Author: vanko
•5:48 PM

အမွန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အခုတစ္ေလာ စာေရးရမွာ သိပ္စိတ္မပါပါဘူး။ ဘေလာ့ဂ္ ေတြေတာင္ သိပ္မၾကည့္ျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ... ညီမေလး Draem က tag ထားတယ္ဆိုေတာ့လည္း ေရးဖို႔ စ်ာန္၀င္ေအာင္ မနဲႀကိဳးစားရပါေတာ့တယ္။ ဒီေကာင္မေလးကလဲ ကေလးပီပီ ကေလးလိုမေန အားႀကီးစပ္စုတာကိုး....။ အနားမွာ႐ွိရင္ေတာ့ ေခါင္းကို နာနာေခါက္ပစ္ခ်င္တယ္။ ကဲဟယ္... ကဲဟယ္.... စိတ္ထဲကေန ေခါက္ပစ္လိုက္ျပီ။ :p

အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာႀကီးကို ဘယ္ကစ ေရးရပါ႔....။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ ေတာ္ေတာ္ကို ေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ “ကိုေရ.. ေမာင္ေရ... ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲဟင္..” လို႔ ခ်စ္သူကေမးလာရင္ ေယာက်္ားေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေခါင္းကုတ္မိမွာပါ။ ကမၻာဦးကေန ဒီေန႔ထက္ထိတိုင္ေအာင္ တဖြဖြေျပာလာၾက တဖြဖြေမးလာၾကတဲ့ အခ်စ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ဘယ္သူမွ ဘယ္ပညာ႐ွိမွ တိတိပပ အေျဖမေပးႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကိုယ္ထင္ရာ ျမင္ရာေတြပဲ ေျပာခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီေမးခြန္းႀကီး ကိုယ့္ေခါင္းလာေဆာင့္ေတာ့ ခမ်ာမ်ားမွာ ေခါင္းကုတ္မိမွာေပါ့ဗ်ာ။

တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို မီးေတာက္နဲ႔ တင္စားၾကသလို တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း သီတာေရၾကည္ပါတဲ့။ တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ကေတာ့ အခ်စ္ဟာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ၾကေတာ့လည္း က်ိန္စာတစ္ခုပါပဲတဲ့။ ဘယ္လိုပဲ အဓိပၸါယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားမႈအမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားၾကပါေစ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာႀကီးဟာ လူသားမ်ဳိးႏြယ္တည္ရွိေနသ၍ ထာ၀ရမီးေတာက္ တစ္ခုလို ေလာင္ကြ်မ္းေနမွာပါပဲ။

“အခ်စ္ဆိုသည္မွာ အံ့ၾသမႈမ်ားနဲ႔ ဆန္းၾကယ္ေသာအရာ” လို႔ ကိုငွက္ႀကီးက သီဆိုသြားပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ တခါတရံမွာ အသိရခက္တယ္၊ လွ်ဳိ႕၀ွက္တယ္၊ အားမလိုအားမရျဖစ္ရတာေတြ႐ွိတယ္၊ ေမွ်ာ္ေတာ္ေဇာနဲ႔ ေမာရတက္တယ္။ တခါတရံမွာေတာ့ တက္ၾကြေပ်ာ္႐ြင္မႈေတြ၊ ၾကည္ႏႈးစိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ၊ ယုယၾကင္နာမႈေတြနဲ႔ ထံုလႊမ္းေနတက္တယ္။ တခါတေလလည္း စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ရတာေတြ၊ မနာလို၀န္တို ျဖစ္ရတာေတြ၊ မယံုသကၤာျဖစ္မႈေတြနဲ႔ ကြ်မ္းေလာင္ေနတက္ျပီး တခါတေလေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈ၊ နားလည္သိတက္မႈ၊ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈ၊ ညွိႏိႈင္းမႈေတြနဲ႔ သိပ္ကို သာယာေနတက္ျပန္တယ္။ တခါတေလမ်ားၾကေတာ့လဲ “ငါမင္းကို သတ္ခ်င္တယ္”ဆိုတဲ့ အထိ အခ်စ္ႀကီးလို႔ အမ်က္ႀကီးတက္ျပန္ေရာဗ်။

