အခုတစ္ေလာ ဆရာေမာင္စူးစမ္းရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြအေၾကာင္းက ဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဆရာေမာင္စူးစမ္းကို ကြ်န္ေတာ္သိတာက Ideology ေတြနဲ႔ ပါတ္သတ္လို႔၊ ႏုိင္ငံတကာေရးရာေတြနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔၊ World order ေတြနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ သူေရးသားခဲ့တဲ့ စာေတြအရ သိရတာပါ။ သူနဲ႔ ဆရာေက်ာ္၀င္း တို႔ႏွစ္ဦးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ideology ကို စိတ္၀င္စားလာေအာင္ ၾသဇာသက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာႏွစ္ဦးပါ။ ဆရာေမာင္စူးစမ္းရဲ႕ အမည္ရင္း ဦးခ်မ္းေအးဆိုတာလည္း ကြ်န္ေတာ္ ခုမွသိရတာပါ။ သူ႔ရဲ႕ အရင္ ႏိုင္ငံေရးရာဇ၀င္ကိုလည္း ထဲထဲ၀င္၀င္မသိတာ အမွန္ပါ။ သူ႔ရဲ႕ စာေတြအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြကို ႏိုင္ငံတကာ အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီေတြအေၾကာင္း သိခြင့္ရလာေစတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အခု ဆရာေမာင္စူးစမ္းရဲ႕ ေဆာင္းပါးႏွစ္ပုဒ္၊ (ပထမေဆာင္းပါးကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ဒုတိယေဆာင္းပါးကိုေတာ့ မဖတ္ဖူးေသးပါ။) မွာ နအဖရဲ႕ road map မွတပါး အျခားေ႐ြးစရာမ႐ွိ၊ ႏိုင္ငံေရးကြင္းသစ္ မွာ player အသစ္ေတြ ပါ၀င္သင့္ေၾကာင္း ေရးသားထားတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာ ေရးရာေတြကို ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ဖတ္႐ႈေရးသားေပးေနတဲ့ ပညာတက္တစ္ေယာက္ဆီက ဒီလိုေကာက္ခ်က္မ်ဳိးၾကားရတာ ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္အံ့ၾသမိပါတယ္။ နအဖရဲ႕ road map အတိုင္းသြားရင္ ဘယ္ေရာက္မယ္ဆိုတာ ႏိႈင္းခ်ိန္စဥ္းစားတက္သူတိုင္း သိပါတယ္။ အဲဒီ road map ဆုိတာႀကီးကို အသာထားလို႔ လက္႐ွိ နအဖ စစ္ဘိုခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအေပၚထားတဲ့ ေစတနာ ... ေစတနာေတာင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ တိုင္းျပည္အေပၚ လံုးလံုးကို ေစတနာမ႐ွိတာပါ ... သေဘာထားကို ကေလးကအစ ေခြးအဆံုးသိၾကပါတယ္။ ဒီလို ရာဇပလႅင္ ဖင္ျမဲဖို႔ ျပည္သူေတြ ေသြးနဲ႔ေဆး၊ ျပည္သူကို ရန္စြယ္ေငါေငါနဲ႔ ပလႅင္ထိ ဒါးၾကည့္ ဆိုတဲ့မူနဲ႔ သတ္ဖို႔ျဖတ္ဖို႔ လက္မ႐ြံ႕တဲ့..၊ ဖင္ထိုင္ခံု လႈပ္မယ္ႀကံရင္ လူထုမေျပာနဲ႔ သံဃာေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးပဲ မိုက္လံုးႀကီးလွတဲ့ အာဏာ႐ူး ဘုိခ်ဳပ္တစ္စုရဲ႕ စစ္ကြ်န္သက္႐ွည္ေရး စီမံကိန္းႀကီးကို ဘယ္လိုခံယူခ်က္နဲ႔မ်ား လက္ခံဖို႔ ျပည္သူလူထုကို တိုက္တြန္းသလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ မေတြးတက္ေအာင္ပါပဲ။

