အပိုင္း ၃ ...




ပန္းခ်ီသင္ေသာ ဆရာမေလးက Horizontal line မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းမ်ဥ္းကို ကားခ်ပ္၏အလယ္တည့္တည့္တြင္ ထားမဆြဲရဟု သင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က မထားရဆိုတာထက္ ထားရင္ဘယ္လိုေနမလဲလို႔ ကေလးမ်ားကို စဥ္းစားေစခ်င္ပါသည္။ ထားရင္ဘာျဖစ္မလဲဆရာမဟု တစ္ေယာက္ေယာက္က ထေမးေစခ်င္ပါသည္။ အေျခတူ၊ ထိပ္တူ၊ အကြာအေ၀းတူ မဆြဲရဟု သင္ပါသည္။ ဆြဲလိုက္ရင္ဘာျဖစ္မလဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆြဲတယ္ကြာ ဆိုသည့္ကေလးမ်ဳိးေတြ႔ခ်င္ပါသည္။ ကေလးေတြမွာ Creative thinking ႐ွိေစခ်င္၍ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ အေတြးကို စေဟ့ ဆိုကတည္းက ေဘာင္ခတ္လိုက္တာမ်ဳိး မလိုခ်င္ပါ။ တျခားနည္းလမ္းတစ္ခုခု ႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိေစခ်င္ပါသည္။ Lateral Thinking (ကိုတာ၏ စကားႏွင့္ဆိုလွ်င္) ျဖန္႔ထြက္ေတြးေစခ်င္ပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ကန္႔လန္႔ေတြးတာဟု ဆိုသလို၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခ်ာေတာေငါ့ေတြးနည္းပါကြာဟု ေထာပနာျပဳပါသည္။ ႐ွိေစေတာ့ ပါရာဒိုင္း Paradigm အသစ္ႏွင့္ အေဟာင္းမ်ားသည္ အျမဲပဲ ပဋိပကၡသေဘာကို ေဆာင္ပါသည္။ ကန္႔လန္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေခ်ာ္ေတာေငါ့တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုေတာ့ ေတြးေစခ်င္ပါသည္။

အီတလီမွ ကမၻာေက်ာ္ ပန္းပု၊ ပန္းခ်ီ၊ ဗိသုကာ ဆရာႀကီး မိုက္ကယ္အိန္ဂ်လုိ Michelangelo (1475 – 1564) ကို ၾကားဖူးၾကမည္ထင္ပါတယ္။ သူရဲ႕ အထင္ကရလက္ရာ မ်ားစြာထဲက ကြ်န္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးႏွစ္ခုကို ျပပါဆိုလွ်င္၊ ဘီလူးႀကီး ေဂါလိုက္ယက္္ Goliath ကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္း ေဒးဗစ္ David ၏ပံု စက်င္ေက်ာက္သား႐ုပ္ထုႏွင့္ စစ္စတိုင္းဘုရား႐ွိခိုးေက်ာင္း Sistine Chapel မ်က္ႏွာက်က္႐ွိ ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ားျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အျခားတန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ စက်င္ေက်ာက္သားလက္ရာမ်ားလည္း မ်ားစြာထုလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ပန္းခ်ီေက်ာ္ လီယိုနာဒိုဒါဗင္ခ်ီ Leonardo da Vinci ႏွင့္ ေခတ္ျပိဳင္ျဖစ္ပါတယ္။ မုိက္ကယ္ကေလး ငယ္ငယ္က ပန္းခ်ီေက်ာင္းတက္ေတာ့ ဆရာမ်ားက အစဥ္အလာအတိုင္း ဂဲၾသေမႀတီနည္းျဖင့္ အကြက္ခ်ထားတဲ့ပံုစံထဲမွာ လူပံုေတြေရးဆြဲခိုင္းပါတယ္။ မိုက္ကယ္ကေလးခမ်ာ ႀကိဳးစား၍ေတာ့ ဆြဲ႐ွာပါသည္။ သို႔ေသာ္ မသာအေခါင္းထဲ လူေသေတြသြင္းရသလို သူ႔စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လွေသာေၾကာင့္ ၾကာၾကာဆက္မဆြဲႏိုင္ေတာ့ဟု ဆိုပါသည္။ ပန္းပုပညာကို ေလ့လာတဲ့အခါမွာလည္း အစဥ္အလာေတြကို ခ်ဳိးေဖာက္ျပီး လမ္းသစ္ထြင္ခဲ့ပါတယ္။ လူပံုကို ထုဆစ္တဲ့အခါ အထဲကၾကြက္သားဆိုင္ေတြ ဘယ္လိုအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရင္ ပိုျပီးပီျပင္ေအာင္ထုဆစ္ႏိုင္မယ္လို႔ ေတြးမိျပီး ဘုရားေက်ာင္းက လူေသေတြထားရာေနရာမွာ ညဘက္ ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔ အခ်ိန္မွတ္ျပီး (ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔ အခ်ိန္မွတ္ရတာက မိုးမလင္းခင္ လူေသကို ျပန္ျပီးအ၀တ္စပတ္၊ ဘယ္သူမွမေတြ႔ခင္ အိမ္ကို အျမန္ျပန္ေျပးရမွာေၾကာင့္ပါ။) လူကိုယ္ထဲကို ခြဲစိတ္ျပီး ၾကြက္သားေတြ အလုပ္လုပ္ပံုကို ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္အခါမွာေတာ့ လူေသကို ဒီလိုခြဲစိတ္တယ္ဆိုတာ ဧရာမျပစ္မႈႀကီးပါ။ ဘာသာေရးရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ့စည္းကမ္းေတြက ေသဒဏ္အထိေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြေတာင္ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ လူေသကို ခြဲစိတ္ခြင့္႐ွိပါတယ္။

အဲဒီ မိုက္ကယ္ကေလးရဲ႕ လက္ရာမ်ားဟာ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အႏုပညာလက္ရာမ်ားျဖစ္ေနပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာမ်ားထဲကလဲ “သူလိုလူ” ေတြထြက္ေပၚမလာဘူးဟု ဘယ္သူမွမေျပာႏိုင္ပါ။ ကေလးမ်ားကို အခြင့္အေရးေပးၾကပါ။ သူတို႔ဆီက အေကာင္းဆံုးေတြကို ကူညီျပီး ဆြဲထုတ္ေပးၾကပါဟု အၾကံျပဳလိုပါသည္။ ပညာေရးဆိုတာ ကေလးေခါင္းထဲကို စာေတြ႐ိုက္သြင္းတာမဟုတ္၊ စာေမးပြဲမွာ အဆင့္ေကာင္းေကာင္းရ႐ံုမဟုတ္၊ တီထြင္ဖန္တီးမႈ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးႏွင့္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ အားေပးကူညီပဲ့ကိုင္ေပးေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ဟု မိဘဆရာမ်ားကိုယ္တိုင္ ရင္ထဲအသည္းထဲက ခံယူထားေစခ်င္ပါသည္။ လိုင္းေကာင္းေကာင္းရဖို႔ ဆိုတာထက္ ပိုျပီး အျမင္က်ယ္ေစခ်င္ပါသည္။ ကေလးမ်ား၏ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္၊ ဖန္တီးတီထြင္စြမ္းအားမ်ားကို မိဘဆရာမ်ား၏ ေတာင္လိုပံုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ ေၾကမြပ်က္စီး မသြားေစရန္ အားလံုးက ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုပါသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။