အဲဒီအခ်စ္ဆိုတာႀကီးကို လူအမ်ဳိးမ်ဳိးက ေကာင္း၏ဆိုး၏ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကေတာ့ စဥ္းစားမိတာ အခ်စ္ဆိုတာ ေရလိုပါပဲ။ ထည့္ရာခြက္ရဲ႕ ပံုသ႑ာန္အတိုင္းေနမယ္။ ဆိုးတဲ့အေရာင္အတိုင္း အေရာင္ေျပာင္းမယ္။ ခင္ဗ်ားက အခ်စ္ဆိုတာ မီးေတာက္ပါေျပာခဲ့ရင္ မီးေတာက္ေပါ့ဗ်ာ။ စမ္းေခ်ာင္းေရ ၾကည္ေအးေအးေလးပါဆိုရင္လည္း ခင္ဗ်ားသေဘာပါပဲ။ အခ်စ္ဆိုတာႀကီးကေတာ့ သူ႔ဘာသာသူ သူ႔သေဘာသူေဆာင္ေနမွာပါပဲ။ အခ်စ္ဆိုတာ စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံျခင္းလို႔ ယူဆရင္ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကို ရဲရဲႀကီးစြန္႔လြတ္လိုက္ေပါ့။ ဒါမွ ငါသူ႔ကို တကယ္ခ်စ္တာပဲလို႔ ခင္ဗ်ား ေျဖသိမ့္ႏိုင္မယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္ရင္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီအတြက္ ရခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ား သိပ္ေပ်ာ္႐ႊင္ရမယ္။ ဒီကိစၥဟာ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ပဲ ဆိုင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားက လက္ဖ၀ါးျမင္ရင္ လက္ဖ၀ါး၊ လက္ဖမိုးလို႔ ျမင္ခဲ့ရင္ လက္ဖမိုးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအျမင္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳေတြက အမ်ားဆံုး ဆံုးျဖတ္ေပးတာပါ။ အခ်စ္ဆိုတာကို ကိုယ္ထင္ကုတင္ေ႐ႊနန္း ႀကိဳက္သလို ယူဆႏိုင္ပါတယ္ တစ္ခုပဲ႐ွိတာက သူမ်ားအေပၚ မထိခိုက္ဖို႔ပါပဲ။

ဒါက အခ်စ္အေပၚ အေကာက္အယူ ကြဲျပားပံုကို ေျပာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ အျမင္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ပင္ကိုယ္သေဘာကိုက ေအးျမပါတယ္။ မိဘရဲ႕ သားသမီးေတြအေပၚ ထားတဲ့ အခ်စ္ကို ၾကည့္ပါ၊ မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြအေပၚမွာ unconditionally ခ်စ္တာပါ။ ဘာမွ ျပန္ရလိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ႐ွိပါဘူး။ မိဘနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔ negotiate လုပ္စရာမလိုပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း ဖိုမသဘာ၀ ခ်စ္ၾကျပီဆိုတဲ့အခါၾကေတာ့ condition ေတြ႐ွိလာပါျပီ။ သူ႔အေပၚ ဂ႐ုစိုက္ရေတာ့မယ္။ shopping ထြက္ရင္ လိုက္ရေတာ့မယ္။ ေမြးေန႔ေတြ Valentine day ေတြမွာ လက္ေဆာင္ေပးရမယ္။ သူ႔ရဲ႕ စကားေလးေတြ၊ အႀကိဳက္ေတြ၊ အေရးႀကီးတဲ့ ေန႔စြဲေတြကို အလြတ္က်က္ရေတာ့မယ္။ ဒီ condition ေတြကို မလိုက္နာရင္ ခင္ဗ်ား ေကာင္းေကာင္း ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သူ႔အႀကိဳက္ ကိုယ့္အႀကိဳက္ negotiate လုပ္ရေတာ့မယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္အထိ အႏိုင္ယူႏိုင္တယ္ ဘယ္ေလာက္အထိ ေလွ်ာ့ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြ ညွိႏႈိင္းရေတာ့မယ္။ ဘာေတြဘာေတြကေတာ့ သူ႔အတြက္ အင္မတိအင္မတန္ အထိမခံ ေၾကြပန္းကန္ ကိစၥေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့မေလ်ာ့ ေန႔ညမျပတ္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ရမယ္။ ထို႔အတူ ကိုယ့္ဘက္က ဘာေတြ ဘယ္ condition ေတြ သတ္မွတ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ အမွန္ေတာ့ Deal လုပ္ေနတာပါပဲ။ ပြင့္လင္းမႈမ႐ွိရင္ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ငါကို ဒီလိုဆက္ဆံတာ မႀကိဳက္ဘူးတို႔၊ အစက ဒီလိုမွန္းသိရင္ ဆိုတာေတြျဖစ္လာရင္ အပ်က္ပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ရမွာပါ။ ဒီ deal ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ သစၥာ႐ွိ႐ွိ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး နားလည္ခြင့္လြတ္မႈေတြ၊ အျပန္အလွန္ ညွိႏႈိင္းမႈေတြ၊ သာတူညီမွ်သေဘာထားႏိုင္မႈေတြ၊ မွ်ေ၀ခံစားမႈေတြ၊ ဆိုးတူေကာင္းဘက္ တိုက္ပြဲ၀င္စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ ဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ (ဒီ deal မွာ အဓိကအက်ဆံုးက တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးထားတဲ့ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ အခ်စ္ပါပဲဆိုတာ ထည့္ေျပာစရာေတာင္ မလိုပါဘူးေနာ္..။) ဒီ deal ကို အစကတည္းက တိက်ပြင့္လင္းမႈေတြနဲ႔ ကတိသစၥာနဲ႔ မတည္ေဆာက္ခဲ့ပဲ မ်က္ေတာင္ေမႊးတစ္ဆံုး အျမင္နဲ႔ပဲ လက္တြဲခဲ့ရင္ေတာ့ သစၥာမဲ့မႈေတြ၊ သံသယေတြ၊ နင့္ေၾကာင့္ငါ့ေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အျပန္အလွန္စြပ္စြဲမႈေတြ၊ အိုး႐ြဲ႕ကို စေလာင္း႐ြဲ႕နဲ႔ ဖံုးမယ္ဆိုတဲ့ ပဋိပကၡေတြနဲ႔ လံုးခ်ာလယ္ျပီး က်ဆံုးသြားၾကမွာပါ။

