အပိုင္း ၄ ...

ယေန႔ေခတ္သည္ ေလ့လာသင္ယူစရာေတြ မ်ားေသာေခတ္၊ နည္းပညာေတြက လွ်ပ္စီးလက္သလို ျမန္ဆန္လြန္းေသာ ေခတ္ျဖစ္ပါသည္။ အသိပညာဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ႏႈန္းမွာ ျမန္ဆန္လြန္း၍ အသိပညာေပါက္ကြဲမႈ (Knowledge Explosion) ဟုပင္ တင္စားၾကပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က စံႏႈန္းအေဟာင္းမ်ားျဖင့္ သက္ေတာင့္သက္သာ သြားေနပါက ေနာက္က်က်န္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။ ယခု ဆယ္ႏွစ္စာ ေနာက္က်ေနလ်င္၊ ေနာက္တစ္ႏွစ္အၾကာတြင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ သံုးဆယ္စာမက ေနာက္က်က်န္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ သူမ်ားထက္ေနာက္မက်ဖို႔ သူမ်ားကို ေအာက္က်ေနာက္က် မျဖစ္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ပညာေရးကို ယခုထက္ပို၍ ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံရပါမည္။ ယခုထက္ပို၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ပညာေရးစံနစ္တစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ၾကရပါမည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ သမိုင္းထဲမွာ ထပ္တလဲလဲ သင္ခဲ့ရတာ၊ ဖတ္ခဲ့ရတာ ျမန္မာျပည္ သူ႔ကြ်န္ဘ၀ေရာက္ရတာဟာ လက္နက္အင္အား၊ လူအင္အားမမွ်လို႔ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြပဲ ထပ္တလဲလဲ သင္ခဲ့ရပါတယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္သံုးသပ္မႈေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပညာေရးက သင္မေပးလိုက္ဘူး။ အျပင္စာေတြ ဖတ္မိတဲ့အခါမွသာ ေအာ္ ... ဒို႔ဗမာေတြ ပညာမတတ္ခဲ့လို႔ပါလား ဆိုတာ ေရးေရးသိလာတယ္။ ဆီးပန္းနီ ဆရာေတာ္ကေတာ့ “ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းေဖာက္လို႔၊ ထီးနန္းေပ်ာက္ခဲ့ျပီ” လို႔ ေရးပါတယ္။ စည္းကမ္းမဲ့တာလည္းမွန္ပါတယ္။ ဆရာေအာင္သင္းေျပာတဲ့ စကားေလးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မေမ့ႏိုင္တဲ့ စကားပါ။ “မဟာဗႏၵဳလေလာက္ သတၱိ႐ွိတာ ဘယ္သူ႐ွိဦးမလဲ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုက “ထုန္း” ဆိုေတာ့ ေသေရာ။ ကိုယ္ကမွ ျပန္ မ“ထုန္း” ႏိုင္ပဲ။ ခံေပါ့” တဲ့။ ဟုတ္တယ္။ အဂၤလိပ္အေျမာက္ကို ယွဥ္ပစ္ႏိုင္တဲ့ အေျမာက္ ဗမာေတြမွာ မ႐ွိလို႔။ ဘာလို႔ မ႐ွိလဲ ဆိုေတာ့ မလုပ္တတ္လို႔။ ဘာေၾကာင့္မလုပ္တတ္သလဲ ပညာမတတ္လို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ႐ွင္း႐ွင္းေလးပဲ။

ေ႐ႊျမန္မာေတြ သူမ်ားေအာက္မက်ရေအာင္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့သလို သူမ်ားတစ္လွမ္း လွမ္းခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ေလးငါးေျခာက္လွမ္း လွမ္းႏိုင္ေအာင္ အဓိကလုပ္ေဆာင္႐မွာက ပညာေရးက႑ (Educational Sector) ျဖစ္မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ က်န္တာေတြ ေနာက္က်ခ်င္သေလာက္ က်ပါေစ။ ပညာေရးမွာ ေအာက္မက်ရင္ အားလံုးကို ျပန္ကုစားႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဂ်ပန္ရဲ႕ ဥပမာေလးကို ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျပီးေတာ့ (၁၉၄၅)မွာ ဂ်ပန္ဟာ ျပာပံုဘ၀နဲ႕ က်န္ခဲ့တာပါ။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔မွာ ဆရာေတြ႐ွိပါေသးတယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြ႐ွိပါေသးတယ္၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရး စံနစ္လည္း က်န္ခဲ့ပါေသးတယ္။ သူတို႔ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံကို ျပန္တည္ေဆာက္ၾကတယ္။ အစိုးရ ဘတ္ဂ်က္ခြဲေ၀မႈမွာ တျခား၀န္ႀကီးဌာနေတြ အားလံုးေနာက္ဆုတ္ေပးျပီး ပညာေရးမွာ ပံုေအာျပီးေတာ့ သံုးပါတယ္ (Massive Investment in Education)။ အဲဒီရလဒ္ကေတာ့ ဂ်ပန္ဟာ ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ ၁၉၆၀ ႏွစ္မ်ားမွာ ျပန္ျပီးေတာ့ တန္းမွီတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာတာပါပဲ။