ကြင္းသစ္ႀကီးမွာ ပေလယာအသစ္ေတြနဲ႔ ကစားၾကမယ္ဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား အႏွစ္၂၀လံုးလံုး တိုင္းျပည္ဂုတ္ခြစီးျပီး ထင္ရာစိုင္းလာတဲ့ နအဖရဲ႕လက္ကိုင္တုတ္ စစ္တပ္ႀကီးက ဘာလို႔ ၂၅% ပါေနရတာလဲ လို႔ ဆရာေမာင္စူးစမ္းကို ေမးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ လက္ကိုင္တုတ္ႀကီးက ၂၅% ပါဦးမယ့္အျပင္ ျပည္သူ႔အခ်စ္ေတာ္ ႀကံ့ဖြတ္အဖြဲ႔ ႀကီးကပါ ၀င္ေရာက္အေ႐ြးခံျပီး ေမလ လူထုဆႏၵဓျမတိုက္ပြဲကလိုပဲ မတရားနည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ေနရာရေအာင္ယူဦးမယ္ဆိုတာ ကေလးကအစသိပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို ဖိႏွိပ္ဖို႔၊ အရပ္သားအစိုးရလက္ထဲကို စစ္မွန္တဲ့အာဏာာ မေရာက္ရေအာင္ ေနာက္ကေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ထားဦးမယ့္ နအဖ စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ စခန္းသြားဖို႔ အတြက္ ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပလိုက္တာနဲ႔ပဲ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဟာ ကြင္းသစ္ျဖစ္လာႏိုင္မလားဆိုတာ ေစ့ေစ့ေတြးစရာေတာင္ မလိုတဲ့ကိစၥပါ။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဟာ တျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔မတူပဲ ထူးျခားတဲ့ေရခံေျမခံေတြ႐ွိလို႔ တျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔ မရပါဘူးဆိုတဲ့ နအဖ ဘုိခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ လက္သံုးစကားအတိုင္းဆိုရင္ ဆရာေမာင္စူးစမ္းလဲ ျမန္မာ့အေရးကို ဟိုႏိုင္ငံ ဒီႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပလို႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ နအဖ ရဲ႕ လက္သံုးစကားလည္း မွန္သင့္သေလာက္မွန္ပါတယ္။ ဘာေတြထူးျခားသလဲဆိုေတာ့ ထိုင္းမွာဆိုရင္ အခုျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ေနဆဲ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြမွာ ထိုင္းအစိုးရ၊ ရဲ၊ စစ္တပ္ အားလံုးက ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္ကို သိပ္တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာေတြ႔ရမွာပါ။ နအဖ ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ျပည္သူမကလို႔ သံဃာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတ္မွာပဲဆိုတဲ့ မူပါပဲ။ ပါကစၥတန္မွာလည္း သမၼတအေနနဲ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္႐ွားခြင့္ေတြကိုလည္း ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာကေတာ့ စိတ္မထင္ရင္မထင္သလို လူထုကိုဖမ္းဆီး ျခိမ္းေျခာက္ ႏွိပ္စက္ေနတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုပိုမ်ားလာပါတယ္။ ဒါေတြက နအဖရဲ႕ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူထုအေပၚ စစ္မွန္တဲ့ေစတနာ မ႐ွိတာကို ေဖၚျပေနတာပါ။ ဒီဘိုခ်ဳပ္တစ္စုဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အျမင္မွန္ရလာမွာမဟုတ္ပဲ အာဏာ႐ူး႐ူးရင္းနဲ႔ပဲ ေသသြားမယ့္သူေတြျဖစ္ေနတာက တျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ မတူတဲ့ ထူးျခားခ်က္ပါပဲ။

နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုက ျပတဲ့လမ္းအတိုင္းသာ သြားခဲ့ရင္၊ အဲဒီထြက္ေပါက္ကသာ ထြက္ခဲ့ရင္ (ဆရာဦး၀င္းတင္ရဲ႕ စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့) ျမန္မာျပည္ဟာ ငရဲကိုပဲ ေရာက္မွာပါပဲ။