ကမၻာသစ္ေတး
စိုင္းခမ္းလိတ္

ကမၻာသစ္တစ္ခုကို ငါျမင္မက္ခဲ့တယ္၊
ဘယ္သူမွ ေျခမခ်ေသးတဲ့ နယ္ေျမေပါ့၊
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးကလည္း ၾကည္လင္ေနတယ္၊
ေရအလ်ဥ္ကလည္း
တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒီနယ္ေျမဟာ ဘယ္မွာလဲဆိုတာ
ငါမမွတ္မိေတာ့ဘူး။
တဒဂၤသာ ျမင္မက္ခဲ့ရတဲ့
အိပ္မက္ထဲက ကမၻာသစ္ကို ျပန္လည္ေရာက္ခ်င္ေပမယ့္
ဘယ္မွာလဲဆုိတာ
ငါစဥ္းစားလို႔ မရေတာ့ဘူး။
သယံဇာတ ေပါႂကြယ္၀တဲ့
ဒီေဒသရဲ႕ အမည္ကိုလည္း
ငါမေမးမိခဲ့ဘူး။
ငါမွတ္မိတာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္
ငါ့နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနတယ္။
“ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ အားလံုးအတူတူလာပါ
ဒါမွ မဟုတ္၊ တစ္ေယာက္မွ မလာနဲ႔” တဲ့။

ဆရာစုိင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕ ႐ွမ္းဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ စိုင္းႏြတ္(ပညာေရးတကၠသိုလ္)က ဘာသာျပန္ေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ေလာက္က ပိေတာက္ပြင့္သစ္ (ႏို၀င္ဘာ) မဂၢဇင္းထဲက ကူးထားတာပါ။ ျပန္ဖတ္မိျပီး စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခု ခံစားရလို႔ ပို႔စ္ တင္ေပးလိုက္တာပါ။ သက္ဆိုင္သူေတြကို ခြင့္မေတာင္းႏိုင္တာကိုေတာ့ နားလည္ခြင့္လြတ္ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။