ဒါကေတာ့ ေယဘုယ်သေဘာပါ။ ဒီအထဲမွာမွ ခြ်င္းခ်က္ေတြရွိဦးမွုာပါ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္က ေမတၱာကတိမပ်က္ၾကပါတယ္ ဆိုေသာ္လည္း အမိအဖေတြေၾကာင့္ ကြဲရတာလည္း ႐ွိဦးမွာပါ။ ဟိုတုန္းကေတာ့ မ်က္ေတာင္ေမႊးတစ္ဆံုးၾကည့္ျပီး ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ခ်စ္မိတယ္ဆိုျပီး ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ခိုးရာလိုက္ေျပး၊ အိမ္ေထာင္သက္ဆိုးမ႐ွည္ေလာက္ပါဘူး ထင္ထားလည္း တကယ့္ကို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ေမာင္တစ္ထမ္းမယ္တစ္႐ြက္ ေသတစ္ပန္သက္တစ္ဆံုး ေပါင္းသင္းသြားၾကသူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ ပင္ကိုယ္က ေအးျမပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရတဲ့ လမ္း၊ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ကံၾကမၼာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္ခံစြမ္းအား အသိအျမင္ေတြကသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေပၚကို အခ်စ္က ဘယ္လိုသက္ေရာက္သလဲလို႔ ဆံုးျဖတ္တာပါ။

တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လည္း အခ်စ္ဦးနဲ႔ ေပါင္းရတာ ကံသိပ္ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လည္း သူခ်စ္ကို႐ွာတဲ့။ ေျပာရခက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ၾကားဘူးတဲ့ ဂရိပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဆရာနႏၵာသိန္းဇံ စာအုပ္ထဲကပါ။ သိျပီးသားလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ။ ဟိုတုန္းက လူဟာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခု၊ ကိုယ္လံုးကႏွစ္ခု၊ လက္ေလးဘက္ ေျခေလးဘက္နဲ႔တဲ႔၊ သိပ္လည္း ခြန္အားၾကီးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လူဟာသိပ္ျပီး ခြန္အားႀကီးလာတဲ့အခါၾကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ အထင္ႀကီးျပီး နတ္ေတြရဲ႕ ေနရာကို လုယူဖို႔ေတာင္ ၾကံစည္လာသတဲ့။ အဲဒါကို နတ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြသိေတာ့ ဇုနတ္မင္းႀကီးကိုတင္ျပ အေရးေပၚအစည္းအေ၀း လုပ္ျပီး လူေတြရဲ႕အေရးကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ ေဆြးေႏြးၾကသတဲ့။ နတ္တစ္ပါးကေတာ့ လူေတြကို အကုန္သာသတ္ပစ္လိုက္တဲ့။ အႏၱရာယ္လြယ္ထားတာ မေကာင္းဘူးေပါ့။ လူလယ္ေခါင္ၾကမွ မေအာင့္ႏိုင္မအည္းႏိုင္ျဖစ္လာရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕ လို႔ ေျပာသတဲ့။ မဟုတ္ေသးပါဘူး ဘယ္ေရာက္သြားတာပါလိမ့္...။ ျပန္ဆက္မယ္ေနာ္..။ အဲဒီအဆိုကို တျခားနတ္တစ္ပါးက ကန္႔ကြက္သတဲ့။ လူေတြအကုန္လံုးသာ သတ္ပစ္လိုက္ရင္ ဒို႔ကို ပူေဇာ္ပသမယ့္သူမရွိျဖစ္သြားမွာေပါ့ လို႔ဆိုျပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ပါသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ နတ္မင္းေတြ ေခါင္းျခင္း႐ိုက္လိုက္ၾကတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္ပါတယ္တဲ့။

အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ လူေတြကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္လိုက္ဖို႔ပါပဲတဲ့။ လူေတြကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲလိုက္တဲ့အတြက္ လူဟာ အခုလက္႐ွိထက္ အားနည္းသြားမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔အႏၱရာယ္ကို စိုးရိမ္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ေယာက္ကေန ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ လူဦးေရပိုမ်ားလာျပီး ပူေဇာ္ပသၾကတဲ့ လာဘ္ပႆကာေတြလည္း ပိုမ်ားလာဦးမယ္...။ အမယ္... အေတာ္အၾကံပိုင္တဲ့ နတ္ေတြပါလား။ အဲဂလို အစည္းအေ၀းဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုလည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ေရာ လူေတြ ႏွစ္ဆပြားလာတာေပါ့။ အင္း...အဲဒီမွာ လူအတြက္ ျပႆနာေပၚေတာ့တာပဲ။ လူဟာ သူ႔ကိုယ္ထဲက ခြဲထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ အျခမ္းကို အျမဲတမ္း လိုက္႐ွာေနသတဲ့။ ႐ွာလို႔ေတြ႔တဲ့အခါၾကေတာ့လည္း “အိုး... မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ အျခမ္းေလးပါပဲ” ဆိုျပီး ယုယုယယနဲ႔ ေထြးပိုက္ထားၾကပါသတဲ့။ အျခမ္းအခ်င္းခ်င္း သိပ္ခ်စ္ၾကဆိုပဲ။ တခါတေလမ်ားၾကေတာ့လဲ ကိုယ့္အျခမ္းမွတ္လို႔ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ ေထြးေပြ႔ထားေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ သူက “ကိုယ္ဟာ မင္းရဲ႕ အျခမ္းမဟုတ္ပါဘူး” ဆိုျပီး ပစ္ေျပးသြားၾကသတဲ့။ အင္း... ကိုယ့္အျခမ္းကို ကုိယ္ျပန္ရသူေတြကေတာ့ မဟာကံထူး႐ွင္လို႔ ေျပာရမလားပဲ။ အျခမ္းေပ်ာက္တဲ့သူေတြလည္း လမ္းေပၚမွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ ဒီေန႔ထက္ထိတိုင္ အျခမ္းေပ်ာက္႐ွာပံုေတာ္ ဖြင့္ဆဲေပါ့ေနာ္..။ အားလံုးပဲ ကိုယ့္အျခမ္းေလးကို ႐ွာေတြ႔ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။

နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ လူႏွစ္ဦး သို႔မဟုတ္ ဒိထက္ပိုတဲ့ လူသားအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေပါက္ဖြားလာတက္တဲ့အရာပါ။ ေခြးေလး ေၾကာင္ကေလးေတြ တိရိစၦာန္ေလးေတြကို ခ်စ္တာကလည္း အခ်စ္တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း ေစာေစာကေျပာသလိုပဲ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားၾကပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဖိုမသဘာ၀အခ်င္းခ်င္း တဏွာေပမ ေနာက္ခံထားတဲ့ အခ်စ္။ (တို႔အခ်စ္က သန္႔႐ွင္းတယ္ တဏွာမ႐ွိဘူး မေျပာနဲ႔ေနာ္ ... လိုခ်င္တာ တပ္မက္တာ သူ႕မ်က္ႏွာေလးျမင္ခ်င္တာ သူ႔အသံေလး ၾကားခ်င္တာ အဲဒါေတြ အားလံုးဟာ တဏွာပါ.... ဟဲ.. ဟဲ... ဘဘုန္းႀကီးေလသံနဲ႔ )။ သားသမီးနဲ႔ မိဘရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ။ သူ႔ၾကေတာ့ ခ်စ္တာေတာင္ ေမတၱာဆိုတာေလးက ေနာက္ကတြဲပါေသးသဗ်။ ေမတၱာအေၾကာင္း ဆက္႐ွင္းရင္ေတာ့ တရားေတာ္ေတြဘက္ ေရာက္ကုန္ေတာ့မယ္။ ဒီစကား ဒီမွာတင္ရပ္...။ ဆရာတပည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္၊ သမီးေယာက္မအခ်စ္၊ ဟိုအခ်စ္ ဒီအခ်စ္... ဆက္ေရးရင္ေတာ့ အခ်စ္ ၁၂ မ်ဳိးဂ်င္းသုပ္ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာၾကီးက ခုနင္ကေျပာတဲ့ လူေတြကို ေပါင္းစည္းထား Bond လုပ္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလို အခ်စ္နဲ႔ bond လုပ္ထားျခင္းအားျဖင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး နားလည္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကမယ္။ တစ္ဦးအက်ဳိးစီးပြားကို တစ္ဦးကေစာင့္ေ႐ွာက္မယ္။ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ေတြ ႐ွိလာမယ္။ အစားေကာင္းေလး စားရရင္ ခ်စ္တဲ့သူကို သတိရတယ္ဆိုသလိုပဲ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးျပစ္ေတြကို မွ်ေ၀ခံစားခ်င္လာမယ္။ သာယာေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ community ေလးတစ္ခုျဖစ္လာမယ္ အဲလိုမဟုတ္လားဗ်ာ။ အဲဒီ community ေလး ႀကီးထြားသထက္ ႀကီးထြားလာရင္ ...။ ကမ ၻာႀကီးတစ္ခုလံုး အျပန္အလွန္ ေလးစား ခ်စ္ခင္လာၾကရင္၊ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး ေမတၱာေ႐ွ႕ထားတဲ့စိတ္နဲ႔ ဆက္ဆံလာၾကရင္ သာယာ၀ေျပာတဲ့ ေလာကနိဗၺာန္ေလးတစ္ခု ျဖစ္လာမွာမလြဲပါဘူး။ “အခ်င္းခ်င္း အမ်က္ေဒါသမ႐ွိ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္သာ ၾကည့္ၾကကုန္ေလသတည္း” ဆိုတဲ့ ေန႔ကို ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္....။
This entry was posted on 5:48 PM and is filed under , . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

2 comments:

On 10:39 PM , Anonymous said...

ဟင့္.. တု႔ ဂို တထာထဲ တက္ဂ္ တာ ေခါင္းကို ရခ်ရာမခ်ိေအာင္ ေခါက္တယ္... ဦးဦးဂိုတီတီန႔ဲတိုင္ေပါမယ္... ထေရးဂို အႏိုင္က်င့္ပါဒယ္ယို႔...:P :P :P

အယ္..ဒီဦးဦးလည္း အခ်စ္အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္စံုေအာင္သိတာပဲ....
ဟိဟိ... ဧကန္န.. အျခမ္းမွန္ေအာင္ ရွာေတြ႔တယ္နဲ႔တူတယ္... :P :P
ဟားဟား... အထုရို ေရးေပးတဲ့အတြက္ ေက်းခ်ဴးပါ ေနာ္... ဦးဦး ပန္းဂ်ဂါး..... ဟီးဟီး..

အင္းသီတင္းကၽြတ္မွာ အခ်စ္အေၾကာင္းေလး ေရးတယ္ဆုိေတာ့ အမွတ္တရ ျဖစ္ပါတယ္.... သူမ်ားေတြေတာင္သီတင္းကၽြတ္မွာ မဂၤလာေဆာင္ေသးတာပဲ... ဦးဦးကအခ်စ္အေၾကာင္းေရးတာ ဒိဌိ မျဖစ္ပါဘူးဗ်...ဟဲဟဲ...:P :P

 
On 11:03 AM , Welcome said...

မဂၤလာပါ
၀င္ေရာက္ခံစားသြားပါတယ္
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊ ပညာအမ်ားႀကီးရတာေပါ့.....
http://winzaw-mdy.blogspot.com