြဟာ ထင္႐ွားတဲ့ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အိႏိၵယဟာ သူ႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ လံုျခံဳေရးကို အတိုင္အေဖာက္ညီညီ ကိုင္တြယ္ေနတဲ့ သေဘာ႐ွိပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔ ရင္းႏွီးဆက္ဆံေနျခင္းအားျဖင့္ တ႐ုတ္ရဲ႕ ၾသဇာကို က်ဥ္းေျမာင္းေစျပီး စိတ္သက္သာရာရေစပါတယ္။ အမ်ားအျမင္ကေတာ့ အိႏိၵယအေနနဲ႔ ျမန္မာအေပၚ စံႏွစ္မ်ဳိးထားတဲ့ ေပၚလစီကို က်င့္သံုးေနတယ္လို႔ ျမင္ၾကပါတယ္။

အကယ္၍မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီတိုင္းျပည္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အိႏိၵယဟာ ျမန္မာျပည္ကို ပထမဆံုးေထာက္ခံမယ့္ တိုင္းျပည္ေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္မယ္လို႔ ေမွ်ာလင့္ထားၾကပါတယ္။ အခုလက္႐ွိ အေနအထားမွာေတာ့ အိႏိၵယဟာ တ႐ုတ္ႀကီးနဲ႔ ဆက္လက္ ယွဥ္ျပိဳင္ရဦးမွာပါ။ (ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ သေဘာထားနဲ႔ ဆက္ဆံေနဦးမယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။) အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈေတြကိုပဲ ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္သြားဖို႔ အလားအလာ႐ွိပါတယ္။

AsiaSentinel မွာေဖာ္ျပထားတဲ့ ေဆာင္းပါး႐ွင္ Nehginpao Kipgen ရဲ႕ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။