If

You had but five miunts left to live,

What would you do?

Would you lie within your lover's arm?

Or else ...

Try meditating?

Or else ...

Cry out for peace in Vietnum?

Or else ...

Plant flowers?

Do please tell me

If you had but five minutes left to live,

What would you do?

Mg Pan Hmwe

Trans: Khin Aye Thet

တကယ္လို ့
မင္းဟာ ငါးမိနစ္သာအသက္ရွင္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္
မင္း ဘာလုပ္မလဲကြယ္။

ခ်စ္သူ ့ရင္ခြင္ၾကားမွာပဲေနမလား၊ ဒါမွမဟုတ္...
တရားဘာ၀နာပဲ အားထုတ္ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္...
ဗီယက္နမ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ပဲ ငိုေႁကြးေနမလား။
ပန္းပင္ေလးေတြပဲ စိုက္ေနမလား။

ေျပာစမ္းပါဦး..
မင္းဟာ ငါးမိနစ္သာ
အသက္ရွင္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္...
မင္းဘာလုပ္မလဲ ဟင္...။

ဆရာေမာင္ပန္းေမႊးရဲ ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ဒီကဗ်ာေလးေရးခ်ိန္က ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ ျဖစ္ေနခ်ိန္ထင္ပါရဲ ့။ ဒါေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လို ့ ေရးခဲ့တာထင္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရင္း တျခား စာတစ္ပုဒ္က ေခါင္းထဲေရာက္လာပါတယ္။ ဘယ္သူေရးသလဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ “ဒီကေန ့ကေန ေနာင္အႏွစ္ ၂၀ ၾကာတဲ့အခါမွာ၊ သင္လုပ္ခဲ့တာေတြထက္ မလုပ္မိတာေတြေၾကာင့္ ေနာင္တရေန ရလိမ့္မယ္” တဲ့။ ဆိုလိုတာကေတာ့ဗ်ာ... ငယ္တုန္း ရြယ္တုန္း၊ အခြင့္အေရးေတြ ရေနတုန္းမွာ အရမယူႏိုင္ခဲ့၊ မလုပ္ခဲ့မိတာေတြအတြက္ ေနာင္တရေနရလိမ့္မယ္လို ့ ေျပာတာပါ။
တစ္ခါက ပန္းပုဆရာတစ္ေယာက္ဟာ ေျခေထာက္မွာ အေတာင္ပံတစ္စံုပါတဲ့ အရုပ္တစ္ရုပ္ ထုဆစ္ျပီး အခြင့္အလမ္း Opportunity လို ့ အမည္ေပးထားပါသတဲ့။ သူက အခြင့္အလမ္းဆိုတာ အေတာင္ပံေတြ ပါသတဲ့။ ခင္ဗ်ားရႏိုင္တုန္းမွာ သူတို ့ကုိ အမိမဖမ္းႏိုင္ရင္ သူတို ့ဟာ အေ၀းကို ပ်ံေျပးသြားၾကမွာပဲတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေနာက္ဆံုး ငါးမိနစ္ကို ေနာင္တေတြနဲ ့ မကုန္ဆံုးခ်င္ပါဘူး။
ခင္ဗ်ားဆိုရင္ေကာဗ်ာ...။