ဒီေလာက္ အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ျပန္ျပီးတိုးတက္လာတာဟာ ဟိုးအရင္ ေမဂ်ီေခတ္ (Meiji Period 1868-1912) ကတည္းက ပညာေရးမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးေၾကာင့္ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ဟိုအရင္က တံခါးပိတ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဂ်ပန္ေတြဟာ အေမရိကန္စစ္သေဘၤာေတြ ေရာက္လာျပီး အတင္းအက်ပ္ တံခါးဖြင့္ခိုင္းလို႔ ၁၈၅၄ Perry Convention အရ ဖြင့္ေပးလိုက္ရခ်ိန္မွာ ကမၻာႀကီး (အထူးသျဖင့္ အေနာက္ေပါ့) ကို ေတြ႔ျပီး shock ရသြားလို႔ အဲဒီ ေမဂ်ီေခတ္မွာပဲ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ စလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီရဲ႕ အက်ိဳးဆက္က ႐ု႐ွား-ဂ်ပန္ စစ္ပြဲ Russo-Japanese War 1904-1905 မွာ ႐ု႐ွားကို အႏိုင္ရျပီး ေခတ္သစ္သမိုင္း Modern Times မွာ ဥေရာပႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ ပထမဆံုး အာ႐ွႏိုင္ငံ ျဖစ္လာပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြေရာ။ ေ႐ွးေ႐ွးကျမန္မာေတြ မညံ့ခဲ့ၾကပါဘူး။ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ အံ့ၾသမိလိမ့္မယ္။ ေမဂ်ီေခတ္ထက္ကို အနည္းငယ္ေစာျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မင္းတုန္းမင္းၾတားႀကီး (၁၈၅၃-၁၈၇၈) လက္ထက္မွာ ဒီအတိုင္းေနလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလို႔ ပညာေရးနဲ႔ စက္မႈလက္မႈက႑ေတြမွာ တိုးတက္ေခတ္မီဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံတစ္၀က္က အဂၤလိပ္လက္ထဲ ေရာက္ေနပါျပီ။ အလာေကာင္းေသာ္လည္း အခါေႏွာင္းခဲ့ျပီလို႔ ေျပာရမလိုပါပဲ။ မင္းတုန္းမင္းကို ဆက္ခံတဲ့ သီေပါမင္းလက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံေရးအကြဲအျပဲေတြေၾကာင့္ ႏုိင္ငံဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေရး အ႐ွိန္ယုတ္သြားခဲ့ျပီး ႏိုင္ငံတကာေရးရာ မကြ်မ္းက်င္မႈ၊ မဟာဗ်ဴဟာ မွားယြင္းမႈေတြေၾကာင့္ ေနာက္ စည္းကမ္းေဖာက္တာေတြေၾကာင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး သူ႔ကြ်န္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ Geopolitical အရ အဂၤလိပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံကို မရမေနသိမ္းမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ သမိုင္းကဆိုပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္မွတ္တမ္းမ်ားအရ ျဗိတိသွ်ေတြဟာ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံကို အနည္းဆံုးအားျဖင့္ေတာ့ ေခတၱခဏျဖစ္ေစ လက္ေ႐ွာင္ထားျပီး လာအုိ၊ ဗီယက္နမ္နဲ႔ ယူနန္ေဒသေတြမွာ ျပင္သစ္ေတြရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈေတြအေပၚ အာ႐ံုစိုက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ျမန္မာလႊတ္ေတာ္ကေန ျပင္သစ္ကို ေပးပို႔တဲ့ စာတစ္ေစာင္ကို ျဗိတိသွ်ေတြ ရ႐ွိသြားျပီး အဂၤလိပ္ ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးဟာ အဆိုး၀ါးဆံုးအဆင့္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲ အျပစ္႐ွာေနတဲ့ ၀ံပုေလြလက္ထဲ ေရာက္သြားရတာပါပဲ။

ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပညာေရးမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေနာက္က်ခဲ့တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာေရးရာ၊ အသိပညာ၊ နည္းပညာ အားလံုးေနာက္က်ျပီး ဒါေတြဟာ သူ႔ကြ်န္ဘ၀ေရာက္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာထဲက အဓိက်တဲ့ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာေရးမွာ ေနာက္မက်ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။